In tegenstelling tot gisteren hoeven we Escha niet wakker te maken, ze schrikt namelijk een uur voor de wekker om 6 uur al huilend wakker. We nemen haar nog even tussenin en af en toe een beetje slapend vullen we het uur op. Als we naar buiten kijken is het zowaar veruit de mooiste ochtend van de afgelopen week en het lijkt dan ook dat we vandaag écht op walvis- en dolfijnentocht gaan!

Als Escha weer in haar walvisrompertje is gehesen en het hele ochtendritueel is afgewerkt, zitten we al vroeg in de auto naar de hoofdstad van het eiland. In tegenstelling tot gisteren doen we dat dit keer met zonnebril op en de airco vol aan, wat een verschil.
We ontbijten snel in een koffietentje, kopen broodjes voor onderweg bij de supermarkt en melden ons opnieuw bij de touroperator waar we nog herkent worden door de eigenaar/kapitein. Het aanmelden en betalen is zo gepiept en we horen dat er van de andere touroperators nog eentje is omgekeerd gisteren en de rest gewoon is uitgevaren. We hebben niets gemist, iedereen is ziek geworden en er zijn slechts 2 dwergvinvissen gezien. Hoewel de naam dwerg anders doet vermoeden zijn deze nog steeds imposant, maar laten deze walvissen slechts een klein beetje van zichzelf zien voor ze weer onder duiken.

De kapitein zegt vrijwel zeker te weten dat we vandaag potvissen gaan zien. Deze zijn groter én zolang ze geen honger hebben blijven ze vaak aan de oppervlakte liggen waardoor je ze goed kunt zien. In tegenstelling tot onze verwachting is er maar 1 ander gezin van de tocht van gisteren aan boord, de rest zijn allemaal nieuwe mensen. We hadden gedacht dat er veel meer mensen zouden hebben omgeboekt en dat de boot daarom erg vol zou zitten. De boot is nog steeds aan de drukke kant, maar zeker niet zo vol als gevreesd. Na een goed uur varen komen we inderdaad aan bij de eerste potvissen. Escha is net in de draagzak bij Mariska in slaap gevallen en zodoende kunnen we allebei rustig kijken. Walvissen kijken blijft toch zeker wel één van onze favoriete bezigheden. Hoewel je relatief weinig ziet blijft het geweldig om te zien.

Escha slaapt een goed kwartier tot er 2 potvissen gaan duiken en hun staarten boven water goed zichtbaar zijn. Dit heeft zo’n opwinding op de boot tot gevolg dat Escha er van wakker schrikt. Slapen lukt niet meer en als we na een poosje de potvissen verlaten op zoek naar dolfijnen heeft Mariska de zware taak een vermoeide Escha te laten slapen terwijl ze dat eigenlijk zelf toch ook niet wil. Het heeft een hoop gehuil en een hele strijd tot gevolg, maar uiteindelijk lukt het weer eventjes en kunnen we de dolfijnen bekijken. Jeroen voor op de boeg met fototoestel en Mariska met Escha aan de zijkant van de boot.

Na enige tijd te hebben rondgevaren met de show opvoerende tuimelaars is het helaas alweer tijd om terug te keren naar de haven. Als we 20 minuten onderweg zijn en de kapitein uitleg geeft over de verschillende soorten walvissen die rond de Azoren voorkomen, rent hij ineens midden in zijn verhaal weg. Na een paar tellen roept hij iedereen naar buiten omdat er een grote groep jagende gewone dolfijnen aankomt. We draaien om en volgen deze gave beesten voor een paar minuten en dan moeten we helaas toch echt weer draaien om koers naar de haven te zetten. Onderweg wordt Escha uitstekend vermaakt door de bemanningsleden en mag zelfs een stukje aan het roer.

Onderweg vertelt de kapitein een zelfde verhaal als het meisje van de ananasplantage gisteren. Hij is 57 jaar, maar dit is echt veruit de slechtste augustus maand waar hij weet van heeft. Gemiddeld worden er in de totale zomermaanden 3 tot 5 tochten gecanceld, deze maand augustus alleen waren het er al 13! We vallen dus met de neus in de boter, hoewel de augustus weken voor onze komst nóg slechter waren.

Aangekomen in de haven kopen we nog wat magneetjes, lopen een klein stukje langs de belangrijkste bezienswaardigheden en willen dan richting appartement. Naar goed gebruik valt Escha in de draagzak in diepe slaap net voor we de parkeergarage inlopen. We zetten haar zachtjes over in de autostoel en Escha blijft zowaar doorslapen. Omdat het appartement maar 18 minuten rijden is, veranderen we de plannen weer eens en rijden we naar Furnas, 3 kwartier verderop, zodat Escha wat langer kan slapen.

Eenmaal in Furnas slaapt ze echter nog steeds en wachten we met draaiende motor en lopende airco tot ze wakker wordt. Dit duurt niet zo heel lang omdat ze schrikt van een auto naast ons en ze is direct alweer vrolijk aan het zwaaien naar de mensen die uit de betreffende auto stappen. We lopen een rondje langs een aantal geisers waar Furnas bekend om staat en wanen ons direct weer in Yellowstone waar, weliswaar groter, talrijker en mooier, we dezelfde geisers hebben gezien. De lucht is niet te harden, maar het blijft erg indrukwekkend om te zien. Zelfs het bankje waar we een korte pitstop houden met wat water en een broodje is heet van de warmte die hier uit de grond naar boven komt.

In Furnas is het echter wel flink bewolkt, maar gelukkig wordt het onderweg naar huis alweer snel volledig zonnig. Toch apart wat een verschil er is qua weer op het eiland en hoe snel dit kan veranderen. Als we om 5 uur thuis komen wil Escha weer van geen slapen weten ondanks dat het een vermoeiende dag is geweest waarbij ze maar enkele korte stukjes heeft geslapen. Vanavond dan maar geen “echt” restaurant, maar een snelle hap bij een veredelde snackbar. Het eten is desalniettemin niet onaardig en na wat patat een broodje hamburger en wat lapjes varkensfilet snel naar het appartement om Escha op bed te leggen.

Of het door het regelmatige harde geblaf van de honden in de buurt komt weten we niet, maar sinds deze vakantie breekt ze de tent af zodra we de kamer uitlopen. Als we in zicht blijven is er niets aan de hand en na diverse pogingen blijft Jeroen er dan maar naast liggen. Na een half uurtje zijn we weer “vrij”, kijken we nog een serie en gaan dan ook lekker slapen.

Geschreven door Jeroen-en-mariska.op.reis