Die paarse krokodil komt pas op het einde.
Vanochtend vorstelijk ontbijt (zie foto, is allemaal voor mij!) En dan langs het kerkhof, want wie ligt daar begraven? Bertus Aafjes, van het boek Een voetreis naar Rome, daar heb ik zogezegd naast geslapen! Nog een plaatje van de B&B en op pad. Inmiddels heb ik mijn rugzak indeling wat verbeterd.
Op de hei haal ik de twee Duitse dames weer in. Wanneer zij begrijpen dat ik nu in één keer naar Rome wil, krijg ik van beiden een hand en een pelgrimszegenwens. Dat verwacht je niet, zo op de hei. Toch bijzonder.
Verder gaat het, en ik fotografeer vanaf nu alleen nog de mooie kapelletjes want er is geen beginnen aan.
Dan een heel bijzondere ontmoeting: ik hoor iets ritselen in het blad, ik denk: een muis, is het een hermelijn! En nieuwsgieriger dan bang, dus hij is een paar minuten wel mijn maatje! Als iemand nu denkt: dat is helemaal geen hermelijn, dan hoor ik het graag, maar dan moet je ook zeggen wat het dan wel is! Zo mooi.
Even later tijd voor een broodje met metworst, ben ik dol op.
Te voet kom je zo ook langs rommelerfjes (en kapelletje).
Een uur voor Venlo loop ik onder de A67 door, best bizar met grazende oerkoeien (of zoiets) eronder.
Klein stukkie verder grote kapel met bedevaartscafe O.L.V. van Genue, tijd voor koffie (let op de verbrande wangen en de wilde, licht manische blik in mijn ogen). Je vraagt je af of Maria vloeiend Limburgs spreekt, maar het komt vast goed met de hartenkreten.
Venlo is alweer in zicht, ze praten daar Duits! In de Sint-Martinuskerk haal ik mijn eerste pelgrimsstempel. Zegt de koster: andere mensen hebben altijd zo'n officieel stempelboekje. Tja, ik heb hem gezegd dat onze-lieve-heer niet naar het boekje kijkt, maar naar de stempels. Dat hoop ik dan maar...
De brug over naar Blerick naar mijn Vriendin op de fiets, kijk maar naar het keramiekje bij haar voordeur. Ze is er niet, maar ik mag zo haar huis in en voor een dikke 20 euro slapen met ontbijt, dat al klaar staat omdat ze er niet is. Wat een vertrouwen! In het gastenkeukentje hangt in een wat stevig uitgevallen schilderij-oog een raadselachtig borsteltje. Dat haakt zich dan weer vast in mijn brein: waarvoor dan?
Enfin, douchen, boodschappen, dit schrijven. Lopen ging vandaag moeiteloos.
Lieve collega Inge, dank voor het aanbod, maar ik ga morgen in Swalmen weer slapen bij een vriend op de fiets. Een collega is me toch te ' werkerig', ik hoop dat je dat snapt.
Wie mijn geleuter zat is, je kunt je ook uitschrijven!
Ciao, Bertine

Geschreven door Dove.e.roma