Vandaag staat Sintra op het programma, een klein plaatsje waar we rond 11 uur na een uurtje met de metro en de trein aankomen. Dit kleine plaatsje staat bekend om zijn vele kastelen dicht bij elkaar, elk uit een ander tijdperk en met een eigen bouwstijl. Dit alles gecombineerd met een groene bosrijke omgeving en de vele heuvels maakt het tot een sprookjesachtig tafereel.

Theoretisch is dit ook zo en in de basis is dit misschien wel één van de mooiste en leukste plaatsjes waar we ooit zijn geweest, maar de werkelijkheid is helaas iets anders wanneer we de trein uitstappen. Overal waar je maar kijkt hele rijen toeristen, pittoreske smalle straten overvol met touringcars. Grote bussen die vechten om een stukje straat met toeristenbusjes en zigzaggende tuktuks. Nadat we een kwartier hebben gelopen / geschuifeld begint het pas íets minder druk te worden met touraanbieders die met tuktuks en grote kartonnen borden hun tours aan de man proberen te brengen.

Het is zo immens druk dat we zelfs overleggen om weer om te draaien en de trein terug naar Lissabon te pakken. Uiteindelijk lopen we toch door, maar het Castelo dos Mouros ligt op de hoogste heuvel in Sintra. Door de warmte en de drukte kiezen we na een kwartiertje eieren voor ons geld en kiezen voor de bus waar we op basis van hop on hop off gebruik van kunnen maken. Het idee leek alleen een stuk sneller dan het uiteindelijk blijkt te zijn. De bussen komen om de 5 tot 10 minuten, maar er zijn zo verschrikkelijk veel mensen dat er lange rijen staan en de bussen overvol zijn. Mede door Escha hebben wij in ieder geval een zitplek en staan we na 3 stops in 40 minuten eindelijk aan de voet van het kasteel.

Ook hier weer een lange rij die we voorbij lopen om vervolgens ook maar direct een combiticket te kopen voor het Palacio Nacional de Peña wat hier 500 meter verderop ligt. Het Moorse kasteel heeft lange uitgerekte muren die op de rand van de heuvel liggen. Het is schitterend bewaard gebleven en vanaf de muren heb je een geweldig uitzicht over de weide omgeving. Op het eindpunt is ook het kleurrijke Palacio de Nacional Peña zichtbaar. Na wat foto’s en de terugweg naar beneden houden we een korte lunchbreak, waarna we weer richting de bus gaan. Hoewel dichtbij moet er nog een flinke klim worden ingezet om de ingang voor het paleis te bereiken waardoor we de bus kiezen boven lopen. De rij valt hier gelukkig mee en wederom hebben we een zitplaats, ook al gaat het maar om een klein stukje van nog geen 5 minuten rijden.

Bij het paleis blijkt dat we alsnog een flinke klim van zo’n 500 meter moeten afleggen om daadwerkelijk bij het paleis te komen. Maar wat pas écht afschrikt is de gigantische rij bij de uitgang voor de bus. De weg omhoog de heuvel op is afgesloten voor alle verkeer met uitzondering van de bussen. Er is hier dan ook simpelweg geen andere optie dan de bus te pakken of het hele eind te lopen. We hopen erop dat de rij korter is als we klaar zijn en beginnen aan de klim omhoog.

Het paleis zelf is erg indrukwekkend en leuk om te zien door de grote hoeveelheid verschillende kleuren die dwars door elkaar heen zijn gebruikt. Door alle kitsch heeft het een hoog Efteling gevoel en ook de tour door de kamers en het interieur laat een hoop kitsch en over de top meubilair zien. Wanneer we terugkomen bij de uitgang blijkt de rij inderdaad niet meer zo lang

Geschreven door Jeroen-en-mariska.op.reis