Vanochtend eerst een croissantje om te eten en een broodje voor in de rugzak en dan met de trein naar Turckheim. In Turckheim staat ook weer zo'n stadspoort, met ook weer een ooievaar. Volgens mij krijgen alle gemeentes hier een bouwtekening voor zo'n poort, met een opblaasbare ooievaar, want het lijkt wel of ze overal dezelfde poort met dezelfde ooievaar hebben, zo'n zwart-witte. Dan wil ik met de bus naar het zuiden afzakken, maar dat zit er niet in. In de benen, dus, naar het zuiden. Rechts de bergen met heel veel donkere wolken en slecht weer, links de vlakte met zon en wat hoge witte wolken dus mooi weer. Ik loop op de grens, onder de bossen en boven de dorpjes, door de wijngaarden. Ik zoek mezelf een weg en zorg dat ik weg blijf bij die kasteelruïnes want die staan me veel te hoog. Ik heb nogal eens het gevoel dat ik precies de verkeerde keus heb gemaakt, maar toch ga ik best voorspoedig. Het voordeel van wijngaarden is dat je heel veel bloemen tegenkomt, kijk eens wat mooi die klaprozen tegen de donkere lucht. De druiventrossen hangen al aan de ranken, maar ze moeten nog wel groeien. Net als de peertjes, trouwens. Ik passeer vier boerenknollen, die zijn van dichtbij toch altijd weer net wat groter dan je denkt. En wat een rust stralen die beesten altijd uit, mooi toch? Ook de vlier bloeit, hoe prachtig, met honderden bloemetjes, en dat is dan nog maar één tros. De bloemen ruiken fris zoetzuur. Walda en Régine zijn om een uur of vier bij de Intermarché in Rouffach. Dus ik eet een appeltje op een muurtje tussen de wijnranken. Hee, telefoon. Régine. Ik hoor haar al een hele tijd praten, later hoort ze dat ik er ben. Hee hoi, wij kunnen ongeveer om twee uur in Rouffach zijn. Ik ben in de buurt van Pfaffenheim, een dorpje daarboven, dus daar spreken we af. Bij de kerk. Ik loop tussen de wijngaarden en zie links van me de weg waarover zij komen aanrijden. Misschien zien ze me wel lopen? Uiteindelijk ben ik er als eerste, ik zie ze een paar minuten later over de weg onder de kerk rijden, uiteindelijk vinden we elkaar bij de dorpsfontein. Wat fijn om de meiden te zien! Wat bijzonder dat ze helemaal naar mij toe gekomen zijn! De mannen uit Pfaffenheim laten ondertussen hun gaspedaal even los, zoveel dames hebben ze nog nooit bij elkaar gezien bij de fontein. Ik hoef nu even helemaal nergens meer aan te denken, alles is voorbereid: koffie met gebak in Gruebsviller, aan het plein bij het gemeentehuis. Daar is het goed. En dat klopt: moet je zien wat een mooie gebakjes. We geiten wat af en dan stappen we in de auto naar Thann, naar het hotel. Thann ligt een beetje de bergen in, dus: regen. Het hotel is een soort van kasteel met overal spiegels en kroonluchters, en een tuin en een sauna en een hamman, niet normaal! We hebben gezellig een driepersoonskamer met uitzicht op de kerktoren en we installeren ons gerieflijk. Ik krijg cadeautjes en de mensen van mijn vroegere dansclub hebben tijdens het gala een paar weken geleden boodschappen aan mij geschreven en sommigen hebben zelfs cadeautjes meegegeven. Wat lief toch. We eten vanavond hier à la carte. Handig: ze hebben hier een pianist, die kun je harder en zachter zetten. Nu lekker slapen en morgen verder geiten in Colmar. De laatste foto is speciaal voor Sigrid...
Ciao, Bertine

Geschreven door Dove.e.roma