Vanochtend eerst 10 kilometer naar Echt, Régine komt daar per trein aan om de rest van de dag mee naar Sittard te lopen. De zon staat op een gegeven moment achter mij, kijk eens wat een mooie padvindersschaduw ik werp!
Ik kom nog een klein kruisje tegen van Goede Vrijdag vorig jaar (heidenen: weer die Google+tip). En er is een vliegtuig neergestort in de oorlog, toch vreemd dat die jongelui uit Engeland of zo dan eindigen op een akker in de buurt van Roermond.
Ik heb nog geen slaapplek en dat loopt toch niet zo lekker. En overal worden asperges geoogst en de grond is heel droog, dus de wegen tussen de velden lijken wel alsof je op het strand loopt. Zwaar dus. De boeren weten ook dat het droog is en beregenen links en rechts de akkers. Kijk uit dat je er niet onderdoor loopt: echt veel water.
Ruim op tijd op station en snel overnachting zoeken. Ook Sittard valt niet mee, want daar start dit weekend de Kennedymars. Een Vriendin op de fiets had een annulering, daar kan ik gelukkig terecht.
De trein komt aan en Régine ook. Zij is die dame zonder zonnebril op de fotos. Samen proberen we weg te komen uit Echt en weer op het Pieterpad. We blijken met ons gepraat uiteindelijk de afslag gemist te hebben, maar 10 meter terug zitten we weer op het Pad. Mooi weer en mooi wandelen, gelukkig op betere paden, langs sloten en een lang slingerend fietspad. Mij valt het al niet meer zo op, maar Régine ziet weer hoe mooi de route is. En dat is ook zo.
De dag is warm en de weg begint lang te worden, maar uiteindelijk lopen we langs een beek Sittard binnen. Wat een mooie, oude stad, dat wisten we helemaal niet! Met vakwerkhuizen en al. Doel is de markt, waar alles wordt opgebouwd voor de Kennedymars. Terras in de schaduw en snel vocht bijvullen. Zo zitten we een tijdje te kijken naar al die zonnig flanerende mensen die allemaal frisser ruiken dan wij. Gelukkig hebben ze kruisbessenvlaai. Overmacht. Nog klein rondje stad gedaan, de basiliek was dicht dus die pelgrimsstempel, dat wordt morgen.
Régine naar het station lopen (verder dan gedacht) en dan is het tijd om mijn Vriendin op de fiets op te zoeken (ook verder dan gedacht).
Ontvangst met koffie en het souterrain wordt mijn domein. Snel douchen en heel snel zoeken naar slaapplek voor zaterdag en zondag. Alles vol of niet te bereiken. Paniek.
Ik vraag mijn Vriendin op de fiets om raad en gelukkig heeft zij zaterdag en zondag nog plek, dus dat wordt lopen en met de trein terug naar Sittard. Oef, wat een opluchting, een bed om te slapen. En dan kan ik ook nog een deel van de bagage achterlaten: als ik daar maar niet te veel aan ga wennen.
De Vriendin op de fiets geeft ook nog een restauranttip: bij de watermolen, daar zit ik nu met Limburgs zuurvlees (inmiddels al op) en een wijntje. Het leven is weer mooi.
Régine, dank voor het meegaan op mijn tocht. Ciao, Bertine

Geschreven door Dove.e.roma