Vandaag wordt het tijd om uit te checken, maar voordat we vertrekken moeten we natuurlijk wel met de wereldberoemde kabeltram van San Francisco zijn geweest. De wekker loopt dus alweer vroeg af....te vroeg vinden we allebei, dus we zetten hem uit en slapen nog even verder. Verkeerde inschatting blijkt later, want als we 3 uur later bij de kabeltram aankomen staat er een rij van zo'n 30 man voor de kaartverkoop en daarna een rij van misschien wel 150-200 man om mee te gaan met de oude authentieke trams. Daar hebben we mooi geen zin in en we moeten het dus doen met een paar foto's van de buitenkant. Goed excuus om wellicht in de toekomst nog een keertje terug te gaan......

Vandaag hebben we een tussenstop in Santa Cruz, waar we lekker de hele dag op het strand hadden willen liggen. Helaas is het 18 graden en windkracht 6, dus ook daar hebben we geen zin in! Omdat we verder in Santa Cruz niets te doen hebben, gaan we in San Francisco eerst een winkelcentrum in. Na superdure, maar heerlijke, aardbeien gedipt in chocolade vinden we het na 2 uur rondlopen weer genoeg en gaan we kijken of alle ruiten nog in de auto zitten. Het blijkt gelukkig mee te vallen, en we kunnen dus zonder schade inladen en op naar Santa Cruz!

We beginnen vandaag ook met onze 4 dagen durende route langs Highway 1, misschien wel de mooiste kustroute ter wereld. Het meest bijzondere langs Highway 1 op het eerste stuk tussen San Francisco en Santa Cruz zijn de enorme zandduinen en laten we er daar in Nederland nou ook net genoeg van hebben.... De eerste volle parkeerplaatsen en fotograferende toeristen kunnen we dus voorlopig nog even links laten liggen. Al snel maken de zandduinen plaats voor de prachtig mooi blauwe Pacific Ocean (Stille Oceaan) en de hoge kliffen waar we overheen rijden.

Door de harde wind is het spectaculair om te kijken hoe de hoge blauwe golven kapotslaan op de rotsen. We stoppen even voorbij een vuurtoren, waar we -dik ingepakt- op een bankje lunchen met amandelnootjes en cola (hoe romantisch). In Santa Cruz rijden we naar een strandje waar we willen kijken of we daar misschien toch even kunnen chillen. We parkeren de auto, terwijl naast ons ook mensen uitstappen. Als de dochter van het spul voor onze auto langsloopt, waait door de wind haar rokje compleet omhoog en zitten wij braaf tegen 2 witte billen aan te kijken. We weten genoeg: het waait nog steeds te hard. Na snel een foto van een grote rots in het water gaan we dus maar gelijk door naar het hotel. Bij het inchecken in het hotel krijgen we zomaar een suite toegewezen en hebben we zowaar weer een jacuzzi (1 persoons en niet midden in de kamer dit keer, maar toch)!!! Nadat we door hebben dat het hotel om het zwembad is heen gebouwd en het daar dus windstil moet zijn, kleden we ons snel om en gaan we lekker in het zonnetje zitten. Voor het eerst kunnen we even echt genieten van mooi weer, door helemaal niets te doen.... Het vertrouwde vakantiegevoel!

Na een uurtje besluiten we echter toch maar Santa Cruz te verkennen. Mariska had bij de receptie wat folders en een plattegrond meegepakt, waarna we richting de pier/het strand zijn gaan lopen. Na een klein half uurtje kwamen we aan bij de plaatselijke boardwalk, super gezellig! We schrokken alleen van de prijzen... 6 doller per attractie, of een dagkaart van 40 dollar. Aangezien het al half 6 was en het om 10 uur zou sluiten, vonden we dat laatste in ieder geval zonde van ons geld. We besloten om eerst maar eens te kijken wat er allemaal was. Toen zag Jeroen dat er op maandagavond na 5uur andere tarieven gelden. 1 dollar per attractie! enthousiast kochten we meteen 20 tickets en gingen het park op.

Na 2 attracties besloten we in een splash te gaan. De splash was nogal oud en roestig, maar zag er leuk uit. We zaten romantisch met zn 2en in het bootjes (het was nergens druk) en eenmaal boven gekomen vroeg een medewerker of we er klaar voor waren. Uiteraard! We moesten onze handen in de lucht doen en we mochten ons niet beethouden ;-) Dat ging goed, totdat we halverwege een flinke lading water over ons heen kregen, Jeroen naar voren schoof en Mariska hierdoor bijna onvruchtbaar gemaakt werd...en toen moesten we het laatste stukje nog... Doorweekt stapten we bootje weer uit. Maar het was echt super gaaf! Bovendien is er een mooie foto gemaakt en stond er nergens dat wij daar geen foto van mochten maken.

De volgende attractie werd een achtbaan. The Giant Dipper, een achtbaan uit 1924!!!!!! Dat ding kraakte en zag eruit alsof het elk moment kon instorten....maar hoe cool is het om in de op 4 na oudste achtbaan van Amerika een ritje te maken!? De karrerjes zaten vreselijk..Heel houterig en een korte rugleuning. En omdat het een houten achtbaan is, schut je alle kanten op. We dachten dat ie niet zo cool en snel zou zijn..hij komt immers uit 1924. Maar wat volgde waren flink stijle ups en downs, een groot gedeelte in het donker en er werden hoge snelheden behaald. Deze achtbaan zorgde dus toch wel voor wat adrenaline! ....en een blauwe ruggengraat en een pijnlijke nek, maar dat mocht de pret niet drukken!

Na deze ritjes hielden we het voorgezien, verkochten de overgebleven tickets en zijn naar de pier van Santa Cruz gelopen voor ons avondeten. Ook bij deze pier zouden er weer zeeleeuwen moeten zitten, dus we besloten hiernaar op zoek te gaan en tegelijkertijd een leuk restaurantje uit te zoeken. Bij het uitkijkpunt voor de zeeleeuwen uitgekomen, bleken er helaas geen zeeleeuwen te zitten. Dus draaiden we ons weer om, omdat het eerste restaurantje er het beste uit kwam. Toen hoorde Jeroen een paar zeeleeuwen en zag hij een trapje naar beneden gaan. We gingen samen naar beneden en troffen hier een paar grote zeeleeuwen aan die ook nog eens heel dichtbij waren.

Jammer genoeg stond er een heel enthousiast Amerikaans vrouwtje waar we niet van af kwamen. Gelukkig konden we wel een paar kicke foto's maken en heeft het gekke vrouwtje er ook een paar geschoten van ons samen. Dat was dan weer wel handig. Na het eten op de pier (inclusief uitzicht op zee en een lekkere cocktail) hebben we onze weg vervolgd richting het hotel. Het was inmiddels flink afgekoeld en het waaide flink. Daarnaast hadden we allebei zere voeten en leek de wandeling terug 1.000 x zo lang te duren. Ook liepen we hier niet echt op ons gemak en kregen we het een beetje benauwd toen een latino met capuchon eerst voor ons liep, wachtte en toen achter ons ging lopen..

Bij het volgende stoplicht hield hij ook afstand en toen Jeroen hem strak aan bleef kijken en zich eens flink uitrekte, deed hij snel alsof hij in zijn portemonnee ging kijken. Beetje verdacht vonden wij het wel. Gelukkig waren we toen vlak bij een tankstation en ons hotel en konden we over het verlichte terrein van het tankstation veilig naar het hotel lopen. Uiteraard hebben we ons opgewarmd in onze jacuzzi en zijn we daarna lekker gaan slapen in ons kingsize bedje!

Geschreven door Jeroen-en-mariska.op.reis