Het kon niet uitblijven met die hitte: gisterenavond onweer. Niet heel heftig, maar toch. Vandaag is een lief-voor-het-lijf-dag. Dat heeft zijn weerslag op de avontuurlijkheidsgraad, die vandaag laag is. Ik slaap een beetje uit en het ontbijt is hier op het terras in de tuin. Er komt nog een zachtgekookt eitje bij: lekker hoor.
Waterzak leeg gooien, ik pak mijn bergschoenen in de rugzak. Mijn niet meer heel frisse sokken hebben gisteren een handwasje gehad maar dat heeft odeurwijze niet heel veel goed gedaan. Ze gaan nog nat in het voorvak van mijn rugzak, die drogen vanmiddag wel weer.

De waard geeft me een gratis kaart voor vervoer in heel Südtirol, alle openbaar vervoer is gratis voor toeristen. Hij vertelt dat vandaag een nationale feestdag is: Giorno della repubblica. Ik lees dat op 2 en 3 juni 1946 een referendum gehouden werd en dat toen het koningshuis van Savoije werd weggestemd met 10.719.284 tegen 12.717.932 stemmen voor de republiek. Pas in 2002 werd de grondwet gewijzigd en mochten mannelijke Savoijes het land weer in. Volgens mij heb ik daar toen nog wat van gehoord, 'Verbannen prins keert terug in Italië', zoiets.

De citybus brengt me naar het station, daar is het een drukte van belang: locals aan de espresso en aan de wijn natuurlijk, de dag is al een paar uren oud. Ik neem ook een espresso en wacht op een bankje in de schaduw op de trein, naar Naturno. Ik ga nu over op de Italiaanse namen want die klinken veel mooier. Rozen doen het hier uitstekend, zelfs het stationnetje staat er vol mee, en ze bloeien prachtig. Ik bel ons pap en mam, die zijn vandaag 58 jaar getrouwd, van harte!

In de trein dan, als ik naar de andere kant van het dal kijk zie ik waar ik vandaag gelopen zou hebben, best wel indrukwekkend. Vandaag ga ik dan wel met de trein, maar zo'n dagmars is toch een heel eind.
Als ik in Naturno aan kom gaat de bus pas over 38 minuten. Omdat ik vandaag niet ga lopen ga ik zitten, wel in de schaduw: tijd genoeg. Ik maak een praatje met een medewachter en lees mijn boek.
Als de bus komt blijkt het centrum wel 3 minuten weg. Ik ga bij een barretje zitten en neem een kop thee en een tosti. Ik boek een hotelletje vooruit. Om twee uur kan ik inchecken in mijn hotel hier. Ik heb nog overwogen om vandaag naar Merano te gaan, daar zouden militaire parades zijn, maar ik zie me al staan in de brandende zon, met zingende vaderlandslievende Italianen om me heen. Veel te warm, laat maar.
Er wordt hier onbeschaamd veel gerookt, trouwens.

Ik check in en ga doen wat iedereen hier doet, zeker op een vrije dag: rustig de middaghitte afwachten. Mensen gaan ergens in de schaduw zitten, praten wat en laten de tijd verglijden. Kijk trouwens eens naar dat balkenplafond in mijn mooie kamertje.
Verder gebeurt er niet zo heel veel. Ik lees mijn boek, app wat heen en weer en mijn werk weet me zelfs hier te vinden grmhbl.
Ik denk dat het restaurant hier goed is, want de hele zaak zit volgereserveerd, zo aan het einde van een warme feestdag. Ik zit nu in de tuin met 1/4 liter witte wijn, omdat ik vandaag niet veel gegeten heb slaat die behoorlijk aan, merk ik. Hopelijk is er hier straks nog ergens een stoeltje voor mij, ik ga het zien.

Nou, mooi niet dus, het lijkt hier niet heel stressbestendig, ik word een beetje weggesnauwd. Dan niet, ik loop de straat over, het restaurant tegenover heeft wel plek, en daar zijn ze nog vriendelijk ook nog. De regen tikt op de luifel. Verdorie, mijn sokken hangen nog op mijn balkonnetje te drogen, naar nu dus niet meer. Het leven is desalniettemin mooi. Ik heb nog droge sokken in mijn rugzak.
Morgen trek ik mijn wandelschoenen weer aan.

Regen tikt de merel aan
zijn lied zweeft draden
tussen druppels

Geschreven door Dove.e.roma