Vandaag is een rare dag. Ik start rustig aan, want het regent behoorlijk en ik hoef niet zo ver. Om kwart voor tien sta ik buiten en dan loop ik in de wolken, maar het regent tenminste niet meer. Ik houd toch mijn neon maar aan, het gaat vast nog regenen. Een laatste foto van het hotel (de eerste foto van vandaag, het hotel is achter die bomen) en ik duik het bos in. Ook in de regen mooi. Het pad is overal goed te doen en ik wandel ontspannen naar beneden. Onderweg passeer ik weer een leuke brievenbus, deze keer een uil die er niet veel zin in lijkt te hebben, misschien heeft hij een kater, in elk geval heeft hij geraniums op zijn hoofd, dat vrolijkt de boel dan weer een beetje op. Ik loop nu duidelijk in de bergen, sommige huizen zijn zelfs echt van die berghut-huizen. Nu en dan valt er een flinke bui, dat houdt de boel fris. Ik ben al vroeg in Schirmeck, om een uur of half twaalf en gelukkig is daar een supermarkt, de Intermarché. Ik laat mijn rugzak, stokken en regenponcho achter in het halletje, zo loop ik toch iets minder lomp en nat de supermarkt binnen. Wat een overdaad aan spullen, en verse spullen ook. Niet te geloven. Ja, wat koop je dan? Drie appels, stukkie kaas, twee tabletten chocolade, gedroogde abrikozen. Dat is het wel. Ik loop naar de VVV, maar die is dinsdagochtend gesloten, vanmiddag weer open van twee tot vijf. Voor de honderdste keer bel ik een hotel dat hier zou moeten zijn, maar er wordt niet opgenomen. Het bandje zegt dat ze tot vanavond half negen open zijn, dus ik loop er maar gewoon heen. Na een paar kilometer ben ik er. Het is een verrassend mooi oud pand. Het is open, maar binnen is niemand. Ik roep en roep, maar er gebeurt niks. Toch hoor ik wel een stofzuiger. Natte spullen uit, schoenen uit en op onderzoek. Ik loop een trap op, niks, een andere trap weer af. Het is zo'n totaal onlogisch huis waar je meteen de weg kwijt bent. Ergens is opeens een keuken met twee mensen: een hele oude vrouw en een man van mijn leeftijd, plus een lieve bouvier. De man is niet van het hotel, maar gaat wel iemand voor me zoeken. Een mevrouw wordt gevonden en de bouvier laat zich gezellig aaien. De mevrouw schrijft me in in dit hotel met grandeur, ze vertelt me dat dit vroeger een bandfabriek was (als in: garen, fournituren) en dat het 30 jaar geleden door een familie werd gekocht, dat de oude dame van bijna 90 hier nog woont. Ja, die had ik al gezien. Gelukkig is er nog plaats, ik check in en ga niet eens douchen, zo lang heb ik niet gelopen. Mijn kamer heeft een krakende parketvloer in ruitjespatroon, een gecapitonneerde deur en ziet uit op een statige tuin, kom daar nog maar eens om. Ik regel mijn overnachtingen voor de komende twee dagen, ik vind het toch fijner om dat gewoon geregeld te hebben, zeker als het weer niet zo fijn is.
Straks even Schirmeck in. Mijn oude routeboekje is uit, het heeft me gediend van Maastricht tot Schirmeck, mijn nieuwe routeboekje is in gebruik, van Schirmeck naar het meer van Genève. Het lijkt hetzelfde maar het nieuwe boekje mist etappe kaartjes, ik hoop dat ik in Schirmeck bij de VVV nog wat betere info of kaarten kan krijgen. Een nieuw boekje is altijd wennen, maar dit lijkt wel heel karig. Gelukkig heb ik de GPS, ik kom er wel, maar met een beetje een kaart kan ik ook plaatsen buiten de route vinden, om te slapen bijvoorbeeld. We gaan het zien.
Wat later nu, terug uit Schirmeck. Gekocht: een parapluutje, toch wel handig zo voor ritjes tussendoor. De VVV was niet open, ze zijn hier niet zo van de harde afspraken. Bij een Tabac annex boekwinkel vind ik wel PRECIES wat ik nodig had: hele mooie kaarten, met goede hoogtelijnen, veel detail, campings en hotels en zelfs picknicktafels erop en...ALLE wandelroutes in de Elzas, van die fanatieke wandelclub hier. Zo kan ik nu bijvoorbeeld ook kiezen voor een doorsteekje via de gele-bolletjesroute, of de blauwe-kruisjesroute. En natuurlijk staat de GR5 er ook helemaal op. Precies wat ik nodig heb, ik kan er nog niet helemaal over uit, wat een geluk weer. Verder koop ik allemaal snoepdingen en een spuitbus om mijn kleren wat te waterdichten (en wie weet ook mijn schoenen een beetje). De deur van de kerk stond open, binnen trof ik Franciscus weer aan (je kent hem aan de baard maar vooral aan het koord om zijn middel met drie knopen) en een mooi gedicht voor de vriend die hier passeert. Het hotel heeft een wasmachine-droogservice, dus ik informeren. Blijkt: ik kan hier ook nog mijn kleren wassen, met wasmiddel en wasdroger en al. Achteraf gezien is vandaag zo een dag geweest van afsluiten en vooruit kijken, een rare maar al met al mooie dag. De weersverwachting voor de komende drie dagen is bewolkt, maar droog, ik hoop dat dat klopt. De Vogezen wachten om me heen, volgens mij gaat het heel mooi worden. Ik heb er weer zin in.
PS: als er geen foto's bij zitten, is het internet hier te traag. Gisteren ook al. Het is niet anders, zodra ik weer een beetje snel internet heb, komen de foto's er achteraan.
Ciao, Bertine

Geschreven door Dove.e.roma