Vanochtend zijn we, na een -opnieuw - zeer stevig en calorierijk onbijt, vertrokken richting Grand Canyon, de eerste van de vele geplande nationale parken die we deze reis zullen bezoeken. Onderweg zijn we weer een paar keer de historische route 66 op gegaan. En dit keer hebben we echt een paar keer moeten stoppen voor leuke straatjes, cafeetjes, winkeltjes en mooie vrachtwagens! Jeroen had het helemaal naar zijn zin! Mariska daarentegen is tijdens de lange rit - die uiteindelijk 6 uur duurde - een paar keer weggedoezeld, maar Jeroen maakte haar wakker zodat ze niets moois heeft hoeven missen.

Het is moelijk te omschrijven hoe de omgeving langs de snelweg is. Het is zo mooi, overal bergen, alles uitgedroogd en dor. Wij hebben dit nergens eerder gezien en kunnen het dus ook nergens mee vergelijken. Jeroen heeft onderweg een foute Route 66 pet gekocht en we hebben een onderweg wat gedronken bij café "Roadkill" en zijn we leuke plaatsjes als Kingman en Seligman doorgereden, waar ze echt hun best hadden gedaan om de authentieke route 66 sfeer na te maken, gecombineerd met wat invloeden van "Cars". Heel leuk om te zien! Onderweg kreeg Mariska nog wel een lichte hartaanval, toen een vrachtwagen naast ons een klapband kreeg. Een keiharde knal en rondvliegend rubber is alles wat er nodig is om deze bange schijterd een hartaanval te bezorgen. Gelukkig is Jeroen wat dat betreft een coole kikker en reageerde heel alert -net als de vrachtwagenchauffeur- en zijn we er zonder kleerscheuren vanaf gekomen.

De Grand Canyon... Een erg groot, mooi verzorgd national park. Alles is zo goed en mooi geregeld, echt top. We zijn gelijk naar een uitkijkpunt gereden, want op het park zelf zie je niets van de Grand Canyon. Mather point, onze eerste uitkijk op de Grand Canyon. We werden er allebei stil van, Jeroen kreeg kippenvel en Mariska tranen in haar ogen. Zoiets moois en overweldigend hadden we allebei nog niet eerder gezien. Ook dit is weer moeilijk te omschrijven. We hadden ook niet verwacht dat het ons zo zou 'raken'. We kennen de plaatjes immers allemaal, maar toch is het in het echt heel anders. Het is zo immens groot, bijzonder en mooi. We zijn echt dankbaar dat we dit een keer in ons leven hebben kunnen zien!

Vervolgens zijn we gaan inchecken in het hotel, veruit het gaafste hotel tot nu toe! We hebben een houten authentieke lodge, wat een hele leuke sfeer geeft! En last but not least, onze lodge grenst direct aan de Grand Canyon, het uitzicht is dus spectaculair! Hier hebben we ook de zonsondergang bekeken. Na de zonsondergang koelde het snel af. Overdag rond de 30 graden, s nachts naar 2 graden met enorm veel wind..... S avonds laat zijn we nog naar buiten gegaan. Daar troffen een zwart gat aan, zo donker dat de Grand Canyon niet meer te zien was. Behalve de wind hoor je ook helemaal niets meer. Ondanks, of eigenlijk meer dankzij, het pikkedonker konden we hier wel genieten van een prachtige sterrenhemel met waarschijnlijk wel 100.000 zichtbare sterren. Al met al dus een betoverende dag en een geweldige ervaring.

Geschreven door Jeroen-en-mariska.op.reis