Vandaag loop ik naar Metz, en Sigrid rijdt vanuit Nijmegen naar Metz. Daar ontmoeten we elkaar. Raar idee, ik te voet 16 kilometer, zij met de auto kleine 400. En we zijn er ongeveer tegelijk!
Ik ontbijt op mijn gemak, neem afscheid van de jeugdherberg, echt leuk, personeel was elkaar een beetje aan het dollen, heel gezellig. Als ik alles voor elkaar heb en mijn kamer al uit ben: bril vergeten! Ligt op de vensterbank achter het gordijn. Gelukkig nog op tijd, dat zou wat geweest zijn.
Die pijpenstelen, die vallen dus vandaag. Niks leuk, en koud ook want het waait hard. Een mevrouw laat, weggedoken achter haar paraplu, haar hondje uit. En een groot electriciteitsstation gaat naar Metz om de mensen daar licht en warmte te geven. Die electriciteitswegen, die volg ik vandaag ruwweg. Een clubje koeien houdt het ook voor gezien: ze staan met z'n allen op een kluitje om het nog een beetje warm te houden (tenminste, dat denk ik dan). Ik stap dapper door, maar er is niet veel aan zo. De grond is hier klei, mijn schoenzolen in een paar tellen ook, dat is glibberen en glijden. Ik kom één man tegen, die loopt te joggen in die klei (niet wijs), en roept: ' Saint-Jacques?', de Jacobsroute loopt hier namelijk ook, van die schelp. Nee, zeg ik, naar Rome. Ook dan wenst hij me een goede reis. Ik kom een trimbaan tegen, warming-up heet hier: 'echauffement'. Nu en dan is het wat droger, dan droogt mijn broek een beetje, dankzij de wind, maar mijn voeten soppen inmiddels in mijn schoenen. No pain, no gain.
Op de ontmoetingsplek met Sigrid is niks, dus ik loop nog even door. In een koffie tentje mag ik van de aardige mevrouw wel wachten, echt lief, want ik ben vies en nat en koud. Maar ze gaat om één uur dicht en dat gaat Sieg niet halen. In de beentjes weer, daar regent het weer en ik schuil onder een dichte conifeer met daarop een...Sint-Jacobsschelp getimmerd. De kathedraal is in zicht! Die is gewijd aan Saint-Jacques, Sint-Jacob. Even verderop kom ik bij een Super-U met koffiehoek. Ideaal, daar kan ik uren zitten op één kopje koffie. En daar ben ik nu dus, en attendant Sigrid. Die is er om een uur of twee. Wat bijzonder toch! We lunchen in een nette tent, ik wissel mijn natte goed voor droge kleren. Feest! We eten lekker en de obers doen hun best ons te versieren. Net op tijd verlaten we de tent, met de auto (bij Sieg) Metz in. Wat een mooie stad! In een kerk staan wijwater bekkens van echte, enorme oesters. Het regent soms, maar dan duiken we de galerie Lafayette in, wie doet ons wat? Wie weet trouwens wat voor bomen dat zijn, met die paarse bloemen? Suggesties welkom. Lekker rond sjouwen, bakkie doen. We kunnen de parkeerplaats niet meer vinden, ik vraag de weg aan een oud mannetje die ons wel wijst, maar niet goed. Sigrid vraagt het aan iemand met een leeftijd onder de 80 jaar en zij heeft meer succes. Nog een broodje en een kaasje en we zoeken ons onderkomen, Sigrid rijdt terwijl ik het Franse volkslied, de Marseillaise, zing. Iemand moet het doen. We hebben onderdak bij een Chinese mevrouw, zij doet haar afkomst eer aan want er blijkt nog iemand op onze etage te wonen, een Amerikaanse. Vooruit dan maar. Ze is ergens in de 60 en is al eens naar Santiago gelopen. En ze is nu hier om haar stamboom uit te zoeken. Onze avondmaaltijd gaat heen met het uitwisselen van foto's. Ik hang mijn natte spullen te drogen en hoop dat mijn schoenen ooit nog droog worden. Nu soes ik in en ga lekker douchen, terwijl de regen op de dakramen roffelt. Morgen nie lopen nie.
Ciao, Bertine

Geschreven door Dove.e.roma