Vandaag worden we gewekt door de voorbij rijdende treinen. We waren al gewaarschuwd op internet en ook bij de receptie stond het aangegeven. De extreem lange goederentreinen die de Rockies doorkruisen komen hier pal naast de Campground langs. Omdat er in het dorp verschillende spoorwegovergangen zijn gaat dit langsrijden gepaard met lang en hard getoeter, dag en nacht. Vannacht viel het zowaar mee en hebben we er geen gehoord, maar tussen 06.00 en 07.00 kwamen er 3 langs.

Na nog wat tijd met zijn drieën in bed te hebben doorgebracht starten we de dag langzaam op met een ontbijtje en het wassen van Escha. Ze is weer eens helemaal verliefd op de bomen en vanaf de verschoningsmat op de tafel heeft ze gedurende het hele ontbijt alleen maar naar buiten liggen kijken en hele verhalen tegen de bomen verteld. Daarna is het hoog tijd voor de Icefields Parkway! Deze weg loopt van Lake Louise naar Jasper en omdat er onderweg zoveel moois te zien zou zijn hadden we ingepland deze rit op te splitsen en te overnachten rondom de Colombia Icefield. Het laatste weerbericht gaf daar echter een temperatuur van -11graden Celsius aan als verwachting, waardoor we hebben besloten in 1 keer door te rijden naar Jasper. Het is een rit van 230 kilometer welke volgens Google Maps 3 uur rijtijd in beslag zou nemen.

Google gaat echter niet uit van de vele stops die we vandaag ongetwijfeld gaan hebben. Maar omdat we de vele (prachtige) hikes op deze routes toch niet zullen gaan lopen omdat deze te pittig zijn met Escha, gaan we er vanuit dat we het in 1 dag moeten redden. Bij het verlaten van Lake Louise gooien we de camper nog “even” vol bij het tankstation. Een lamme hand van het tankpistool inknijpen en maar liefst 196 dollar verder, kunnen we weer op pad.

Alle lovende kritieken die we hebben gelezen over deze route zijn geheel terecht en het blijkt al snel wellicht de allermooiste route te zijn die we ooit gereden hebben!!! Continue zijn we omringd door grote besneeuwde bergtoppen, met afwisselend blauwe lucht met zon, donkere wolken, lichte wolken, natte sneeuw en weer blauwe lucht met zon. Daarnaast rijden we regelmatig door hele bossen met grote sparren in herfstkleuren en nog steeds altijd die bergtoppen aan de horizon, overal waar je kijkt.
Het meest bizarre is eigenlijk nog dat we onder aan de streep “gewoon” op een snelweg rijden. Als de A15 maar 5% van deze schoonheid zou hebben, zou iedereen in Papendrecht willen wonen gewoon alleen om elke dag een uur in de file te kunnen staan voordat je thuis bent....

Escha is ook vandaag weer helemaal gelukkig en onwijs vrolijk. De vele stops onderweg werken we afwisselend af. De ene keer gaat alleen Jeroen of Mariska bij het uitkijkpunt kijken en foto’s maken, de andere keer gaan we om de beurt en als het een wat uitgebreidere stop is, gaan we gezellig met zijn drietjes. Zo komen we een kleine 45 minuten na ons vertrek uit Lake Louise uit bij Peyto Lake, een absolute topattractie op deze route en volgens velen 1 van de allermooiste meren van de Rockies. Volgens de Lonely Planet kunnen we het meer bereiken volgens een kort, makkelijk en verhard pad. We besluiten daarom de kinderwagen mee te nemen, maar blijkbaar zijn ze van de Lonely Planet hier nooit na een sneeuwbui geweest. Het hele pad is spekglad en sommige hellingen zijn zo steil dat we slechts met grote moeite boven komen.

Eenmaal boven is het alle moeite echter wel meer dan waard geweest en genieten we van een prachtig uitzicht over inderdaad een schitterend meer. De kleur steekt geweldig af met de witte bergen erachter en we genieten ongeveer een half uurtje van het uitzicht. De terugweg doen we via de busroute iets verderop waar we zonder centje pijn de berg kunnen aflopen. Hadden we misschien op de heenweg ook beter kunnen doen....

De uren vliegen door de vele stops voorbij en onderweg worden we getrakteerd op de meest mooie uitzichten op en van bergen, meren en een lachende en spelende Escha. Aan het einde van de dag gaan we met zijn drietjes nog even op pad bij de Athabasca Falls. Als we een half uurtje buiten zijn en foto’s maken op een stuk waar alleen rotsen zijn begint ze te jammeren en wanneer we even later weer bij een stuk komen met bomen is ze al snel weer te druk met van links naar rechts kijken. Het was ons thuis al eerder opgevallen, maar het is tijdens deze vakantie al snel bevestigd dat Escha echt helemaal gek is van bomen.

Uiteindelijk rijden we rond 18.45 uur het plaatsje Jasper binnen en net voordat we de Campground willen opdraaien zien we ineens een paar auto’s stilstaan in de berm. Wij stoppen uiteraard ook en zien al snel een hele kudde vrouwtjes Elk, met verderop in de struiken de grote man. We hebben gisteren natuurlijk de 2 vechtende Bull Elks al gezien en omdat het momenteel paartijd is voor deze dieren, zijn de mannetjes extreem agressief. Er wordt overal uitgebreid voor ze gewaarschuwd en overal waar je loopt of kampeert hoor je dichtbij of veraf wel ergens het burlen van de mannetjes.

Ook dit mannetje laat volop van zich horen, wat toch wel weer erg uniek is om mee te maken. Wij blijken een topplek te hebben met de camper en zowel de vrouwtjes als het mannetje komen na een tijdje recht naast onze camper uit de bosjes. Even lijkt het mis te gaan wanneer een vrouw uit de auto stapt, achter onze camper gaat staan voor een foto en de mannetjes Elk direct de aanval kiest, maar net voordat het echt misgaat blijkt het om een schijnaanval te gaan. Deze bonk spier met enorm gewei staat echter helemaal strak en alle andere mensen doen verstandig een flink aantal stappen achteruit. Wij kunnen het hele schouwspel veilig uit de camper gadeslaan en hebben het geheugenkaartje van de camera weer een aardig stuk voller gemaakt.

Bij het inchecken op de Campground wordt ons verteld dat als we water willen tanken we dat beter direct kunnen doen. Het wordt vannacht -6 graden Celsius, dus morgenochtend zal alles naar verwachting bevroren zijn......We maken en eten snel een bord spaghetti en maken ons op voor een koude nacht waarin we gaan nagenieten van deze prachtige route.

Geschreven door Jeroen-en-mariska.op.reis