Tsjah, als de titel van gisteren "gewoon WOW!" is, dan is er geen titel meer die recht doet aan de belevenissen van vandaag....

De dag begint om 05.00 uur, zodat we al wakker zijn als we om 05.15 worden "gewekt" door de ranger voor de gamedrive. Na een kopje thee en een glas koud water gaan we op pad. Direct naast de lodge spotten we een nijlpaard die ligt te chillen. Waarschijnlijk hetzelfde exemplaar als die gisteravond ook bij ons kamp kwam buurten. Daarna spotten we een groep zebra's, giraffen, wrattenzwijnen, neushoorns en ook een hyena! Uiteraard rijden we langs het kadaver van de buffel waar nog 1 vrouwtjesleeuw ligt te eten, terwijl een mannetjesleeuw het van een afstandje in de gaten lijkt te houden. Er is niet veel meer van de buffel over dan de kop, een stukje nek en een hoop botten. De leeuwen hebben afgelopen nacht dus flink doorgewerkt! Vlak nadat we zijn aangekomen houdt de leeuwin het voor gezien en de mannetjesleeuw volgt gehoorzaam, we waren dus maar net op tijd.

Het doel van vanmorgen is het vinden van een luipaard en iedereen doet zijn uiterste best, maar het mag helaas niet zo zijn. Het is dan ook niet voor niets het moeilijkste exemplaar van de Big 5 om te spotten..... Na een prima ontbijt ruimen we onze villa op, laden de spullen in en halen onze exit stempel, die we weer bij de gate moeten inleveren. Op de weg terug komen we veel Kudu's en Impala's tegen. Ook een giraffe en verschillende zebra's mogen niet ontbreken. Nadat we het private reserve hebben verlaten zien we aan de andere kant nog een gigantische mannenolifant staan en rijden we verder richting de Paul Krugergate. Het binnenrijden van het Kruger Park gaat op geheel Zuid Afrikaanse wijze. Nergens informatie of aanwijzingen te zien, dus we sluiten aan bij een rijtje wachtende auto voor de slagboom. Als we aan de beurt zijn komt een vrolijke ranger vragen naar onze permit. Permit, hoe moeten we daar aan komen dan? Blijkt dus dat we die hadden moeten kopen bij het receptiekantoortje naast het entreehuisje. "Ja naja, sorry wisten we niet"..."Geen probleem man, ik doe de slagboom open, rij maar verder, parkeer je auto ergens om de hoek en haal dan alsnog even een permit, fijne dag nog!".

De permit is geen probleem, want we hebben al 2 overnachtingen in Kruger gereserveerd, dus op basis van het reserveringsnummer krijgen we direct een permit voor 3 dagen. Na alle dieren die we gisteren en vandaag al hebben gespot, moeten we alleen het luipaard nog om de Big Five vol te maken. Direct na binnenkomst in Kruger is het gelijk duidelijk dat dit wel even wat anders is dan het privereservaat Sabi Sands. Stuk meer auto's en een combinatie van asfalt- en gravelwegen. Omdat Kruger onvoorstelbaar groot is kopen we gelijk een kaart bij de shop direct aan de ingang en gaan op pad. Direct door de bocht spotten we in de verte een neushoorn en we zitten er gelijk goed in. Na exact 7 minuten (gecheckt met het tijdstip op het bonnetje van de kaart) zegt Mariska voor de grap: "heb je nou al eindelijk eens een luipaard gespot"? Direct gevolgd door "HO, stop"!!! En wat loopt er rechts van ons direct naast de weg??? Juist, een luipaard...... 7 minuten in Kruger, complete Big Five: check, check, dubbel check!! Omdat je overal wild kunt spotten moet Jeroen extra goed opletten. Tijdens het om zich heen kijkend voor wilde dieren trappen mensen die iets zien zomaar bovenop de rem, vaak zonder het overige verkeer in de gaten te houden. Tevens moet je zelf dus ook goed het verkeer achter je in de gaten houden om ook niet zelf zomaar vol te remmen als er verkeer achter je zit. We besluiten daarom vaak even stil te staan om het achterkomende verkeer voorbij te laten en vervolgens even te wachten zodat we ook geen verkeer kort voor ons hebben.

We rijden vandaag vanaf Paul Kruger gate via Skukuza restcamp naar Lower Sabie restcamp, waar wij vannacht zullen verblijven. Het stuk tussen Skukuza en Lower Sabie staat bekend als beste "spotroute", omdat deze weg direct langs een grote rivier loopt. Waar water is zijn dieren en waar dieren zijn, zijn roofdieren. Dit blijkt inderdaad niet gelogen, want we zien het ene na het andere dier. Giraffen direct naast de auto, kuddes olifanten op aai afstand, gnoe's, buffels, honderden impala's, neushoorns, kudu's, nijlpaarden, krokodillen, verzin het en we hebben het gezien. Dan staan we even stil bij een kudde olifanten als er van de andere kant een auto stopt en seint dat we het raampje moeten laten zakken. Vervolgens geeft de vrouw aan dat er even verderop een troep leeuwen zit. We genieten nog even van de olifanten en rijden dan snel naar de leeuwen, in de hoop een glimp op te vangen. Al snel zien we een file van auto's, we moeten dus goed zitten. Het nadeel van dit gedeelte van het park is dat dit de drukste route is en we dus achter zeker 15 auto's moeten aansluiten. We staan net een paar tellen als 1 van de mannetjesleeuwen opstaat en iets verderop gaat liggen, waardoor wij ineens het beste plekje hebben. Dit wil zeggen: met een verrekijker of de camera maximaal ingezoomd kunnen we hem net genoeg zien.

Het grootste verschil tussen een privé reservaat en Kruger is voor ons dus gelijk duidelijk: in het privé reservaat mag de ranger overal rijden en kun je dus erg dicht bij de dieren komen. In Kruger mag je uiteraard niet van de wegen af en dus heb je gewoon erg veel geluk als je de dieren van erg dichtbij ziet......Dan stopt er een ranger naast ons en vertelt dat we snel 500 meter moeten doorrijden omdat er een luipaard direct naast de weg in een boom ligt, vrij uniek dat deze zo dichtbij en goed zichtbaar is. 500 meter verder is het een chaos van auto's links, rechts en dwars over de weg, waardoor we slecht zicht hebben. Als er een auto verplaatst laat Jeroen zien ook met een grote auto met het stuur aan de rechterkant te kunnen rijden. We rijden de hele rij auto's voorbij, draaien om, rijden weer 4 auto's terug, 2 keer steken en tadaaaaaaa......prima zicht op een luipaard in de boom!! Helaas staan er net teveel bosjes voor om een goede foto te kunnen maken, dus we gaan nu dwars over de weg staan, blokkeren alle verkeer en schieten snel een paar plaatjes. Omdat we nu zowel voor als achter helemaal zijn vastgezet door andere auto's die geen van allen hun plek willen opgeven, mag Jeroen weer even spelen. Gevarenlichten aan, stukje vooruit, stukje achteruit, stukje links, stukje rechts en dan vol gas slalommend tussen de auto's door achteruit. Vervolgens weer omdraaien en op naar het volgende dier!

Wanneer we verderop een gravelweg inslaan wordt er door een tegemoetkomende auto druk geseind. We stoppen, doen het raampje open en horen dat er verderop weer een troep leeuwen zit. Bij de plek aangekomen zien we met de verrekijker heel in de verte wat leeuwen in het gras liggen. We beseffen dat we gisteravond en vanmorgen in Sabi Sands wel heel veel geluk gehad hebben dat we enorm dicht bij een troep leeuwen hebben kunnen komen. We zien hier namelijk nagenoeg niets en iedereen is hier al van in rep en roer. We rijden daarom snel door als we 4 kilometer verderop een grote groep Kudu's op een eilandje in de rivier zien staan. Kudu's zie je hier overal, dus we besteden inmiddels eigenlijk al geen aandacht meer aan die beesten. Dit is echter zo'n mooi gezicht dat we besluiten te remmen en achteruit terug te rijden naar een parkeerhaventje om even snel een foto te maken. Omdat blijkbaar iedereen de Kudu's kan dromen stopt er verder niemand en staan we lekker alleen. Omdat we zo rustig staan en Mariska nog niet aan de camera gewend is, nemen we samen de instellingen door en schiet Mariska wat plaatjes om de verschillen te zien.

Dan opeens een hele rare harde brul die door merg een been gaat en alle Kudu's kijken geschrokken allemaal doodstil naar de overkant. Mariska kijkt met de camera direct dezelfde kant op als de Kudu's en dan gebeurt het ongelooflijke.......2 leeuwen zitten achter een grote buffel aan en bespringen hem. De buffel blijft brullen wat steeds harder en wanhopiger gaat. Het dier trapt om zich heen, maar is geen partij voor de leeuwen die op zijn rug zitten en aan zijn buik hangen. Terwijl ze met hem aan het worstelen zijn vreten ze hele stukken uit zijn rug, waardoor de buffel uiteindelijk levend wordt opgegeten. We hebben dit allemaal gefilmd en gefotografeerd, maar helaas was het net te ver weg voor onze apparatuur. Het zijn geen hele mooie film of mooie foto's geworden, maar we waren erbij en hebben het met eigen ogen mogen zien!!! Toevallig zei de ranger van de gamedrive vanmorgen in Sabi Sands dat we überhaupt geluk hadden om leeuwen te zien eten omdat ze eigenlijk vooral slapen. Hij gaf een documentaire van National Geographic aan die een uur tape van jagende leeuwen bevat. De makers hebben hier 4 jaar!!! voor moeten filmen. Wij zijn nu 2,5 uur in Kruger en hebben al 5 minuten film...... Het meest bizarre van dit alles is misschien nog wel dat wij de enige zijn die de hele aanval hebben gezien omdat er verder niemand is gestopt en het vrij moeilijk zichtbaar was.

Alleen een ander stelletje dat was gestopt om te kijken waar wij voor stil stonden heeft foto's kunnen maken toen de buffel al dood was. Door de sensatie, spanning en het gehuil van de buffel die levend wordt opgegeten is Mariska ook even overstuur en blijven we nog even zonder iets te zeggen in de auto zitten. We kunnen allebei niet geloven wat we zojuist hebben gezien en beseffen dat dit echt heel erg uniek is. We rijden gelijk maar door naar Lower Sabie om in te checken en even bij te komen. Na een kwartier melden we ons bij de receptie en de vrouw achter de balie kijkt alsof we gesnoven hebben wanneer we vertellen wat we zojuist hebben gezien. Het is echt heel erg uitzonderlijk dat zoiets wordt gezien door "gewone" bezoekers en al helemaal midden op de dag, als de leeuwen normaliter niets meer doen dan liggen of slapen. Gelukkig hebben we de foto's en de film, dus we hebben bewijs!

Wanneer we de sleutel van onze safaritent krijgen en de spullen binnen willen gooien staan we echter alweer snel met beide benen op de grond....wat een oude smerige troep. We hebben een briefje meegekregen waarop staat dat we absoluut in het donker niet zonder zaklamp naar buiten mogen en nooit zonder schoenen buiten mogen lopen i.v.m. de slangen en spinnen. Als we dan een beschrijving geven van de tent: op houten palen met een houten vloer waar grote kieren tussen zitten, waardoor je er dwars doorheen kijkt. Het tentzeil wordt met plakband bij elkaar gehouden, het insectengaas met ijzerdraad en binnen liggen overal muizenvallen. Je weet wel, muizen.....dat zijn die beesten die zelf al niet leuk zijn, maar ook nog eens het favoriete voedsels voor de eerdergenoemde slangen. Nee, dit wordt een lange nacht.....Maargoed, voorlopig hebben we nog 2 uurtjes te gaan voor het kamp de poort sluit, dus we gaan er snel weer op uit! We zien wederom veel dieren en schieten nog een aantal mooie plaatjes.

Dan keren we snel terug naar het kamp. We hebben namelijk gemerkt dat alles in Zuid Afrika op het gemak gaat en dat het dus bijvoorbeeld ook vrij lang duurt voor je je eten krijgt. Op zich niet zo heel erg, maar om 20.00 uur begint onze night drive en we willen natuurlijk niet te laat komen. We eten voor 18 euro een heerlijke maaltijd weg, waarbij Mariska iets te overmoedig blijkt. Als zij haar chili kip bestelt, vraagt de ober netjes of hij de chili weg moet laten want de kip is erg pikant namelijk. "Oh no, that's ok. I like chili" krijgt hij te horen. Wanneer het eten is gearriveerd en Mariska de eerste hap neemt, duurt het niet lang of er gaat een groot stuk wit brood achteraan, een stuk tomaat en 2 flinke slokken water. Hij is toch vrij pikant......Maar eerlijk is eerlijk, het broodje kip gaat helemaal op en s'nachts geen buikklachten dus uiteindelijk niets aan het handje! Als we klokslag 20.00uur in de vrachtwagen stappen om de night drive te doen, blijken we maar met 5 personen te zijn, dus we hebben meer dan voldoende ruimte. Jeroen mag 1 van de 2 spotlichten bedienen en is zo blij als een kind. Helaas valt er aan Jeroen's kant weinig te spotten...Wel zien we al snel een aantal olifanten, die in het donker zo mogelijk nog indrukwekkender zijn dan met daglicht. Vervolgens rijden we langs de plek waar we vanmiddag de luipaard in de boom hebben zien zitten, maar hij lijkt helaas niet thuis. Wel hangt er een kadaver van een Malibu in de boom, dus ver weg kan de luipaard niet zijn. De ranger rijdt daarom een paar keer een stuk vooruit en achteruit, terwijl alle spotlichten in de struiken staan gericht. Dan opeens zien we 2 ogen in de duisternis weerkaatsen op het licht en hebben we onze ster van de avond gevonden. We nemen uitgebreid de tijd voor foto's en rijden dan door naar de gravelweg waar we eerder vanuit de verte de leeuwen hebben gezien.

Onderweg hiernaartoe steekt er ineens een hyena de weg over. Ook deze beesten zijn met daglicht al gaaf, maar in het donker helemaal macaber....De leeuwen blijken inmiddels verplaatst en zich een stuk dichterbij in het struikgewas te hebben verschanst. Ze liggen om een dode buffel heen en zijn druk aan het eten. We kunnen helaas geen supergoede foto's maken, maar ook hier geldt: we hebben er in ieder geval live van mogen genieten..!! Dan is het weer tijd om terug te rijden naar het kamp. Als we weer langs de luipaard rijden ligt deze nog steeds niet in de boom, maar goed zichtbaar vlak langs de weg. Uiteraard stoppen we weer en maken de nodige foto's. Blijkbaar is de luipaard ons zo zat dat hij denkt "laat ik maar een show weggeven, misschien laten ze me dan weer lekker met rust". Zo staat hij rustig op, loopt eerst op zijn gemak langs de auto om vervolgens met een aanloop zijn boom in te klimmen. Eenmaal in de boom begint hij ook nog de Impala verder op te eten en hebben we zodoende ook hier heel bijzondere foto's van kunnen maken.....

Wat ook heel bizar was, was dat we terwijl we foto's maken van het luipaard allemaal geritsel horen in de struiken. Schijnen met de spotlichten leverde niets op, we konden met 6 man sterk echt niets ontdekken. Enkele tellen later staat er vlak langs de wagen een gigantische mannetjes olifant midden op de weg.......Helemaal niemand die hem, na het eerdere geritsel, heeft aan horen of zien komen.....Best indrukwekkend voor zo'n groot beest. We zijn om 22.15uur terug op het kamp en gaan snel terug naar de tent, want we willen morgen weer vroeg op pad. Stiekem lopen we met een beetje tegenzin naar de tent, in spanning van wat ons qua ongedierte te wachten staat.....Eenmaal in de tent blijkt dat alle ijzerdraad en plakband zijn werk vrij goed doen, want er is zelfs geen kleine mug te vinden. Dit geeft de burger wat moed en we gaan snel slapen, in afwachting van wat morgen gaat brengen.......

Geschreven door Jeroen-en-mariska.op.reis