Half zes op, zes uur ontbijt. Gisteren waren er buiten Gabriel drie nieuwe Italianen, één man en twee vrouwen, die zijn om vijf uur al vertrokken. Als wij weglopen komt Gabriel net ontbijten. Bennie gaat weer vooruit, ik laat mijn linker hiel op stoom komen, die heeft even nodig om aan het idee van lopen te wennen. Ik loop Vetralla uit en dan gaat de Via meteen door een prachtig eikenbos. Echt heel erg mooi, ik moet mijn uitspraak van gisteren terugnemen, dat het niet meer mooi lopen is. Bovendien vrijwel de hele tijd schaduw, fijn. Het is een recreatiebos, er komen wandelaars, joggers en fietsers langs en mensen met de hond. Vandaag zal ik tot aan de eerste pauze door hazelnoot boomgaarden lopen. Die worden hier in de buurt geteeld. Gisteren ook al veel gezien, maar vandaag is het één en al hazelnoot wat er groeit. Dichte bomen, dus ook tussen de hazelnoten veel schaduw en ze houden de koelte van de ochtend vast. Ja: koelte is een kostbaar bezit hier. Tussen de hazelaars opeens een paar torens, resten van een oud klooster, zegt mijn boekje. Een paar keer over en onder de spoorlijn door en om een uur of tien loop ik Capranica binnen. Hier heb ik mijn eerste rust gepland. In het park is het gras net gesproeid, dus het is er lekker koel, en er is schaduw. Dat dacht Bennie ook, ik tik hem aan op een bankje. Hij deelt zijn laatste witte chocolade met me: kijk, een eet-selfie, daar sta je nooit elegant op. Bennie loopt weer verder, ik blijf lekker nog een kwartiertje zitten. Dan stap ik ook weer op, Caprani is fotogeniek met overal trappetjes, poorten, steegjes, bloempotten en twee grijze poezen die rustig op de trap voor de deur blijven liggen. Net buiten het dorp tref ik opnieuw twee grijze poezen, grote leeuwen ditmaal die water spuwen. Een klim en dan linksaf, opeens wordt de Via totaal anders. Ik loop door een soort van woest oerwoud met aan mijn rechterhand een beekje, nu eens lispelend, dan weer klaterend. Stilstaan is geen goed idee, het zoemt hier van de muggen. Maar ook prachtige vlinders, en tientallen hagedissen schieten voor mijn voeten weg. Het is hier totaal groen, bomen zijn omgevallen of gebroken, het pad gaat omhoog en omlaag, een bruggetje van boomstammen en het beekje wisselt van mijn rechter- naar mijn linkerhand. Rotsformaties links en rechts versmallen het dal tot ik me tussen de stenen door moet wurmen, links op de foto die lichte streep tussen de rotsen, daar moet ik door. Wat een prachtige verrassing, dit pad. Ik loop zo wel een dik uur in een beetje een betoverde wereld. Dan wordt het dal breder en gaat het pad van de beek af. Nu staan de kruiden manshoog als een haag om het pad: kamille, munt, wilde rabarber en allerlei lekker ruikende spullen waarvan ik de na niet ken. Maar pas op: ook de brandnetels en de bramen zijn van de partij. Dan wijkt het bos en sta ik oog in oog met de bestemming van vandaag, Sutri. Echt heel erg mooi, en rustig. Op een terrasje vind ik Bennie en we doen een capuccino. De drie Italianen zijn er al, Gabriel komt langs en zoekt nog een slaapplek, maar dat gaat wel lukken want er is hier voldoende. Dan krijg ik een tekstbericht van onze gastvrouw, hoe laat we er zullen zijn. Ik zeg dat we nog even een capuccino doen en dat we er over een half uurtje zijn. Ze vraagt waar we zitten, ik zeg: bij bar Salsa, dan komt een vrouw naar ons toe gelopen. We zitten zogezegd bij haar op de drempel, die poort tussen de roze en de gele muur door en daar is het. We rekenen af en ze laat ons binnen: we hebben een heel appartement! Keuken/zitkamer met bed voor mij, slaapkamer (met bed, natuurlijk, voor Bennie), badkamer. De douche lijkt wel een spa, en er zijn heerlijke grote witte handdoeken, die heerlijk ruiken! Wat een luxe! Het komt ook precies op het goede moment: een beetje moe van de lange, lange tocht voelt het na al die maanden goed om ook weer eens in de 'normale' wereld te verkeren, met een keuken en lekker ruikende handdoeken, zelfs een afwasmachine, en zonder dat er misschien nog eens vier vreemden bij komen in de loop van de dag met wie je de keuken, slaapkamer, badkamer, zeg maar gewoon: je ruimte moet delen. Jullie weten het inmiddels: nu douchen en de siësta in. Straks de bezienswaardigheden, boodschappen doen, wijntje open, koken. Gezellig.
Er is hier een enorm amfitheater, echt heel groot, er zijn Etruskische huizen en grafkelders in de rotswand, er is een kathedraal met heel mooi mozaïek op de vloer en met een crypte. We gaan de crypte binnen bij de uitgang, daarom komen we niet voorbij de lichtknop en is het er letterlijk aardedonker maar met een mobiele telefoon heb je ook altijd een zaklamp bij je, dus kun je toch nog gewoon licht maken. Er is een mooie fresco. En ik schrik me dood van levensgrote kerstfiguren die in de opslag staan, dat verwacht je niet, mensenpoppen in de kelder. De pelgrim op het bord bij de Porta Franceta lijkt er ook een beetje genoeg van te hebben: hij kijkt behoorlijk sikkeneurig, zeg nou zelf. Ook hij vindt het onderhand mooi geweest, denk ik. De mevrouw van het groente-en-fruit-stalletje wil me geen appels verkopen omdat ze te slecht zijn, morgenvroeg om acht uur kan ik weer appels kopen. Maar dan ben ik alweer weg. Ze is onverbiddelijk: ik krijg geen appels, nou zeg. Dan maar brood voor morgen bij de bakker, vooruit. Een tekstberichtje van de Italiaanse Sylvia, die is alweer een week aan het werk. Ze vraagt hoe het gaat en of we ook een beetje voor haar in Rome willen aankomen. We kopen in voor het avondeten, het winkeltje is nauwelijks drie bij drie meter, maar er zijn honderd soorten pasta en evenveel soorten tomatensaus. Bennie kookt en ik zorg ervoor dat het wijnglas gevuld blijft. We praten over wat een fijne plek dit is en hoe het zal zijn om in Rome aan te komen. De laatste dag gaan we samen lopen, natuurlijk. Bennie zet de Metal-cursus weer voort, ook ik laat mijn muziek horen. Het is een mooie avond, zo, al een beetje vervuld van het einde van de reis. Dadelijk ga ik nog huilen, het zal de wijn zijn. Ik heb me voorgenomen mijn emoties maar te nemen zoals ze zich aandienen. Over drie dagen ben ik in Rome.
Ciao, Bertine.

Geschreven door Dove.e.roma