Tsjah, wat kunnen we over vandaag zeggen.....Eigenlijk zijn de dingen die we vandaag hebben meegemaakt en gezien niet goed te beschrijven, maar we doen een poging.

Als kwart voor 6 de wekker gaat zijn we allebei gebroken. Hoewel alle bedden in Thailand erom bekend staan hard te zijn, slaat dit matras alles. Behalve hard is dit matras waarschijnlijk ook nog eens versleten. Het matras is keihard, maar tegelijkertijd voelen we ook alle aanwezige veren. Daarbij was het met deken te warm en zonder te koud, kortom: voor allebei een nacht met vele onderbrekingen. De Nederlanders die de kamer naast ons hebben vertellen bij het ontbijt (om half 7!!!) dat hun bed prima ligt, dus waarschijnlijk hebben we gisteren gewoon de verkeerde kamer gekozen. Na een prima ontbijtje stappen we rond 7 uur de pick up in met een kleine wijziging ten opzichte van gisteren. Er zijn aan de hand van de groepsvorming van gisteravond tot ieders tevredenheid 2 Duitse mensen vervangen door 2 Belgische meiden.

Het is vanaf de accommodatie een klein half uur rijden naar Khao Yai National Park. Eenmaal in het park laat de eerste aap niet lang op zich wachten. Langs de weg zit een Makaak op zijn gemak de passerende auto's na te kijken. Omdat dit voor de meeste deelnemers een eerste wilde aap is worden er meteen de nodige foto's geschoten. De volgende stop is er eentje voor het uitzicht op het dal en het aantrekken van "mooie" blauwe bloedzuigersokken. Hoewel je nu in de droge periode niet superveel last hebt van bloedzuigers, helpen ze nu gelijk ook tegen teken. Als we verdergaan en 10 minuutjes later abrupt midden op de weg stoppen omdat de gids het geluid van een gibbon heeft gehoord, moeten we gelijk uit de auto, zodat we klaarstaan om eventueel de jungle in te gaan om deze apensoort te kunnen spotten. Gibbons zijn erg schuw en daarom is het vrij bijzonder als je deze apen goed in het wild kunt spotten. Meestal blijft het dan ook bij een schim die je van boom tot boom ziet gaan en een hoop geritsel van bladeren en bomen.

Nadat we deze schimmen inderdaad hebben gezien vanaf de wegkant, gaat Ben (zoals de gids zichzelf noemt) de jungle in en verkent of het veilig is dat wij hem achterna komen. Als hij roept dat we kunnen volgen besluiten we allebei dichtbij hem te blijven. Des te meer omdat we 3 minuten eerder een bordje "caution, cobra crossing" zijn tegengekomen en in dit park zowel de zeer giftige Koningscobra als de Black Mumba voorkomen. Een beet van beide slangen leidt in in de meeste gevallen binnen 10 - 15 minuten tot de dood, tenzij tijdig een tegengif wordt toegediend. Gezien het feit dat de gids wel een heel klein rugzakje om heeft en niet eens pleisters bij hem had toen een van de Duitse meiden in haar vinger sneed, zal hij ongetwijfeld geen tegengif bij hem hebben. Maar het gaat om het idee..... In de jungle moeten we een paar keer heen en weer rennen, totdat Ben op een gegeven onder een paar bomen stil blijft staan. In eerste instantie gebeurt er helemaal niets, totdat we ineens heel duidelijk boven ons een bruine en een witte gibbon in de boom zien hangen en vrolijk van tak naar tak slingeren. Even later zien we nog een bruin exemplaar door de lucht vliegen voordat het helemaal stil wordt en de gibbonfamilie zich waarschijnlijk weer heeft verstopt.

Terug in de pick up vertelt de gids nogmaals dat het vrij bijzonder is dat je de gibbons zo goed ziet. Het komt zelfs regelmatig voor (gisteren toevallig nog) dat je ze helemaal niet zie dus zelfs geen snelle schim of iets dergelijks. We beginnen de dag dus met het nodige geluk! Als we bij het visitor centre aankomen hebben we een half uurtje om het kleine museum en bijbehorende giftshop te bekijken. We zijn hier echter al snel klaar en vermaken ons dan ook een stuk meer met de apen en herten die afkomen op het voedsel in het restaurant. Het personeel loopt hier allemaal met een katapult en steentjes op zak om de wilde beesten op afstand te houden, maar toch slaagt een aap erin een blikje bonen te kapen. Blijkbaar niet de eerste keer gezien het feit dat het blikje nog dicht is en de aap toch weet dat er eten in zit.... Na een half uur gaan we weer op pad en rijden we een stukje terug om te beginnen aan een heuse trektocht door de jungle. Voordat we de jungle ingaan zien we nog een soort eekhoorn met allemaal mooie kleuren van ruim 1 meter lang en dan kan de tocht beginnen.

Omdat het in Khao Yai, mede door de hoogte, standaard een stuk koeler is dan op de meeste plekken in Thailand en we beiden nog niet helemaal chill door de jungle lopen hebben we naast een lange broek (verplicht), inclusief sexy bloedzuigersokken, een vestje aan. Door de combinatie van bedekte armen en benen voelen we ons in ieder geval nog een beetje veilig voor alle enge insecten die hier leven. In de jungle zijn 6 trails ; wij bewandelen de trail van 3 km waarbij onze gids aangeeft er zelf altijd 5 km van te maken - we gaan dus offroad! De jungle is schitterend, vol gigantisch hoge bomen, lianen en typische oerwoud geluiden. Heel bijzonder!!! In het begin moeten we allebei nog erg wennen en lopen we krampachtig en gespannen achter de gids aan...bang in een enorm spinnenweb te lopen of op een slang- of schorpioenenhol te staan. Waar Jeroen zich al vrij snel op zijn gemak voelt in de jungle, blijft het voor Mariska een uitdaging om zich zo dun en klein mogelijk te maken om enige aanraking met de mooie natuur om ons heen te vermijden. Dit blijkt echter zelfs voor Mariska een onmogelijke opgave. De jungle is dusdanig dichtgegroeid dat we over boomstammen en langs/onder lianen door moeten wandelen. In aanraking komen met de natuur kom je dus sowieso. Na een klein uurtje beseft ook Mariska dit en hebben we allebei ervaren dat we ook nog geen enge insecten op ons pad zijn tegen gekomen. Bovendien is de temperatuur gestegen en zijn we door het fanatieke wandelen flink opgewarmd en durft ook Mariska in haar hempje de tocht voort te zetten. Bij ieder holletje dat we tegen komen gaat onze gids op de knieën en probeert met een takje de bewoner van het holletje er uit te lokken. Helaas zijn de bewoners of niet thuis of laten ze zich niet gek maken door onze gids. Op zich vinden we dat niet zo heel erg, omdat een geïrriteerde schorpioen, spin of slang ons sowieso niet heel gezellig gezelschap lijkt....

Onderweg komen we verder vooral veel mooie en grote bomen tegen. Qua dieren horen we alleen veel geluiden, maar we zien helaas niets. Het resultaat na maar liefst 4 uur lopen is dan ook vrij teleurstellend: een hoop termieten, paar spinnen en enkele mooie vlinders. Onderweg heeft de ego van Jeroen wel wat schade opgelopen. Net wanneer de gids zijn excuses heeft aangeboden aan de mensen die langer en groter zijn dan hijzelf voor de gekozen route, zit Jeroen muurvast op een stukje waar we eerst over 2 boomstammen heen moeten en vervolgens onder laaghangende verstrengelde lianen door moeten. Met wat bruut geweld lukt het dan uiteindelijk toch, helaas kost dat ons wel de rugzak wanneer 1 van de riempjes achter een liaan blijft hangen. Met een gehavende rugzak en een zwaar bezweette Jeroen komen we nog geen 10 seconden later de pootafdrukken en een hoop stront van een olifant tegen. Aan de pootafdrukken te zien is het nog een flinke olifant geweest ook! Jeroen mompelt iets over "misschien toch afvallen als we thuis zijn" en vervolgt vervolgens zijn lijdensweg langs alle obstakels die blijkbaar voor een olifant minder moeite kosten......

Enfin, vooralsnog hebben we de route allemaal goed afgelegd en kunnen we gaan lunchen. De gids heeft vanuit het guesthouse voor iedereen een afgemeten lunchtrommeltje met rijst en curry en een flesje water meegenomen, prima geregeld dus! Tijdens de lunch zit er weer een aap op de dakconstructie van het open restaurant. Wanneer er een gast even niet oplet, springt hij naar beneden, pakt de kokosnoot voor de man weg en schiet meteen weer omhoog het dak op. Op zijn gemakje gooit hij het rietje naar beneden en breekt de kokosnoot af met zijn kaken. Wanneer de kokosnoot op is, wordt het restant ook nonchalant naar beneden gegooid en begint de aap gelijk weer rond te kijken. Nu is het de beurt aan een man die een plastic tasje met een maïskolf op tafel heeft liggen. Het plastic tasje wordt onderweg al gedropt en het papier dat om de maïskolf heen zit volgt iets later. Als de aap nog lekker zit te smullen is het voor ons de hoogste tijd om 2 bekende watervallen van Khao Yai te gaan bekijken.

De eerste waterval is gebruikt voor de film "The Beach", waarin Leonardo DiCaprio van de waterval 60 meter naar beneden springt. Helaas mogen wij hier tegenwoordig niet meer te zwemmen, om te voorkomen dat mensen de scène naspelen en omdat er een mooie grot onder de waterval ligt waar ook een hoop mensen heen doken en halverwege zonder adem kwamen te zitten. De waterval zelf is erg mooi en na het nemen van diverse foto's starten we weer aan de flinke klim omhoog. Na dik 200 ongelijke treden staan we trillend op onze benen weer boven en slaan we gelijk maar een flesje water weg. Als bij de wc de Belgische meiden voorop lopen, springt er ineens een aap in de boom erboven van tak naar tak om een kokosnoot uit de boom te halen. Een flinke tak breekt af en 1 van de meiden kan maar net op tijd naar binnen rennen om deze te ontwijken. Als Mariska en een ander meisje even hebben gewacht tot de aap is gekalmeerd, kunnen ook zij veilig naar de wc. Na de plaspauze gaan we naar de 2e waterval, dit is met ruim 70 meter de hoogste van Khao Yai en is te bereiken via een wandeling van een kilometer vanaf de parkeerplaats. Onze gids vindt het wel mooi geweest en blijft bij de auto (er is maar 1 pad, dus kan niet missen volgens hem...). Onderweg komen we weer een zeer grote, maar best mooie spin tegen en verschillende grote betonnen palen langs de waterkant. In de jaren 90 is er een jong olifantje te dicht bij de waterval overgestoken, waarna de gehele kudde heeft geprobeerd het jonkie te redden. Bij deze poging zijn naast het jonkie nog 6 andere olifanten, waaronder de moeder, tante en broertje omgekomen. Door het plaatsen van deze betonnen palen worden de olifanten verplicht verder van de waterval af over te steken, waardoor er sindsdien geen grote ongelukken meer zijn gebeurd met zoveel dode olifanten tot gevolg.

Het blijft fascinerend te zien en te bedenken hoe sociaal en gevoelig olifanten zijn, dat zij allemaal hun leven riskeren, en in dit geval zelfs geven, om het leven van een jong olifantje uit hun kudde te redden. Na het lezen en bekijken van verschillende borden en gedenktekens van deze gebeurtenis is het tijd de 190 grote treden naar beneden af te dwalen om zo de waterval te kunnen bekijken. Eenmaal beneden hebben we een schitterend uitzicht en was het de tocht dubbel en dwars waard! Omdat het een flinke klim terug naar boven is blijven we niet te lang beneden, maar beginnen we na een minuut of 5 alweer aan het bestijgen van vele grote en steile traptreden. Onderweg stoppen we een paar keer omdat Mariska duizelig wordt, maar uiteindelijk halen we het weer terug tot de pick up. Daar wordt ons harde werken beloond met een koud flesje water en voorgesneden watermeloen. Nadat we hier allemaal van hebben genoten gaan we op de terugweg naar het guesthouse proberen olifanten te spotten. Ben maakt een grapje dat hij zojuist via de mail een uitnodiging heeft verstuurd naar de olifanten voor een meeting om half 6. De olifanten hadden deze gelijk al geaccepteerd, de beren hebben "maybe" gezegd, dus dat is nog even afwachten.....

Wel geeft hij gelijk aan dat het uiteraard een grapje is en dat er soms 2 weken voorbij gaan dat ze geen olifant zien. Het park is tenslotte dik 2.150 vierkante kilometer groot en er leven naar schatting slechts 400 wilde olifanten. Hij kan dus niets garanderen, maar gezien de tijd van het jaar en de eerdere gespotte olifanten van vandaag door een bioloog van het park, schat hij de kans in op maar liefst 50/50! Gister heeft hij naast gibbons ook geen olifanten gezien, dus theoretisch moeten we vandaag goed zitten.... Na een half uurtje rijden staan er voor ons ineens 3 pick ups dwars over de weg en onze chauffeur geeft een dot gas. Als we de bocht doorkomen staat daar ineens een familie olifanten te grazen!!! Omdat de kudde van ons afloopt en we achter andere pick ups staan, rijden we langs de kudde heen. Op het moment van passeren zien we dat er ook een kleintje bij is en wordt duidelijk dat de moeder en het oudere broertje van het kleintje vinden dat we dichtbij komen. Met getrompetter en klapperende oren geven ze dit duidelijk aan en onze chauffeur rijdt dan ook snel een stukje door. Vanaf de voorkant hebben we een bijzonder en heel mooi zicht op deze familie, die af en toe midden op de weg lopen om vervolgens weer aan de zijkant een complete boom uit de grond te trekken. Het is een adembenemend schouwspel en het is duidelijk te zien dat deze beesten er heel anders en sowieso stukken mooier uitzien dan de olifanten die we eerder in gevangenschap hebben gezien.

Wanneer we foto's willen maken ontdekken we een probleem: na een hele dag foto's en filmpjes maken van de ene na de andere "mooie" boom, zijn de batterijen van zowel de fotocamera als de telefoons leeg!!! Juist op dit moment......We verwisselen de huidige batterij in de fotocamera door de batterij die eerder op de dag al leeg was en deze geeft zowaar ineens weer 1 streepje! Snel proberen we nog wat foto's te maken, maar door de lege batterij reageert de sluiter te traag en zijn bijna alle foto's bewogen. We maken daarom nog wat filmpjes met de action cam en de telefoon van Jeroen om daarna dan maar gewoon zelf zoveel mogelijk van het moment te genieten. Wanneer 1 van de pick ups iets te lang blijft staan terwijl de kudde vooruit loopt, valt de +/- 4 jarige mannetjesolifant uit de kudde aan. De pick up kan net op tijd wegrijden en ook wij geven voor de zekerheid een dot gas. Onze gids legt uit dat mannetjesolifanten op deze leeftijd een beetje stoer beginnen te doen en dat was ook wat hier gebeurde. Direct daarna vraagt Ben of we allemaal goed hebben kunnen kijken en allemaal een foto hebben, zodat we ze verder met rust kunnen laten en geen onnodige stress hoeven te bezorgen.

Het antwoord hierop is ja en we keren dan ook voldaan terug naar het guesthouse. Tijdens de rit die nog ongeveer 1 uur duurt zit iedereen na te genieten en beseffen we allemaal dat we erg veel geluk hebben gehad vandaag. Gisteren hebben ze geen gibbons en olifanten gezien, wij vandaag wel. Je kunt er dus echt helemaal niets van zeggen en wij zijn in ieder geval erg blij dat we vandaag de tour hebben gedaan, waar we dat in eerste instantie eigenlijk gisteren al zouden doen! Terug bij het guesthouse eten we weer een heerlijke maaltijd en na een paar biertjes is het om 10 uur bedtijd. We moeten er morgen alweer vroeg uit voor de lange reis naar Koh Chang en we zijn erg benieuwd of er foto's zijn gelukt van de olifanten. Zoals verwacht zijn bijna alle foto's bewogen en hebben we slechts 3 goede foto's kunnen maken. De filmpjes zijn wel gelukt en we hebben het in ieder geval in het echt van heel dichtbij mogen meemaken. We besluiten daarom verder maar niet teveel te treuren en lekker te gaan slapen. De wekker gaat om 7 uur, we willen half 9 mee met het transport naar het busstation van Pak Chong, om daar de bus naar Bangkok te pakken.

Geschreven door Jeroen-en-mariska.op.reis