Vandaag een rare start: om zeven uur belt Ivo, hij heeft late dienst, dus als ik aankom is hij net naar zijn werk en als hij terugkomt slaap ik, vandaar. Daarna het dorp in, want geen ontbijt genomen in hotel. In de straat zitten zeker 6 bakkertjes. Croissantje, opgegeten in mijn kamer, heel lichte rugzak want ik kom vanavond hier weer terug, en de trein in. Raar hoor: allemaal studenten, forenzen en ik. Bij de eerste halte stap ik uit, vandaag loop ik dan de rest van de dag terug naar het hotel. Mooi weer, koud windje houdt de boel in evenwicht. Ik moet mijn ritme nog vinden, ben nog niet in het juiste humeur. Enfin, lopen dus. Ik vind de route makkelijk en zie boven op een heuvel iets kasteelerigs liggen. Inderdaad, daar gaat mijn route natuurlijk langs. Het was niet veel meer, dat kasteel, maar wel een mooie plek. Dorpje in, dorpje uit, een mevrouw wenst me een goede reis, bos in. Een heel raar bos met heel dicht rijshout, allemaal dunne stammetjes recht omhoog. Ik loop nog even door naar een abdij, daar zal wel een bankje zijn. Ho, daar gaat mijn telefoon. Ons mam. Ze miste de foto's gisteren. Tja, traag internet, vandaag ook nog. Die houden jullie tegoed. Die abdij, dat was meer een versterkte boerenhoeve met een kapel, en al lang in onbruik. Wel mooi, en een boomstronk als bankje. Tijdens deze pauze kom ik weer een beetje in mijn humeur. Ik zit hier in de zon op een boomstronk, naar Rome te lopen. Misschien een goed idee om te genieten van deze buitenkans? Zeker. Ik loop door het Franse platteland zoals ik me dat van tevoren had voorgesteld. Zonnetje, landweg. In het bos een groot monument. Veel gevochten hier, veel gestorven. Overal loopgraven in het bos. Het oude kruis dat op de heuvel stond die zwaar bevochten is, is nu verwerkt in een enorm nieuw kruis ter nagedachtenis. Mooi, maar mooier nog als er niks te nagedenken zou vallen. Tja. Op het oorlogskerkhof bloeien de madeliefjes.
Mijn eindstation vandaag is Monteauville, dan met de bus naar Pont-a-Mousson. Ik stap zo'n beetje in het hotel uit. Na het wassen zijn mijn kleren zo fris dat ik in mijn wandelkleren het dorp in kan. Taak 0: reserveren voor woensdag. Dinsdag moet ik heel ver lopen en dan ook nog met de trein naar mijn hotel, dus beter nu vooruitzien. Het lukt, bij een leuke chambre d'hôte mét table d'hôte, dus met avondeten, mooi. Taak 1: kijken hoe laat ik morgen kan ontbijten: croissant, vruchtensapje, grote warme drank (dat wordt koffie) in tentje vlak bij hotel. Kan vanaf 7 uur, mooi. Taak 2: koffie. Was ik vanochtend vergeten, nu hoofdpijn. Stom, zo veel koffie drink ik niet maar blijkbaar kan ik het niet missen. Ik kom weer een beetje bij. Taak 3: Ibuprofen en Omeprazol aanvullen. Ik dacht dat ik Diclofenac bij me had, maar bleek toch Ibuprofen. Maakt niet veel uit, de apotheek verkoopt het allemaal. Ik heb het niet zo vaak nodig, maar beter te veel dan te weinig in het rugzakske. Taak 4: de Carrefour, voor iets dat vers is. Appels, zalm, Boursin, sla, toetje, vruchtensap. Broodje erbij: maaltijd! Taak 5: hoe laat gaat de bus naar mijn beginpunt, morgen. Ongeveer vanaf de stoep van het hotel, om 7.51 uur, dan kan ik om 7.59 uur starten met mijn tocht, bij het oorlogsmonument. Nu is alles wel rond voor morgen: nu begint mijn vrije tijd.
Op het plein hier zijn feesttenten opgezet met daartussen zandveldjes voor beachvolleybal. Er staat een muziekje op de speakers, een gymleraar heeft zijn klas hierheen gesleept en geeft hier volleyballes. De meiden, een jaar of 12, zijn meer bezig met ófwel een radslag of handstand, ófwel hoe ze er het best uitzien in strakke gymoutfit met paardenstaart, zo midden in het dorp. De leraar vertelt ze dat het niet erg is als je in het zand valt....weet hij veel, dat is natuurlijk het ergste wat je kan gebeuren: zandjes!
Ik zit in de zon op de rand van de fontein en de klok van de mairie slaat half vijf. Ik heb mijn innerlijke zwerver weer gevonden, geloof ik. Ivo bedacht: Swiebertineke, dat is heel goed gevonden en past me wel weer.
Ciao, Bertine

Geschreven door Dove.e.roma