Mijn gastheer van 86 jaren blijkt een verwoed pingpongspeler. Eén van de andere gasten ook, dus na het gezellige ontbijt verhuist het gezelschap naar de garage voor een partij pingpong. Niet door mij. Ik trek mijn schoenen aan, ik moet nog op de foto in de tuin voor de rozenhaag en dan mag ik vertrekken, half tien. Een kwartier onderweg blijkt de lange broek veel te warm. Een mooiweerwissel is geboden: lange broek uit, korte broek aan, gewone bril af, zonnebril op en smeren met zonnebrandcrème. Ik buk om mijn veters weer vast te maken en pats! daar laat mijn oude hernia van zich voelen. Gelukkig sta ik bij een elektriciteitspaal, daaraan kan ik me met moeite overeind hijsen. Rot hoor, meteen al mijn spieren daar op slot. Héél langzaam ga ik weer aan de wandel, mijn linker been kan dan niet zo ver vooruit. Gaandeweg ontspant de boel zich weer en dan begint het weer naar normaal te neigen. Enfin, om elf uur tik ik Zoersel aan. Binnenkort komt daar circus in de stad. De Carrefour brengt me een peertje voor onderweg, de bakker twee bolletjes.

Meteen na Zoersel weer mooi de velden in, en zo achteraf passeer ik vaak negorijtjes die niet per sé legale activiteiten ontplooien. Zo ook nu: een kudde geiten graast langs de dreef, rechts een halve garage met een aftandse caravan ernaast, veel zonnepanelen en veel mercedessen zonder nummerplaat (en ik schat in zonder chassisnummer). Eén ervan heeft wel zo'n gele nummerplaat met 'te koop' achter de voorruit, een beetje misplaatst hier want hier komt echt nóóit iemand langs. Een Hongaarse audi achter het bedoeninkje. Mannenstemmen achter de heg die plotseling zwijgen als ze mij opmerken. Dit lijkt niet de plek om een kopje suiker te vragen.

Ik ga linksaf het bos in, en kan de snelweg Antwerpen-Eindhoven bijna aanraken. Een mooi bos hier, met veel rhododendrons. Als ze zo in het bos staan lijkt het wel of dat dan altijd van die lila-roze zijn. Een lange, lange brede betonnen dreef leidt me naar een groot kruis, in mijn routebeschrijving (download) lees ik dat dit het Kruis van Blommerschot is. Van daar passeer ik het militair vliegveld Malle en een kapelletje gewijd aan Onze Lieve Vrouwe van Lourdes. Ik had gehoopt dat O.L.V. thuis zou zijn en me een bankje zou kunnen bieden, maar ze is op rak. De deur, met goed zicht op vier stoelen met rieten zitting, is gesloten. Niet voor mij dus vandaag. Doorlopen tot het volgende bankje dat nog best even op zich laat wachten.

Mijn Lief appt, dat helpt altijd. Als ik weer aan de wandel ben, sta ik redelijk snel in Wechelderzande. Hier verlaat ik de route voor mijn slaapplek, bij een Vriendin op de fiets in Lille. Dat is nog kilometers lopen langs een drukke weg, daar is niks aan dus ik neem de bus. Die rijdt hier wel en vaak ook. Ik stap uit bij halte 'Lille dorp' en zoek mijn weg naar Vriendin Betty.

Een hartelijke ontvangst met pepermuntthee uit een bloemenbak in de tuin, terwijl er al wat regenspatjes vallen. Ik heb weer de hele bovenverdieping voor mezelf. In huis een prachtige houten trap 'mijne man is schrijnwerker' (schrijnwerker, wat een prachtig woord. Wie wil er nou geen schrijnwerker zijn?), en een fijne douche. Ik kruip even in bed om mijn lijf rust te geven, terwijl de regen op het zolderraam tikt. Om zes uur eten we, Betty kookt voor me, dat is gezellig.

Theelichtje op tafel. Tomatensoep met groene asperges, ovenschotel gekruide kalkoen, spinazie en puree met een mooi paneerkorstje, coupe verse vruchten toe. En een kopje koffie uit een elegant geel kopje met schoteltje en gouden lepeltje, chocolaatje erbij. Goede kost.
Betty is wielrenster, haar man nog fanatieker en ze rijden in een toerclub. 'Wout van Aert, kent ge die? Die is ook van hier, van Lille, wist ge dat? Die gaat nu weer fietsen na die harde val met zijn ribben.' Die zat dus bij hun wielerclub. Ze zag hem van de week nog bij de frituur, 'maar da was vast nie voor zijn eigen, zullen we maar zeggen.'

Ik heb een slaapplek geregeld voor donderdag, in Arendonk. Nu ben ik op mijn kamer, morgen wordt droog weer voorspeld terwijl ik naar Turnhout ga lopen.
Half negen ontbijt, geen eitje, dank u.

Tabee, vrouwkes en mannekes ook!

Geschreven door Dove.e.roma