De wekker loopt vanmorgen om 06.30 uur al af omdat we uiterlijk om 09.00 uur op Schiphol willen zijn.
We laten Escha zo lang mogelijk slapen, maar ook zij moet er uiteindelijk om 07.30 uur aan geloven.

Nadat de auto compleet tot het dak is afgeladen en Alex om 07.45 uur is gearriveerd wordt het de hoogste tijd om naar Schiphol te gaan. Hoewel we pas 12.25 uur vliegen hebben we voor de zekerheid extra tijd genomen omdat we nu voor het eerst met Escha en een heleboel bagage alle plichtplegingen moeten ondergaan. Reizen met een baby blijkt echter idealer dan gedacht en nadat we een aparte balie voor de bagage hebben gekregen, een aparte rij bij de paspoort controle en, na uitgebreide fouillering van Escha, ook bij de douane zo weg zijn staan we 40 minuutjes na uitstappen uit de auto al helemaal gereed bij de gate.......

Tijdens het boarden begint Escha voor de eerste keer vandaag te huilen. Voordat we het weten en nog voor we het vliegtuig instappen valt ze echter in de draagzak al in slaap. Het lukt ons om haar slapend uit de draagzak te halen en met wat hulp van de stewardess zelfs om haar slapend vast te snoeren aan de riem van Mariska. Ook tijdens het taxiën blijft ze heerlijk slapen, maar zodra de gezagvoerder nogal enthousiast en hard omroept dat we klaar zijn om op te stijgen schrikt ze dan toch wakker.

We hebben alle tips op internet gelezen over vliegen met baby’s en zitten compleet voorbereid klaar voor als ze gaat huilen of last van haar oortjes krijgt. Maar onze grote heldin blijft lekker slaperig tegen haar moeder aangekropen en terwijl ze Jeroen met grote ogen strak aan blijft kijken (het opstijgen was stiekem blijkbaar toch wel een héél klein beetje apart en spannend) zitten we binnen no time op kruishoogte en kunnen de riemen af. Als vervolgens de baby bedjes zijn geïnstalleerd slaapt mevrouw binnen 5 minuten en hebben we het eerste uur onze handen geheel vrij.

Eenmaal wakker moppert ze 2 keer dat ze honger heeft en eenmaal gevoed is het tijd om te contacten met het buurjongetje die het gelukkig al net zo goed doet als Escha. Voor zover mogelijk vliegen de 7 resterende uren letterlijk voorbij en zonder enkele kik of huilbui maken we ons alweer op voor de landing. We laten weer niets aan het toeval over en geven voor de zekerheid een flesje tijdens het dalen. De eerste helft van de daling werkt dat prima en wordt het flesje leeggedronken terwijl alle andere passagiers uitgebreid bestudeerd worden. Tweede helft van de daling heeft mevrouw geen trek meer en weigert ook nog maar 1 slokje te nemen. Terwijl het kindje op de rij achter ons het hele toestel bij elkaar schreeuwt, is Escha vooral druk met lachen en kiekeboe spelen met de stewardess en de mensen naast ons. Blijkbaar doet het dalen haar en haar oren niets, want als we op de grond staan lacht ze nog net zo hard om de stewardess als toen we aan de daling begonnen.

De bagage hadden we gelukkig vrij snel, douane ging vlot en we zijn dan ook 3 uur plaatselijke tijd al in ons hotel. Om de jetlag enigszins weerstand te bieden pakken we direct de kinderwagen uit om een blokje rond te gaan. Even voor het beeld: het is hier exact 0 graden Celsius, mistig en het sneeuwt regelmatig (natte sneeuw gelukkig). Halverwege valt Escha in slaap, het is tenslotte voor ons gevoel al middernacht, en kunnen we concluderen dat ze ons aangenaam verrast heeft. Ondanks dat ze bij elkaar ruim 14 uur wakker is geweest vandaag, een eerste vliegreis van 9 uur heeft gemaakt en nu in de vrieskou mee naar buiten moet, is ze geen moment vervelend of huilerig geweest.

Tijdens een snelle hap in het hotel-restaurant valt Escha “al” in diepe slaap in de kinderwagen en uiteindelijk zijn wij ook in dromenland voor we het 20.00uur zien worden.
Nu fingers crossed dat de jetlag meevalt voor Escha.

Geschreven door Jeroen-en-mariska.op.reis