Vandaag gaat de wekker al om half 7, want we moeten half 9 aanwezig zijn op de pier en willen ook nog ergens even ontbijten. Om kwart voor 8 hebben we ons ontbijt besteld en liggen we perfect op schema. Echter, het duurt en het duurt, maar we hebben nog steeds ontbijt. Als om 10 over 8 eindelijk het ontbijt wordt uitgeserveerd, duwen we alles snel naar binnen en staan we iets over half 9 weer bij het kantoortje.

Het is er nu gelukkig erg druk en na het kopen van 2 pillen tegen zeeziekte, kunnen we gelijk aan boord. Het gaat nu dus toch echt gebeuren!!! Bij het uitvaren van de haven zien we al een zee otter, zeeleeuwen en zeehonden, dus ziet er veelbelovend uit. Bij het verlaten van de haven meldt de kapitein dat het een ruwe tocht gaat worden omdat er vandaag weer erg veel wind staat en er dus hoge golven worden verwacht, gevolgd door instructies wat je moet doen als je denkt dat je moet overgeven. Een kwartier geleden waren we enorm blij dat de tour doorging, nu komen daar toch de eerste bedenkingen bij....

Na bijna een uur varen (lees: door elkaar heengeschud), zijn we allebei weliswaar helemaal verkleumd, maar nog niet ziek, dus dat zit niet tegen. Van walvissen is helaas nog geen spoor, totdat de motor ineens uitgaat en de gids omroept dat er walvissen zijn gezien op 1 uur. Omdat de wet in Monterey Bay voorschrijft dat je een afstand van 100 yard moet bewaren om de walvissen niet te stressen, moet de kapitein eerst zeker weten hoeveel walvissen er zwemmen voordat we erheen kunnen varen. Het blijken een moeder en een kalf te zijn en onze boot gaat dichterbij varen, zodat wij ze zo dadelijk ook kunnen gaan bekijken. En dan vanuit het niets verschijnen er aan de oppervlakte van de lege oceaan 2 waterspuiten, 2 rugvinnen en komen er 2 staarten omhoog die langzaam weer in het water terug verdwijnen. Hoewel we niet dichtbij mogen komen en je maar een fractie van deze reusachtige dieren kunt zien, is het een onbeschrijflijk gevoel om te zien en te weten dat er op 90 meter afstand gewoon walvissen zwemmen....!!!

De spanning en opwinding is dan ook bij iedereen op de boot voelbaar. De walvissen komen voor 2, 3 seconden boven om lucht te happen en kunnen dan minuten onder water blijven. Dit, in combinatie met de heving schommelende boot, maakt het helaas bijna onmogelijk om foto's te maken, maar dat maakt de ervaring er zeker niet minder om!! Er zijn inmiddels 2 andere boten bijgekomen en met zijn drieën volgen we de bultruggen zo'n half uur. Om te voorkomen dat de walvissen gestresst raken, besluit onze kapitein de achtervolging te staken en gaan we op zoek naar andere walvissen. Helaas loopt dit op niets uit, omdat we door de hoge golven niet op de vertrouwde plekken van de bemanning kunnen komen.

Na een tocht van 2,5 uur liggen we weer vast aan de steiger en is ons avontuur dat we beiden nooit zullen vergeten weer ten einde. We heben walvissen gezien en zijn allebei niet ziek geworden, dus de missie voor vandaag is geslaagd!! Na de tocht eten we wat en maken we ons op voor het spectaculairste gedeelte van de toch al mooie route Highway 1. We rijden met enkel een vangrail tussen ons en de Stille Oceaan, die enkele tientallen meters schuin onder ons tegen de rotsen slaat. Elke bocht (en dat zijn er veel) geeft prachtige vergezichten langs de kliffen waar we nog overheen moeten rijden. Het is dan ook een route met veel onderbrekingen voor wat uitgebreider genieten en foto's maken. Hoewel we al ruim 3 uur onderweg zijn, verveelt de route geen moment en zie je telkens weer wat nieuws.

Zo komen we ineens een afslag met daarop "Elephant Seals" tegen. We rijden de parkeerplaats op en lopen richting het strandje. Als we de bocht omkomen blijkt het strandje ineens helemaal vol te liggen met zee olifanten!!! Wij kennen deze beesten alleen van tv, maar ook dit zijn enorm grote en leuke beesten. We blijven hier dan ook enige tijd om ons te verwonderen dat al deze beesten blijkbaar 1 strand uitkiezen om daar met zijn allen op een kluitje te gaan liggen. Er is in de verre omtrek helemaal niets te bekennen en het is dus uitgesloten dat de beesten gelokt worden. Na een rit van totaal 5 uur, komen we aan bij ons motel in Pismo Beach. Na het uitladen van de koffers, eten we wat bij het strand en gaan we slapen.

Geschreven door Jeroen-en-mariska.op.reis