Vanochtend zit ik er doorheen. Ik loop het centrum van Zelzate in. Wie hier ooit was weet dat ik daar niet blijer van wordt. Het Kruidvat is de duurste winkel. Er zijn wasserettes ('24/7 proper goed'), er is Danscafé Ambiance. Als mijn rondje centrum na een minuut of acht bijna klaar is, steekt een man zijn hoofd uit een raam op de begane grond. De kop van zijn Sint-Bernhardshond ernaast. Op mijn 'goedemorgen' valt de Sint-Bernhardshond keihard tegen me uit, echt zo fel en kwaadaardig blaffen. Als zelfs de Sint-Bernhardshonden er vals zijn, is het geen goede plek. Mijn hotel is veruit het schoonste en sjiekste wat in de wijde omgeving te vinden is. Ik vlucht mijn kamer in.

Ik kijk hoe het verder moet op mijn tocht en raak er mismoedigd van. Vrijwel geen slaapplekken en de site van het OV schept geen duidelijkheid. Ik vind het ook met de overnachtingskosten wel de spuigaten uit lopen: ik ben zo'n 100 euro per nacht kwijt. Te veel. Zucht. Ik zit er doorheen dus.
Ik schreef eerder een gedicht dat ik nu wel toepasselijk vind:

• --+++

KERMIS 1

hand
en knop
zijn één

de blik
gericht

fel
gilt
de stroboscoop

hij vloekt
als het horloge valt

Bertine Spooren

• ---++

Wat te doen?
Ik gooi mijn plannen rigoreus om. Morgen naar Antwerpen en van daaruit te voet het Sniederspad naar Bladel. Daar woont ons mam, een mooie bestemming. Ons mam herinnerde me laatst: onze pap, die liep een 90-kilometerversie van het Sniederspad ooit in één keer. Ik ga er vijf dagen over doen, da's beter. In elk geval voor mij.

Het organiseren ervan neemt de verdere ochtend in beslag. Steeds met overnachtingen bij Vrienden op de fiets: voor 25 euro bed, bad en ontbijt. Geregeld.
Hèhè. Dat voelt beter. Ho. Mijn Lief belt. Dat is fijn, hij spreekt me nog een beetje extra moed in.

Mijn goede zin keert terug en ook buiten komt de zon letterlijk door.
Schoenen en sokken drogen op de vensterbank, lunch halen bij de Carrefour, tukkie doen.

Ik word wakker van een blues band. Live, ik gok in één van de café's aan de andere kant van de achterplaatsen. Klinkt goed, heel goed. Tijd om onder het dekbed vandaan te komen en Zelzate nog een kans te gunnen.
Het is meteen raak in het eerste café om de hoek: Bar Taverne Century. Gemetselde bakstenen bar, kapotte tegels op de vloer. Op de jaarkalender achter de toog kijkt Miss Mei half topless de zaak in. Garage Verkoutere groet u.

Als het bordeauxrode gordijn dicht is, is het podium uit het zicht. Maar vandaag is het bordeauxrode gordijn open. Want vandaag spelen de Fast Food Kings. Blues. Drum, basgitaar, gitaar, zang die ook mondharmonica doet. Hartstikke goed. (Voor wie benieuwd is: ze staan op youtube.)
Het publiek bestaat uit de oudere biker: lang grijs haar in een lage staart, zwart t-shirt met een prent van Che Guevarra, of van het Zelzate bluesfestival: 10 augustus 2024. Tatoeages piepen onder mouwen uit. Afgezakte jeans over geen billen, beurs in de achterzak. Versleten cowboylaarzen. Of skechers. Zij draagt bij voorkeur een zwartleren broek, nauwsluitend, met een mouwloos zwart hemdje. Er is een enkele naaldhak.
Ik ben hier nogal keurig en kleurig: kobaltblauw kreukvrij blousje, knaloranje trui, maar dat maakt de bikers niks uit. Ze maken plaats aan hun tafeltje en gebaren: goeie muziek hè! En dan is het zomaar opeens weer goed, op een Pinksterzondagmiddag in Zelzate.

Bij de bar hangt een bordje: 'Hier geniet u van de Belgische biercultuur'. Ik vraag om een mooi donker biertje met veel smaak, sinds cursus Bier I kan ik dat waarderen. Tja, dat weten ze achter de bar ook niet. Ze drinken geen bier. Serieus. Tot zover de Belgische biercultuur. We komen samen uit op een trappist: Westmalle dubbel. 'Was het goed?' Dat was het zeker.
Zo krijgt vandaag een zilveren randje.
Mijn schema voor morgen heb ik uitgeschreven. Terug op mijn kamer tikt 's avonds de regen tegen de ruit.

Vooruit, ik doe ook Kermis 2 erbij:

• ----++

KERMIS 2

teder
tast
kaarslicht
het doek
met het oog

binnen
volgen vingers
lijnen
van leven

Bertine Spooren

• ----++

Geschreven door Dove.e.roma