Nadat we (en vooral Jeroen) eerst lekker hadden uitgeslapen, hebben we weer op ons gemakje bij een typisch Amerikaanse diner ontbeten. Na het ontbijt is Jeroen met de tuinslang van de eigenaresse van de lodge aan de slag gegaan om de auto weer enigszins toonbaar te krijgen na het offroad avontuur van gisteren. Ondertussen is Mariska wifi gaan regelen, waarbij het slechts een half uur geduurd heeft voor ze erachter kwam dat "pw" voor password staat en dus geen deel uitmaakt van het paswoord zelf. Tsjah..............

Nadat we voorzien waren van zowel wifi, als van een witte auto, zijn we naar Arches National Park gereden, waar we de 17mile scenic drive hebben gereden. Na een eindje rijden kwamen we uit bij een viewpoint van de "Delicate Arch". Op de kaart die bij dit viewpoint stond was het slechts een stukje lopen naar een hoger, en mooier, gelegen viewpoint. Doordat het slechts om een klein stukje ging, kon Mariska dit wel op haar slippers doen. Eenmaal begonnen aan de klim op een pad bestaande uit gravel en kiezelstenen, kwam er na de eerste klim, nog een tweede klim, een derde klim, een vierde klim, en jawel, ook een vijfde klim!!! De combinatie slippers, kiezelpad, 38 graden en geen schaduw bleek geen hele gelukkige. Uiteindelijk maakte het uitzicht inderdaad een hoop goed en zijn we na wat foto's weer begonnen aan de afdaling. Terug bij de auto zagen we in het informatieboekje dat de wandeling bijna 2 km was. Hadden ze beter ook even op het kaartje bij het viewpoint kunnen vermelden!!

Nadat we de scenic drive hadden uitgereden, zijn we 10 mile naar het noorden gereden om daar fossielen van dinosauriërs te gaan bekijken. Het ging om dinosaurusbotten die in dezelfde staat bewaard zijn zoals ze ooit waren ontdekt. Dit betekende dat de botten helemaal versteend waren en opgingen in de aanwezige rotspartijen. Door de donkere kleuren kon je vervolgens de botten onderscheiden van het omhullende gesteente. Om bij de fossielen te komen moesten we eerst weer 30 minuten stevig offroad rijden, om vervolgens in the middle of nowhere onze auto te parkeren en aan een hike door rotsachtig gebied te beginnen. Daarbij waren we ook nog eens helemaal de enige, waardoor het muisstil was en je, zover je kon kijken, helemaal geen enkele beweging zag. Nadat Maris ook nog werd aangevallen door muggen en het na een kleine 3 kwartier toch wel creepy begon te worden om echt helemaal niets of niemand te zien of te horen, besloten we maar weer eens terug te rijden naar onze lodge.

Aangekomen bij de lodge bleek dat we onze auto na het nieuwe offroad avontuur slechts 5 hele uurtjes wit hadden kunnen houden, en de poetsbeurt van Jeroen eerder op de dag weinig had uitgehaald (gelukkig hebben we de foto's nog). We hadden echter meer trek om onszelf een wasbeurt te geven in de aanwezige hottub, dan om onze Chevy weer op te poetsen. Eenmaal in de hottub bleek de theorie lekkerder dan de praktijk, want een hottub terwijl het 38 graden is, bleek toch wel teveel van het goede. Na amper 5 minuten hebben we het dan ook maar opgegeven en zijn we, met een rode en bezweette kop, lekker voor onze lodge gaan opdrogen. Nadat Jeroen al had opgemerkt dat de buurvrouw in een shirt (te kort) zonder iets eronder een paar keer buiten wat wegpakte, besloot de buuf op een gegeven moment een praatje te komen maken (inmiddels gelukkig wel aangekleed). Tijdens dit gesprek, waarin wij steevast Jack and Jill werden genoemd bleek onze Amerikaanse buuf nogal een voorliefde voor Nederland te hebben, en dan vooral de drugs en openheid over sex.

Vooral het sexgedeelte kon niet vaak genoeg worden benadrukt. Dit in combinatie met het feit dat "Jack and Jill from The Netherlands" zo ongelooflijk knap waren dat ze het maar niet kon geloven, begonnen we het gesprek maar weer eens af te kappen. Gelukkig kwam op dat moment haar "vriend" om de hoek om haar op te halen voor het eten. Deze "vriend" was een vrachtwagenchauffeur die haar uit het motel kwam oppikken voor een etentje. We gokken erop dat de chauffeur het etentje per half uur moet aftikken........ Na het nogal vreemde gesprek met onze gestoorde buurvrouw maakten we ons op voor het avondeten.

We hadden beide geen trek in hamburger of patat, dus besloten we ons geluk te beproeven bij de plaatselijke all you can eat chinees van MOAB. Een vreselijke tent, oud, krakkemikkig en totaal sfeerloos. Maar het buffet zag er heerlijk uit, dus we gokken het erop. In het hele restaurant zaten 3 stellen, en ook nog eens allemaal Nederlanders..!! Het buffet smaakte inderdaad heerlijk, het vreemde (of luxe) was alleen dat er steeds maar nieuwe bakken met eten werden gebracht terwijl er inmiddels nog maar 4 mensen aan het eten waren. Na ons hier enkele keren verbaasd over te hebben uitgesproken, zwaaide de deur open en stormde (letterlijk!!!) een bus Chinezen het restaurant binnen. Deze invasie had meer weg van een sprinkhanenplaag, dan van een restaurant bezoek.

Zonder uitzondering werd er vanaf binnenkomst direct doorgelopen naar het buffet om vervolgens, met jas aan, eerst 2 borden vol eten op te scheppen en dan pas een plekje te zoeken en de jassen uit te trekken. Vervolgens was het een kwestie van je hoofd zo dicht mogelijk bij je bord te houden, zodat je het eten sneller achter elkaar naar binnen kan schuiven. We hadden sterk het idee dat het eten ook gewoon echt richting de maag werd doorgeschoven in plaats van doorgeslikt, zoveel werd er achter elkaar naar binnen gepropt. Vervolgens blijft er natuurlijk saus op je bord liggen. Omdat dit nogal zonde is om weg te gooien, hebben ze ook hier iets op gevonden: je probeert deze saus gewoon zo hard mogelijk naar binnen te slurpen. Slurpt de buurman wat harder dan jij, probeer jij daar met je volgende bord gewoon weer overheen te komen. Zoals iedereen weet kan Jeroen redelijk snel en veel eten, dus om een kleine indicatie te geven: Jeroen had 1 bord (zijn laatste, dus was ook nog niet eens vol) op sinds de invasie van de Chinezen en was nog bezig met zijn toetje, toen sommigen al klaar waren met hun gehele buffet + toetje...... Na dit boeiende schouwspel zijn we teruggegaan naar onze lodge, waar we alle mogelijke sloten op de deur hebben gebruikt om te voorkomen dat we wakker werden met de buurvrouw in bed. Waarbij we overigens nog steeds niet zeker weten wie van ons 2 het meeste gevaar loopt....

Geschreven door Jeroen-en-mariska.op.reis