Het gebruiken van elk slot op de deur die we gisteravond konden vinden bleek een juiste, want mevrouw stond vanmorgen om 6 uur al op de deur te kloppen om afscheid te nemen. Ze moest namelijk om 8 uur vliegen en wilde heel graag nog een foto nemen en ons alle spullen geven die ze niet mee kon nemen. Omdat we hier om 6 uur s'ochtends geen zin in hadden, hebben we even kort overleg gehad of we haar zouden negeren of wegsturen. Omdat ze volgens ons zo gek als een deur was, leek het ons verstandiger eerst te kijken of negeren zou lukken. Nadat ze nog een keer had geklopt hield ze het inderdaad voor gezien en vroeg ze de kat van de eigenaressen om door te geven dat ze afscheid had willen nemen en ons het beste wenst (hoezo gek?).

Na alsnog enkele uren te hebben geslapen, zijn we weer begonnen met onderhand het vaste ritueel van tanden poetsen, douchen, koffers inpakken en auto volladen. En wie verschijnt daar tot onze verbazing tijdens het volladen van de auto??? Jawel, het is de buurvrouw!! Nadat ze allereerst haar excuses aanbiedt voor vanmorgen, vertelt ze dat ze zich had vergist in haar vliegtijd. In plaats van 8 uur s'morgens, vliegt ze 8 uur s'avonds (wederom: hoezo gek?). Wel vraagt ze of we nog even afscheid willen nemen en of ze een foto mag maken. Terwijl Jeroen nog twijfelt om lekker in de auto te stappen en alle 325 paardjes aan te sporen om zo snel mogelijk weg te zijn, poseren we toch maar even voor een snelle foto. Na de toevoeging dat we zo modellenwerk voor Abercrombie (Amerikaans kledingmerk) als bijbaantje kunnen doen, besluiten we toch echt afscheid te nemen, wat uiteindelijk onverwacht toch nog soepel verloopt.

Omdat het volgende park dat we bezoeken op 6 uur rijden ligt, had Jeroen een extra overnachting ingepland in Torrey, dat naast het nationale park Capitol Reef ligt. Zodoende wordt de rit door tweeën gesplitst en hoeven we niet zo gek lang te rijden. Echter, omdat Capitol Reef er op internet een beetje hetzelfde uitziet als de laatst bezochte parken, zijn we toch gaan twijfelen dit park te laten schieten. Omdat veel mensen (inclusief Amerikanen) die we spreken Capitol Reef niet eens kennen en het 1 van de minst bezochte parken van Utah is, voedt dat de gedachte om een extra dag in MOAB door te brengen om bijvoorbeeld te gaan raften op de Colorado rivier alleen maar meer. Nadat we informatie hadden opgevraagd, kregen we filmpjes te zien van de raft tocht. Hieruit bleek dat je toch wel zeiknat terugkomt. Omdat we daarna nog bijna 3 uur moeten rijden naar ons hotel, besluiten we hier toch maar vanaf te zien en gewoon te gaan rijden naar Capitol Reef. Onderweg komen we een truckstop en een truckbergings bedrijf tegen. Uiteraard gaat de auto gedecideerd de parkeerplaats op en worden eerst de nodige foto's gemaakt voordat we onze weg vervolgen.

Eenmaal aangekomen bij Capitol Reef, blijkt dat dit park in niets lijkt op de eerdere parken. In tegenstelling tot de afgelopen dagen zien we rotspartijen afgewisseld met veel groen. Ook zijn de kleine beekjes hier nog gewoon voorzien van water, waar deze in de afgelopen week allemaal volledig waren opgedroogd. Ook aan de vele afgebroken rotsblokken was goed te zien dat het weer hier erg onstuimig kan zijn. Het was dan ook niet verwonderlijk dat we uitgerekend hier onze eerste Amerikaanse regendruppels hebben meegemaakt (beetje miezer, maar toch). Nadat we de mooie scenic drive hadden uitgereden, kon je omdraaien of nog een extra stuk offroad rijden. Omdat we niet voor niets een dikke auto hebben, die toch al vies is, en Jeroen het ook wel leuk vindt om in het zand te spelen, besluiten we dus maar de 4 wheel drive weer aan te zetten. We zijn de bocht nog niet door, of we belanden alweer in een hele andere wereld. Helemaal omsloten door hoge rotspartijen rijden we, wederom helemaal alleen, over een smal gravelpad. De vele afgebroken rotsblokken langs de weg maken duidelijk dat dit pad niet helemaal zonder gevaar is. Bij de ingang van het park stond dan ook herhaaldelijk aangeven dat deze weg echt alleen gereden mocht worden bij stabiel en droog weer (miezer was inmiddels alweer gestopt). De rotspartijen waren prachtig aangetast door wind en regen, wat in combinatie met de enorme hoogte wederom veel indruk maakte. Je voelt je immers wel echt heel erg klein als je helemaal alleen in een smal zandpad tussen enorm hoge rotsen staat, waar alleen de afgebroken stukken rots al vele malen groter zijn dan dat jezelf bent. Achteraf zijn we dan ook erg blij dat we met lichte tegenzin toch naar Capitol Reef zijn gereden, waarbij vandaag eigenlijk nog indrukwekkender en mooier was dan Arches, waar we gisteren waren.

De overnachting in Torrey begon prima. We vonden in 1 keer ons hotel en werden netjes ingecheckt, waarna we ook in dit hotel opnieuw konden genieten van een hottub en een binnenzwembad. Het was erg warm, maar wel even lekker en luxe omdat er nog geen andere gasten waren. Na de hottub gingen we op zoek naar een eettentje. Dat is niet zo moeilijk. Torrey bestaat uit 4 woonhuizen, een mooie kerk, 2 campgrounds, 1 supermarkt, 4 eettentjes en 4 hotels. That's it. We hebben lekker gegeten en een heerlijk ijsje als toetje genomen. Jeroen had een mega bananensplit, welke hij zelf mocht opbouwen (3x ijssmaak en 3x topping). De bediende vond zijn keuze blijkbaar niet zo goed, want jeroen kreeg een veel aangekleder en spectaculairder exemplaar. Tot Mariska's verbazing heeft Jeroen heel het ijsje opgegeten. Mariska had een lekker soft ijsje! S'avonds laat zijn we nog even het zwembad ingedoken, die we dit keer wel moesten delen met 4 andere gasten. Daarna lekker geslapen in een super groot kingsize bed!

Geschreven door Jeroen-en-mariska.op.reis