We schrijven kerst 2021. Corona gooit alle grenzen op slot. Alle kopjes koffie, alle winkels, zelfs alle snuitjes zijn met maskertjes bedekt. En met Kerst mag NIKS. En ik wil lopen. Ik had Keulen gepland, maar ook onze in Groesbeek zo nabije Oosterburen zitten niet op pelgrims te wachten. Den Bosch, dat moet lukken. Er ligt zowaar een pelgrimspad naar den Bosch, het pad van Sint Jacob leidt in dit geval dus naar de Sint Jan.
Er is gelukkig ook een boekje, snel bestellen. Dat bestellen, dat was gisteren, en de bezorgdiensten roepen als een gek dat ze niet op tijd zullen komen, dus ik zoek nog even verder. Gelukkig is er ook een app, waar zou de pelgrim zijn zonder app. Vanaf Nijmegen loopt de route naar Den Bosch, ik kan hem oppikken bij de Hatertse vennen. Buurvrouw Adri appt me nig, of ik wel ga lopen in die regen, morgen. Wel dus.
Vandaag etappe 1: de aanloop naar de route. Vanuit huis via het hoge schelpenpad langs de spoorkuil naar het zweefvliegveld, naar Malden, daar het kanaal over en dan het fietspad evenwijdig aan de A73 naar de Hatertse Vennen. Daar kijken of de app in het wild inderdaad de route oppakt.
Ik haal twee vierkante plastic dozen van de onderste plank van de kast. Daarin zit alles wat ik nodig heb, met uitzondering van schoenen en rugzak. Mijn pelgrimssokken, bh's en zelfs pelgrimeeronderbroeken. En ja, broek en wollen hemdje, en 2x wollen rond nekding (buff). Ik doe ook mijn geheel verschoten en verscheurd Rome-hemdje met driekwartmouw weer aan, maar die doe ik weer uit. Die moet van Rome blijven. Ivo stelt voor om hem in te lijsten, dat is een goed idee. Ik kan hem dan, stelt Ivo voor, op mijn kantoortje hangen. Geen woonkamer voor het Rome-hemdje, begrijp ik.
Om 10 over 10 ben ik, pelgrimspetje en pelgrimsbril op de oortjes, weer op pad. Met een klein dagrugzakje met daarin een thermoskan warme koffie, luxe hoor. En mijn stokken, natuurlijk. De zonnebril kan wel thuis blijven. Het regent nog niet, of misschien een heel klein beetje, en ik ben superblij dat ik weer loop. In het begin nog met werk-muizenissen in mijn hoofd, maar die zet ik er snel uit nu ik zie hoe mooi alles weer is. In regendruppels die aan besjes hangen kun je de hele wereld zien!
In een uurtje ben ik bij het zweefvliegveld, half uurtje daarna in Malden, zoals bekend. Ik loop lekker, heb 3 dagen terug ook 3 uur gelopen en dat betaalt zich nu uit.
In Malden begint het serieus te regenen. Grappig: met rugzak, stokken en petje zie ik er blijkbaar sympathiek uit, iedereen in de auto stopt om me even voor te laten gaan. De wandelaar ontmoet vaker welwillendheid dan welke reiziger ook. Ik steek de brug over het kanaal over en daal het talud af om onder de brug droog te kunnen staan. Dat lukt een beetje, hoewel de regen zo fijn is dat het met een beetje wind onder de brug ook gewoon nat is. Eerst even een fotootje voor mijn vriendinnen, dat ik weer onderweg ben. Dan jasje uit want behoorlijk nat en regenjas aan. En een bakje koffie met een boterham. Doet goed hoor, die koffie. Ik app Sigrid dat ik straks in de buurt ben en dat een bakkie er wel in zou gaan. Dan weer op weg, ik dacht langs het kanaal maar het fietspad daar houdt al snel op en dan loop ik in de regen over een 80kilometer weg. Geen goed idee. Stukje terug en originele route over fietspad parallel aan A73. Het loopt lekker, in heel kleine 3 uur loop ik naar mijn bestemming. Daar zie ik dat de app werkt: ik ben nu op de route. Hé, Sigrid appt terug dat ik welkom ben. Vijf minuten later zit ik bij Sigrid, regenjas op de snorrende verwarming. En een bakkie. Ivo komt me snel ophalen, want Sieg zit eigenlijk in preventieve quarantaine voor Kerst met moeders. Wie had gedacht dat die woorden ons heel normaal zouden worden, dit jaar. Enfin, Ivo komt me halen en nu zit ik weer thuis. Haartjes nat van het douchen. En ik had toch weer zin om dit te typen, dus bij dezen. Morgen dienst voor GGD Nijmegen, maar vrijdag (Eerste Kerstdag, ik weet het) ben ik weer van de partij. De pelgrim is weer on the road!

Geschreven door Dove.e.roma