Vandaag gaat om 8 uur de wekker, we willen namelijk op tijd in Kanchanaburi zijn. We moeten daar eerst nog een guesthouse zien te vinden en willen s' middags ook alle bezienswaardigheden in Kanchanaburi zelf bekijken.

We ontbijten in ons huidige guesthouse en nemen een taxi naar het Sai Tai Mai busstation in Bangkok. Bij het busstation komt elke Thai die we tegenkomem vragen waar we heen moeten om vervolgens de weg te wijzen richting het juiste verkoophokje, vertrekplatform en de betreffende bus. Kan niet missen dus! Het buskaartje kost ons € 2,60 p.p. voor een trip van 130 kilometer die 2 uur zal duren. Voor dat geld krijgen we er nog een flesje koud water voor onderweg bij ook! Onderweg veel versierde vrachtwagens, waarbij de ene nog kitscheriger is dan de ander. Toch heeft het wel wat aparts en ziet Jeroen het al voor zich er eentje te importeren om lekker op te vallen tussen de Nederlamdse vrachtwagens.

Het is een rit waarbij er vooral veel gas wordt gegeven en op het laatste moment vol wordt geremd, maar dat lijkt hier de beste oplossing omdat nou eenmaal iedereen dat zo doet. Met een beetje verkeersinzicht en economisch rijden maak je waarschijnlijk meer brokken dan gas op de plank en rook van je remmen. Aangekomen in Kanchanaburi laten we ons door een Songthaew (open pick up truck met bankjes erin) afzetten bij een guesthouse dat goed staat aangeschreven in de lonely planet. We proberen een bungalow te regelen aan de river Kwai, maar deze zijn helaas allemaal bezet. We kunnen we een stenen bungalow krijgen en na bezichtiging stemmen we toe als we de volgende nacht wel een houten bungalow kunnen krijgen. Dat is geen probleem, maar dan helaas weer niet direct aan de rivier, die zijn nou eenmaal erg gewild en dus echt al volgeboekt. Omdat het bloedheet is en we inmiddels 4 uur onderweg zijn stemmen we toch maar toe.

S'middags lopen we naar het centrum waar we het Thailand-Birma Railway Centre bezoeken dat het verhaal vertelt van de krijgsgevangenen die op strafkamp werden gestuurd door Japan om de Thailand - Birma spoorlijn te maken. Omdat voor ons de Aziatische kant van de 2e wereldoorlog eigenlijk vrij onbekend is en we alleen de hoofdlijnen kennen is het bizar te zien wat zich hier precies allemaal heeft afgespeeld en wat deze mensen moesten doorstaan. Na het museum steken we de weg over naar de Allied War Cemetry, waar een ceremonie aan de gang is. Hoe of wat wordt ons niet echt duidelijk, maar het gaat in ieder geval over de vele Britten die hier liggen. Naast ontzettend veel Britten liggen hier o.a. ook ruim 1.500 van de totaal 2.800 Nederlandse slachtoffers. Heel apart en indrukwekkend om eerst in het museum en nu op de begraafplaats midden in Thailand zoveel Nederlandse namen, teksten en persoonlijke spullen te zien.

Bij terugkomst in het guesthouse besluiten we nog verder de historie in te duiken en boeken we een excursie voor morgen naar het Hellfire Pass museum, een bergdoorgang met de hand gemaakt en daarmee het moeilijkste stuk waar de meeste doden zijn gevallen, de brug over de river Kwai en een stuk met de trein over de resterende "dodenspoorlijn". Om het nog enigszins licht te houden gaan we morgenochtend wel eerst naar Erawan, de mooiste waterval van Thailand, bestaande uit 7 etages. Als de avond is gevallen lopen we weer terug naar het stadscentrum voor de nightmarket. Honderden kraampjes dicht op elkaar en overal streetfood. We besluiten gewoon maar wat te snaaien en bij verschillende kraampjes voor zo'n 25 tot 50 eurocent kleine gerechtjes te nemen. Dit lukt voor Jeroen uiteraard een stuk beter dan voor Mariska omdat vaak niet exact te achterhalen is wat je precies koopt en Jeroen daar een "stukje" minder moeite mee heeft dan Maris.

Op de terugweg nemen we onderweg allebei nog een voetmassage van 1 uur en wordt er voor Jeroen zelfs apart een vrouwtje opgebeld die moet komen. Ze is er binnen enkele minuten en begint met de tas nog om haar schouder direct zijn voeten te wassen. Hoewel we ons vrij ongemakkelijk voelen, mede door de kosten van slechts 5 euro per uur, is het van de andere kant gewoon hun werk en verdienen ze niets als we niet gaan. Als we na een uur met schone voeten teruglopen naar het guesthouse blijkt dat er nog veel meer meiden "hard" aan het werk zijn en zie je in de barretjes alleen maar oude Engelse mannen met schaarsgeklede jonge Thaise meiden om hun nek. Het blijft een apart fenomeen.

Morgenochtend worden we al om kwart voor 8 opgepikt bij ons guesthouse, dus wekker op half 7 en snel slapen!

Geschreven door Jeroen-en-mariska.op.reis