Vandaag hebben we de laatste (lange) autorit op het programma, 6,5 uur terug naar Las Vegas. Vooral de eerste 2,5uur is het ook nu onderweg weer schitterend en stoppen we dan ook regelmatig bij de viewpoints. Als we hebben getankt, het onvermijdelijke rondje over de truckstop hebben gereden én hebben gelunched bij Crazy Cow Café, moeten we nog 3 uurtjes tot Las Vegas.

Dit is ook goed te merken aan de temperatuur want het kwik is inmiddels opgelopen tot maar liefst 114 graden Fahrenheit, oftewel 46 graden Celsius.....Binnen in de auto kan de airco het net koel houden en de rit vordert gestaag. Zoals eerder al gezegd komen we onderweg de meest mooie (show)trucks tegen, maar lukt het maar niet om er eentje stilstaand te spotten en op de gevoelige plaat vast te leggen. Zo rijden we vanmiddag alweer een paar uur afwisselend voor en dan weer achter een wagen van Western Trucking, het favoriete Amerikaanse transportbedrijf van Jeroen. Doordat de vrachtwagens hier allemaal onbegrensd rijden en wij regelmatig stoppen voor foto's, rijden we continue in elkaars buurt maar hij stopt helaas nergens....

Een goed half uur voor Las Vegas draaien we de laatste en derde Truckstop van vandaag op, maar ook hier staan helaas alleen standaard "moderne" trucks in plaats van de glimmend verchroomde oudere modellen. Wanneer we echter de parking voorbij rijden om te keren kan Jeroen zijn geluk niet op: Een wagen van Western Trucking staat in een doodlopend straatje achter de truckstop geparkeerd!! Het is weliswaar zeker niet de mooiste die we zijn tegengekomen en ook zeker niet de mooiste uit de Western vloot, maar hij is er blij mee. De truck draait, maar de chauffeur is helaas nergens te bekennen. Daarom schieten we gewoon maar wat foto's en voegen we even later weer in op de Interstate voor de laatste minuten tot Las Vegas.

Al na enkele minuten doemt Vegas alweer als een duveltje uit een doosje op aan de horizon van de verder compleet verlaten en kale woestijn en al snel rijden we weer volop in de drukte van een bruisende stad. Omdat ons hotel recht achter ons eerdere hotel van 4 jaar geleden ligt, hebben we deze zo gevonden en al snel zijn we ingecheckt. Het uitladen van de auto en het slepen met de koffers bij 46 graden in de volle zon viel niet mee, maar is zo vergeten als we de kamer binnenstappen. We hebben een mooie, schone en vooral ruime suite. En dat allemaal op 10 minuten lopen van exact het midden van de Strip, maar dan voor een heel wat lager bedrag dan 4 jaar geleden toen we echt áán de Strip zaten.

Het eerste wat we doen is de koffers in de hoek smijten, zwembroek en bikini aan, insmeren en naar het zwembad, want dat hebben we wel verdiend vonden wij zo. Bij het zwembad bleek het insmeren overigens niet nodig, het zwembad ligt op een binnenplaats en omdat het al 7 uur is, is de zon nergens meer te bekennen. Het is echter nog steeds ongelooflijk heet en doordat de wind als een warme föhn in ons gezicht blaast, is zelfs het warme water in het zwembad nog lekker verkoelend. Na een uurtje kleden we ons om, eten in één van de cafe's in het casino en beproeven dan ons geluk op The Strip. Helaas blijken de pay outs van Blackjack aan de Strip een stuk lager te liggen dan in ons eigen hotel/casino. We lopen daarom alleen wat rond terwijl we mensen kijken en besluiten het spelen gewoon in ons casino te doen.

Wanneer we om half 1 terugkeren wil Mariska eerst roulette spelen en een krappe 10 minuten en een verlies verder vindt ze het vooral alweer heel erg zonde van het geld. Jeroen wordt vervolgens voor het karretje gespannen om zo snel mogelijk het geld weer terug te winnen. Uiteraard geheel zonder bezwaar neemt Jeroen snel plaats achter de Blackjack tafel, maar lijkt ook dit avontuur al snel in verlies te eindigen. Met een laatste all-in wanhoopspoging wordt het vege lijf toch gered en uiteindelijk is om kwart voor 3 zowaar eindelijk alle verlies van vandaag weer gecompenseerd en gaan we maar snel naar bed.

Geschreven door Jeroen-en-mariska.op.reis