Tsjah, dan heb je een volledige dag ingepland voor een selfdrive door Kruger en heb je gisteren een zeldzame leeuwen aanval gezien, een luipaard die in een boom een impala opeet en de volledige Big Five is ook al afgevinkt.....

Nu hadden we vantevoren een lijstje gemaakt wat we wilden zien: Big Five, kuddes olifanten die vlak voor ons oversteken, een drinkende giraffe (omdat dat er zo grappig uitziet) en een cheetah. We gaan vandaag dus nog voor de drinkende giraffe en de cheetah. De wekker gaat om 06.00 uur en we moeten allebei bekennen vannacht toch redelijk te hebben geslapen en geen enge of gevaarlijke beesten in de tent te hebben ontdekt, meevaller dus! Na een snelle douche en de auto weer ingeruimd te hebben, verlaten we om 06.45uur het kamp. Onze volgende overnachting is in Crocodile Bridge, 37km verderop. Naast de verharde weg die Lower Sabie met Crocodile Bridge verbindt, loopt er ook een lange gravelweg, de S28. Van verschillende rangers hebben we gehoord dat dit dé plek is om cheetahs te spotten. Hoewel er in heel Kruger slechts 200 leven, hebben zich hier 2 broers met familie gevestigd. We besluiten daarom direct maar via de S28 richting Crocodile Bridge te rijden. In tegenstelling tot gisteren duurt het even voordat we dieren zien. Het is dan wel gelijk een hele kudde olifanten die vanuit het dorre en droge binnenland richting de rivier sjokt.

Het landschap is hier als gezegd erg droog en door, mede door de extreme droogte waar Zuid Afrika dit jaar mee te kampen heeft. Door deze ergste droogte in 35 jaar heeft de regering 2 weken geleden al besloten een aantal nijlpaarden en andere dieren af te laten schieten, om zo de meest kwetsbare te beschermen en ook nog wat voedsel te gunnen. Door dit dorre en droge landschap zien we een heel stuk minder dieren dan gisteren tussen Skukuza en Lower Sabie. Het grote voordeel is wel dat het hier een heel stuk rustiger is en we zeer regelmatig helemaal alleen zijn. Zo komen we een grote groep van 7 giraffen tegen en staan we hier zomaar een kwartier naast, terwijl er geen andere auto te bekennen is. Juist als we weer willen doorrijden gaan er 2 giraffen naast elkaar staan op een paar meter van onze auto. Meteen daarna beginnen ze te "nekken". Necking is de Engelse term voor giraffen die vechten. Ze geven met hun nek dan een harde slinger en slaan dan hard met de horens op kop op het lijf en de nek van hun tegenstander. Deze giraffen zijn echter niet aan het vechten, maar het lijkt eerder stoeien of onderdeel van een paringsritueel. Het zijn wel exact dezelfde bewegingen, maar in plaats van harde stoten gaat het zachtjes en opvallend gracieus.....Het gaat zelfs zo gracieus, dat wanneer de ene giraffe de nek van de andere giraffe raakt, deze zijn hoofd en nek helemaal om de nek van de ander vouwt. Een bizar en mooi tafereel om van zo dichtbij mee te maken. Vooral bijzonder is om te zien hoe flexibel de nek van zo'n grote giraffe eigenlijk is. Na dit zo een paar minuten te hebben gedaan, stoppen ze er net zo plotseling weer mee als dat ze ermee begonnen en rijden ook wij weer verder. Het is pas 08.00 uur, maar we hebben toch ook vandaag alweer iets bijzonders gezien!!

Om 10.00 uur rijden we Crocodile Bridge Camp binnen en hebben we 3 uur lang geen cheetah langs de S28 kunnen ontdekken. We hebben weliswaar olifanten, zebra's, wildebeasts, krokodillen, nijlpaarden, een hyena en naast de "nekkende" giraffen nog 2 andere groepen giraffen gespot, maar de cheetah waar we zo op hoopten heeft zich niet laten zien. We zien op het sightings bord op het kamp dat er wel een cheetah gezien is vanmorgen op de S28. Het park is pas 4 uur open, dus deze persoon kan nooit heel ver voor of achter ons hebben gereden, domme pech dus. Naast ons staan een stel Amerikanen die vandaag leeuwen willen spotten om hun Big Five compleet te maken. Jeroen legt uit dat ze naar Lower Sabie moeten rijden, daar vervolgens de gravelweg te pakken om dezelfde troep leeuwen te zien als wij gistermiddag en -avond. Vervolgens komt de wedervraag waar wij vandaag naar zoeken en vertellen ze dat ze gister een Engelsman spraken die gistermiddag totaal 8 cheetahs heeft gezien langs de S28! Dit is dus inderdaad wel de weg die we moeten hebben.....

Omdat Crocodile Bridge geen restaurant heeft en we nog niet hebben ontbeten, besluiten we via een andere weg terug te rijden naar Lower Sabie en dan maar weer de S28 terug te rijden naar Crocodile bridge. Zodra we de andere weg inslaan direct weer een groep giraffen, wat blijven het toch mooie en fascinerende beesten! Na een kleine 10 minuten rijden we achterop een andere auto die stilstaat omdat er 3 giraffen op het gemak oversteken. Deze auto blijft hier even staan kijken. Wij hebben inmiddels al genoeg foto's van giraffen en rijden dus door. We zijn de volgende heuvel nog niet over of zien links weer een groep van 4 giraffen, waarvan er eentje met zijn kont naar ons staat. We kijken er naar zonder er overdreven veel aandacht aan te geven tot Jeroen ineens keihard remt en roept: "hij staat bij een waterpoel!!!". Mariska pakt snel de camera en heeft haar raampje nog niet open of hup, de rechtse voorpoot gaat naar buiten, hup de linkse voorpoot gaat naar buiten, langzaam door de knieën, kop naar beneden en drinken maar! Terwijl we het zien gebeuren zeggen we nog: "balen dat de giraffe niet aan de andere kant staat, zodat we het van voren kunnen vastleggen". Als de giraffe echter helemaal klaarstaat om te drinken moeten we eigenlijk bekennen dat het gezicht van achteren nog komischer is dan van voren en omdat we er echt loodrecht achter staan, kunnen we zijn kop echt in het midden tussen zijn poten door zien en dus perfecte foto's maken! Het is pas 10.30 uur en 50% van wat we nog van ons "zoudenwegraagwillenzien-lijstje" moeten afstrepen (cheetah en drinkende giraffe) hebben we behaald! Afgaand op de verhalen over de S28 zou die cheetah ook moeten lukken, dus dit gaat lekker! Helaas kunnen we de rest van de middag als volgt samenvatten: We hebben de S28 die middag nog 3!!! keer afgereden, maar geen Cheetah gezien......We hebben vandaag serieus minimaal 25 giraffen gezien en zijn er inmiddels wel achter dat we dat toch ook wel echt hele toffe beesten vinden.... Omdat we inmiddels al 11 uur in de auto hebben gezeten en de S28 na totaal 4 keer rijden ook wel kunnen dromen besluiten we naar Crocodile Bridge te rijden om in te checken.

Eenmaal echt ín het kamp blijkt deze nog een heel stuk primitiever dan Lower Sabie. Er is geen restaurant aanwezig en in de kleine shop kunnen we alleen een worst en gehakt kopen. Gelukkig hebben ze nog 1 zakje met aardappels en kunnen we in ieder geval braaien. Bij de tent aangekomen ziet deze er van buiten stukken beter uit dan die van afgelopen nacht, tot we de deur open doen dan tenminste....binnen stikt het nu al van de vliegen en muggen en nu is het nog niet eens donker! Ook hebben we geen wastafeltje, douche en toilet en zelfs geen servies en bestek.....We wisten wel dat dit kamp op basis van "self-catering" was, maar tot nog toe hadden we dan altijd wel in ieder geval bestek en servies. In de shop kunnen we net voor sluitingstijd nog wat wegwerpbordjes en 1 mes kopen. Verder bestek hebben ze niet, dus met dat ene mes moeten we zowel de aardappels schillen, als samen mee eten. Mariska is al flink chagrijnig van alle primitiviteit als Jeroen de braai gaat aansteken. Briketten liggen er al, aanmaakblokjes ook als blijkt dat door alle offroad rijden de afgelopen dagen de brikettenstarter is kapotgetrild....Jeroen probeert hem toch te gebruiken, maar dit blijkt helaas echt onmogelijk. De shop is inmiddels gesloten, dus dan maar proberen de braai zonder starter aan te krijgen. Dit lukt uiteindelijk wonderwel en gelijk gooien we de aardappeltjes, het gehakt en de worst op het vuur.

Dit klinkt misschien nog redelijk, maar je moet je voorstellen dat we er niet op hadden gerekend dat we zelf echt voor alles moesten zorgen en er bijna niets in de shop te verkrijgen was. Dat betekent dus dat we het gehakt rechtstreeks uit het pak, zonder kruiden en zonder "vaster" te maken met ei, beschuit, ei of paneermeel op de braai moeten gooien. Ook de worst ziet er onsmakelijk uit, maar meer hadden ze simpelweg niet. Uiteindelijk zijn de aardappeltjes en het vlees gaar, maar de aardappels zijn zo mogelijk nog smaaklozer dan het vlees. We eten allebei een klein beetje zodat we de malariatabletten kunnen innemen, maar dan gaan we maar snel naar bed. We hebben gelukkig een klamboe meegenomen en in tegenstelling tot de tent in Lower Sabie kunnen we deze hier wel bevestigen. Dit betekent dat we toch met een redelijk veilig gevoel kunnen gaan slapen. Slapen is wel nodig ook, want we moeten er morgenochtend al om 04.00 uit voor een sunrise gamedrive!

Geschreven door Jeroen-en-mariska.op.reis