Zoals afgesproken gaat de wekker vanmorgen al om 06.00 uur. Mariska maakt snel Escha wakker en geeft de voeding terwijl Jeroen de camper alvast vertrek klaar maakt. We staan op een natuurcamping die volstaat met bomen en waar het af en toe vrij krap manoeuvreren is met onze camper. Als we weg willen rijden is het gelukkig net licht genoeg om alle bomen goed te kunnen zien en mis te houden.

Omdat de indicatoren aangaven dat de tanks geleegd moeten worden, maken we eerst een korte tussenstop bij het dumpstation en vertrekken daarna naar Lake Moraine. Wanneer we om exact 8 uur de weg richting dit meer willen opdraaien worden we al tegengehouden door een verkeersregelaar omdat de parking al geheel vol is.....We besluiten daarom maar door te rijden naar Lake Louise (het meer waar het gelijknamige plaatsje naar is vernoemd). Daar aangekomen staan er 4 personenwagens en maar liefst 12 campers. Waarschijnlijk dachten deze mensen allemaal hetzelfde als wij, maar waren ook zij te laat om naar Moraine te mogen.

Het overgrote meerendeel van de campers die je ziet bij dit soort attracties zijn huurcampers. Hoewel deze campers allemaal het formaat hebben van een (kleine) vrachtwagen, mag je er zonder problemen zonder enige vereiste ervaring met je B rijbewijs mee op pad. Dit is onderweg dan ook vooral te merken bij dit soort drukkere parkeerplaatsen waar het regelmatig een tobben van jewelste is door de camperbestuurders die eigenlijk geen idee hebben. Dit leidt er toe dat ondanks het feit dat de parkeerplaats nagenoeg leeg is en er slechts 12 andere campers staan, we toch een extra rondje rijden voor een geschikt plekje. Ook hier komen bijna alle campers uit de verhuur (te zien aan de reclame) en er staan er 8 gebroederlijk vlak naast elkaar. Nu gaat dat nog prima en ziet het er heel gewoon uit, maar zodra iets later de parkeerplaats volledig is gevuld en de rij parkeerplekken ervoor is ingenomen door personenwagens, komen deze campers er nooit van zijn leven zonder schade of lang wachten meer uitgedraaid.

Wij treffen het beste plekje van de RV parking volgens Jeroen: 2e plekje van de hoek waardoor er geen auto’s achter ons kunnen parkeren en we dus niets te maken hebben met de parkeerkunsten of de lengtes van eventuele toekomstige buurcampers. We hoeven zometeen alleen maar recht achteruit de weg op te steken en dan kunnen we zo weg. Na een snel ontbijtje maken we ons op voor een wandeling langs, uiteraard, Lake Louise, Mirror Lake en als einddoel Lake Agnes. Het heeft echter flink gesneeuwd in Lake Louise en omgeving, waardoor we ons een pad door de sneeuw moeten banen. De trail naar Lake Agnes is 3,2 km lang (one way) en stijgt maar liefst 385 meter, dat wordt dus klimmen!! Gelukkig hebben ze bij Lake Agnes een theehuis waar je kunt bijkomen en even kunt lunchen met uitzicht op het meer.

Het is een schitterende trail, mede door het flinke pak sneeuw, maar juist door diezelfde sneeuw is het wandelpad flink glad. De wandeling zou totaal gemiddeld 3 uur moeten duren (dus heen en terug), maar na bijna 2,5 uur ploeteren en glijden door de sneeuw zijn we pas bij Mirror Lake op 2,4 kilometer. Ons roze beertje heeft inmiddels honger gekregen en als Mariska klaar is met staand de borstvoeding geven, midden in het bos in 15cm sneeuw (jaja, applaus!), Is Escha wel klaar met dat gewandel en laat ze dat merken ook. Als ze ook nog eens een hele lading sneeuw vallend uit een boom in haar gezicht krijgt is het nu echt klaar. Waar ze de hele heenweg eigenlijk geen kik heeft gegeven en vrolijk om zich heen heeft zitten kijken, is er nu geen troosten meer aan. Verder gaan naar het theehuis lijkt een goed idee omdat we haar daar uit de draagzak kunnen halen, even kunnen rusten en kunnen spelen, voordat we aan de terugtocht beginnen. Door de sneeuw hebben we ons echter al flink vergist in de duur van deze trail en om daar nu nog eens 30-45 minuten enkele reis aan toe toevoegen, vinden we toch echt te gek. We besluiten daarom maar om te keren. Gelukkig blijkt wanneer we zo’n 20 minuten hebben gedaald dat de sneeuw op de paden al flink begint te smelten en dus hele stukken niet glad meer zijn. De terugweg gaat dan ook flink sneller dan verwacht en als Escha moe van het huilen in slaapt valt, zijn we al over de helft. Uiteindelijk staan we 3 uur en 15 minuten na de start beneden, maar hebben we het laatste kwart naar Lake Agnes helaas niet afgemaakt.

Escha is inmiddels weer gelukkig en we besluiten dan maar naar het stadje Banff te rijden om daar even rond te slenteren en wat te lunchen. We rijden wederom via de Bow Valley Parkway, nog steeds diezelfde hotspot voor wildlife, maar zien opnieuw nog geen konijn, hertje, helemaal niets. In Banff vermaken we ons eventjes prima (we hebben zelfs heel eventjes WiFi), maken foto’s van de Tunnel Mountain die nu wel zichtbaar is en rijden dan weer via diezelfde Bow Valley Parkway terug. Het is ongelooflijk, maar nadat we wegrijden zien we zomaar ineens een zonnetje!! Dit duurt echter maar kort en al snel komt de regen met bakken uit de hemel. Het is echter wel een kort plaatselijk buitje, want al snel is de zon weer terug. Zo hebben we vandaag de winter, lente en herfst in een etmaal kunnen afvinken.

Na 90% van de route te hebben afgelegd geven we de moed stiekem een beetje op. Dan zien we opeens 2 tegemoetkomende auto’s remmen en beide bestuurders uit de wagen sprinten. Het blijken 2 gigantische mannetjes elk te zijn die in gevecht zijn verwikkeld. Het is paarseizoen, dus er wordt hier overal gewaarschuwd dat deze beesten met hun imposante geweien levensgevaarlijk zijn. Dat dit inderdaad zo is blijkt wel uit de klappen die over en weer worden uitgedeeld. Het lekkere voor ons als toeschouwers is dat dit gevecht plaatsvindt op een onderhoudsweg, welke is voorzien van een hek om domme toeristen tegen te houden. We staan hier dus nog relatief veilig ook. Na een paar minuten zetten ze het gevecht in de bosjes voort en maken wij dat we weg komen, omdat we niet weten waar ze zullen uitkomen.

Bijna bij de Campground merkt Mariska op dat we nog wel even kunnen proberen of de weg naar Lake Moraine nog open is. Dit is inderdaad het geval en als we een beetje opschieten zouden we het in de schemer, maar net voor het echte donker, moeten kunnen halen. Dit is inderdaad het geval en zo kunnen we om 19.45uur alsnog de foto’s maken die we eigenlijk 12 uur eerder in ons hoofd hadden. Eenmaal op de camping hebben we nog even snel de camping voor morgen in Jasper geboekt en gaan we morgen de Icefield Parkway verkennen.

Geschreven door Jeroen-en-mariska.op.reis