Het weerbericht voor vandaag bleek vanmorgen bijgesteld van gedeeltelijk zonnig naar bewolkt met af en toe zon tussen 10.00 en 13.00 uur. Wanneer we om 08.00 uur naar buiten kijken is het zowel aan de voor- als achterkant van het appartement inderdaad asgrauw zover we kunnen kijken. We laten Escha daarom nog maar slapen, douchen alvast en pakken de rugtas in. Als Doornroosje eindelijk ook “Papa, Mama” over de gang roept en aan haar fles melk zit, zien we richting zee zowaar een piepklein stukje blauw door de grijze sluier.

Stipt 09.30 uur zitten we in de auto en besluiten naar “het blauw” te rijden. Voordat we 20 minuten verder zijn is de lucht compleet opengetrokken en al heerlijk warm. We stoppen bij het eerste uitzichtpunt waar we een eerste blik over de prachtige kustlijn werpen. Escha heeft het echter drukker met de honden van de ijsjes verkoper en lopen met mama. Elke poging tot een foto strandt dan ook met een vastgelegde huilende en drama schoppende Escha op de voorgrond. We laten Escha nog even spelen en besluiten dat we naar Parque Naturel da Ribeira dos Calderoes rijden, 25 minuten verderop.

Wanneer we daar rond 10.30uur aankomen, ontbijten we eerst wat bij de bistro en speelt Escha met nog 2 andere jonge kindjes op het terras. Hoewel één van de bekendere bezienswaardigheden van het eiland zijn er slechts een handjevol toeristen en wanneer we de gebaande paden verlaten voor een korte trail zijn we zelfs helemaal alleen. Dit is helemaal ons ding en hoewel gisteren, voornamelijk door het weer, ietwat tegenviel, zijn we nu echt om! Door de vele regen, mist en zeer hoge luchtvochtigheid (tussen 85 en 98!!%) is het overal prachtig groen en heeft het vaak veel weg van de jungle. Maar dan zonder (enge en giftige) dieren. Overal bloeien palmbomen, Varens, mos, hoge bomen, hortensia’s en nog vele andere planten- en bloemensoorten druk door elkaar heen. Dit in combinatie met de vele watervallen in dit park geeft helemaal dat jungle gevoel.

De laatste waterval ligt wat verder uit het park en kunnen we bereiken door een glad modderig pad met een aantal steile hellingen. Om te voorkomen dat Mariska met Escha valt, geven we elkaar soms een hand. Escha vindt dit ook wel iets en al snel is het niet Mariska, maar Escha die steeds de hand van Jeroen wil vasthouden. Enig punt is alleen dat ze die vervolgens niet meer wil loslaten zonder gelijk weer “die, die die” te roepen en dus lopen we gezellig met zijn drieën naast elkaar over het smalle pad. Hoewel we in de schaduw lopen, gutst door de hoge luchtvochtigheid het zweet van ons hoofd en ook op de planten liggen dikke waterdruppels, fascinerend om te zien met een strakblauwe lucht en heerlijk zonnetje.

4 uur na onze aankomst hebben we alles wel weer gezien, eten nog snel een broodje hamburger bij de bistro en rijden verder naar een uitzichtpunt bij de kust. Ook hier zijn we weer helemaal alleen en genieten van het geweldige uitzicht terwijl Escha zich op haar picknick kleed vermaakt met haar speelgoed en boterhammen. Na een uurtje rijden we weer terug naar het appartement om Escha nog even te laten spelen en slapen. Die valt echter al in de auto in slaap en we rijden daarom nog maar eens langs Lagao de Fogo wat op een kwartier rijden van “ons” huis ligt. Het zicht is nu stukken beter dan gisteren en op het eerste uitzichtpunt waar we gisteren alleen onze eigen auto konden zien, hebben we nu een schitterend uitzicht over de vallei en de oceaan.

Ook het meer zelf is stukken beter zichtbaar, maar wederom heeft Escha, die uiteraard direct wakker is na het uitschakelen van de motor, geen enkele zin en behoefte in een foto. Mooie foto’s met zijn drietjes lijken nog een hele uitdaging te gaan worden deze vakantie.....Na wat plaatjes van de omgeving rijden we snel terug, spelen nog wat met Escha, gaan (tegenvallend) uit eten en om iets over achten kunnen we concluderen dat de weersvoorspelling voor vandaag gelukkig nergens op sloeg. Gezien de voorspellingen voor de rest van de week hopen we maar dat deze trend zicht voortzet.

Geschreven door Jeroen-en-mariska.op.reis