Ondanks het nieuws uit Nederland hebben we ook vandaag weer geprobeerd er een leuke dag van te maken. Na het facetimegesprek met Aad en Irene en een flinke huilbui hebben we een knop omgezet en geprobeerd niet te veel aan thuis te denken. Er staat ons namelijk nog veel leuks en moois te wachten en het thuisfront lijkt genoeg steun en liefde van anderen te krijgen en er op te staan dat wij onze vakantie tot een leuk einde volbrengen.

Na een ontbijtje met een super vieze donut, zijn we onze auto ingestapt en richting San Francisco gereden. De reis duurde ongeveer 5 uur, ruim een uur langer dan gepland. Onze geweldige navigatie stuurde ons namelijk opnieuw langs een off road weg. Uiteraard in the middle of nowhere. We kregen er de kriebels van omdat het midden in de heuvels was, er niemand reed en de verlaten schuurtjes ons deden denken aan enge horrorfilms en enge afleveringen van Criminal Minds... Gelukkig kwam er een eind aan de lange enge off road weg.

Wat volgde was een lange lege eenzame weg richting de snelweg. De ideale omstandigheden voor Mariska om ook even achter het stuur van onze gangster auto te kruipen. Na een paar mile leek de weg uit te komen op een kruising, dus werd er weer van plaats gewisseld. Mariska staat niet op het huurcontract, dus bij schade zouden we niet verzekerd zijn. Het was dus maar van korte duur, maar toch best wel tof om in zo een grote auto te rijden! We vervolgden onze lange weg naar ons volgende hotel. In San Francisco aangekomen reden we kriskras door het drukke centrum van de stad. Dat was best spannend met een grote auto en veel verkeer, veel fietsers, voetgangers en onoverzichtelijke verkeerssituaties.

Bij het hotel kregen we een kaartje zodat we op een speciale parkeerplaats van het hotel konden parkeren. Aangezien het slot al een keer is opengebroken, zien we veilig parkeren in San Francisco echt als een uitdaging. Jeroen heeft de auto daarom helemaal strak tegen de muur aan geparkeerd. Hij moest nog wel even klimmen om de auto aan de passagierskant uit te komen, maar er komt in ieder geval niemand meer bij! Als ze nu willen inbreken, moeten ze een raampje ingooien. Het hotel is prima! Een heel oud pand met een old school lift er in, helemaal leuk sfeertje!

Onze kamer lag op de 4e etage aan de straatkant. Nadat we de koffers hadden gedumpt, zijn we direct naar Union Square gegaan. En het was koud! Echt een hele harde koude wind.. The Windy City... Met een sjaal en dik vest stapten we in de tram die voor het hotel stopte. We hadden in het hotel een plattegrond gekregen en het meisje van de receptie had de highlights omcirkeld. Helaas pakten wij de tram die de verkeerde kant op ging en raakten we een beetje verdwaald.. Een aardige Amerikaan zag ons echter tobben met de kaart toen we waren uitgestapt en wees ons de juiste richting op.

Uiteindelijk zijn we terecht gekomen in Union Square. Daar hebben we wat winkeltjes bezocht, niets gekocht en hebben we een hapje gegeten in een Thais restaurant. Het eten was heerlijk! Maar zoveel, dat we ons bordje niet leeg kregen. Voor het eerst deze vakantie dan maar een doggybag gevraagd...Er waren buiten zat mensen die een kleine maaltijd konden waarderen. In San Francisco verblijven enorm veel dak-en thuislozen. Wij vonden het erg schokkend en verontrustend hoeveel kansarmen er in deze stad rondzwerven. Veel van deze zwervers waren helemaal koekwaus of onder invloed van bepaalde middelen.

Los van het feit dat wij ze zielig vonden, vonden we ze ook eng. Deze mensen hebben echt niets meer en hebben dan ook niets meer te verliezen. Toch hebben we maar 1 keer gehad dat iemand om geld kwam bedelen. En ook deze zwerver was verder niet vervelend. Het toppunt van creepy wijken troffen wij in de wijk Civic Center. Hier waren wij via internet al voor gewaarschuwd. Ons hotel lag in de wijk daarnaast, dus s'avonds gingen we (weliswaar met de tram) dwars door deze wijk. We keken onze ogen uit. Echt alleen maar zwervers, verpauperde gebouwen, met graffiti besmeurde panden en alleen maar van die (in onze ogen) bendeleden. Bij ons hotel hadden we daar gelukkig geen last van, dus na het ritje vanuit de binnenstad En nog een kort facetime momentje met het thuisfront, konden we met een gerust hart in slaap vallen.

Geschreven door Jeroen-en-mariska.op.reis