Vandaag, op de 29e verjaardag van Mevrouw van Vuuren, gaat om 05.00 uur de wekker en is de vakantie officieel begonnen!!!

We vernemen via de app dat onze taxi chauffeuse Maureen heeft moeten overwerken tot 01.00 uur vannacht, dus we zullen ongetwijfeld niet de enige zijn die zo dadelijk met kleine oogjes in de auto zitten....

Als Jeroen de koffers afsluit lopen we al gelijk tegen de eerste tegenslag van vandaag aan: één van onze nieuwe TSA koffersloten gaat wel open met de door ons ingestelde cijfercode, maar daarna met geen mogelijkheid meer dicht..... Van de week hebben we ze allebei uitgebreid getest en toen deden ze het allebei perfect. Gelukkig komen we er nu achter, ipv dat we met een gesloten koffer in Las Vegas staan vannacht, maar toch vervelend.

We besluiten het slotje thuis te laten en 1 koffer dan maar niet op slot te doen. Op dat moment komt Maureen ook binnen en vertrekken we om 06.00 uur richting Schiphol. Na een vlotte rit met slechts korte files lopen we 07.10 uur al in de vertrekhal rond.

Omdat het inchecken gisteren thuis niet lukte i.v.m. problemen met de Esta van Mariska, moeten we eerst op zoek naar een medewerkster die ons moet inchecken. Nadat we eerst nog eigenwijs een check in zuil proberen, geeft ook deze computer aan dat we assistentie moeten vragen. Wanneer we ons netjes gemeld hebben bij een medewerkster, en zij ons wel heeft ingechecked, blijken we stoelen apart van elkaar aan de andere kant van het vliegtuig te hebben gekregen. Erg vreemd en balen, want we weten 100% zeker dat we stoelen hebben uitgezocht en geselecteerd. Omdat we dat altijd zeer nauwkeurig doen en zelfs via seatguru eerst nog reviews per stoelnummer bekijken, weten we echt heel zeker dat we zelf geen fouten hebben gemaakt.

Als we bij 3 verschillende mensen navragen of ze iets voor ons kunnen betekenen, krijgen we steeds een negatief antwoord. De vlucht is zelfs overboekt dus stoelen wisselen gaat echt niet meer. Jeroen is inmiddels helemaal over de zeik, loopt scheldend en vloekend door de gate en loopt erbij of hij elk moment iemand naar zijn keel kan vliegen. Helemaal apart wordt het als we de bevestigingsmail checken. Hierin staan namelijk de vreemde stoelen vermeld die ook gewoon op de boardingpasses staan.

Omdat Jeroen alles online via Delta heeft bekeken en bijgehouden, heeft hij de bevestigingsmail niet minutieus nagekeken en gecontroleerd en checken we dus voor de zekerheid ook nog even de site van Delta waar we inloggen bij "manage my booking". Daar wordt het verhaal nog vreemder, want daar staat alles inderdaad gewoon juist en zouden we 4x netjes naast elkaar zitten.

Mariska waagt hierop nogmaals een poging bij een grondsteward die net bij de gate is aangekomen. Ook hij geeft aan niets te kunnen betekenen omdat de vlucht overvol is.....Na een zielig verhaal dat het onze huwelijksreis is én hij op het paspoort ziet dat Mariska jarig is, zegt hij ineens: "op zo'n bijzondere dag moeten we gewoon toch wat kunnen regelen eigenlijk hè". 2 minuten later hebben we voor de eerste vlucht naar Salt Lake City eindelijk dus alsnog 2 stoelen naast elkaar!!!! Het feit dat het pas bij medewerker nummer 4 lukt geeft de complete willekeur wel duidelijk aan, maar voor nu is het in ieder geval deels geregeld!:-)

De vlucht naar Salt Lake City duurt 10 uur, terwijl de 2e vlucht van Salt Lake City naar Las Vegas slechts 1,5 uur bedraagt. Die 1,5 uur is dus niet zo erg als we dat niet geregeld krijgen. Jeroen stuurt gelijk nog wel een mail naar Delta dat de gegevens in de bevestigingsmail en boardingpasses niet overeenkomen met hetgeen we hebben geboekt en het klemmende verzoek dit snel op te lossen voor de terugweg.

Wat helemaal lekker is, is dat dit vliegtuig is ingericht met "rij inrichting 2-4-2", dus eerst 2 stoelen, dan 4 en dan weer 2. Dit betekent dat er ook nog eens niemand anders naast ons kan komen zitten. De vlucht zelf verloopt uiteindelijk erg soepel en ook de verhalen dat je bij Delta slecht wordt verzorgd qua catering kunnen wij niet beamen, in tegendeel zelfs! Dit was wel nodig ook, want tot overmaat van ramp stoot Jeroen na 2 uur in de lucht per ongeluk een vol glas water om op het tafelblad van Mariska......Nadat het ergste met de nodige tissues weer is gedroogd, mag Mariska de rest van de vlucht volmaken met een natte (onder)broek en schoenen.....Nee, als dit een voorbode is voor de komende vakantie staat ons nog wel het een en ander te wachten.

Uiteindelijk hebben we op Schiphol wel een goede 3 kwartier vertraging opgelopen, waardoor we uiteindelijk 12.45 uur plaatselijke tijd landen in Salt Lake City. Wij hebben expres de aansluitende vlucht van 15.25 uur genomen i.p.v. 14.00 uur, dus wij kunnen lekker rustig aan doen. Als we 13.40 uur eindelijk door de douane heen zijn balen we nog heel eventjes dat we toch níet de vlucht van 14.00 hebben genomen, maar als we de andere Nederlanders zien rennen en haasten vergeten we dat al snel weer.

Aangekomen bij onze gate moet er nog worden geboard voor New York, dus we gaan eerst maar eens ergens een hapje eten. Na het nuttigen van onze eerste Burger&Fries maaltijd is de gate inmiddels geopend voor Las Vegas en beproeven we direct ons geluk maar aan de balie. Hier worden we tot onze verbazing een heel stuk vriendelijker geholpen dan op Schiphol en de man zoekt direct de beschikbare plekken op. Helaas is ook deze vlucht helemaal vol en geeft de man aan dat hij ons op een reservelijst plaatst voor het geval er mensen niet opdagen.

Net als wij zeggen: "oké, bedankt in ieder geval" en ons er voor die 1,5 uur maar bij neerleggen, zegt de man ineens: vinden jullie het goed om bij de nooduitgang te zitten? We hebben nog geen ja gezegd of er liggen al 2 nieuwe boardingpassen klaar met 2 stoelen naast elkaar. Het allermooiste komt nog als blijkt dat we niet alleen bij de nooduitgang zitten, maar ook nog eens economy comfort upgrade hebben gekregen. Zo kan het dus ook!

Bijkomend voordeel is dat we nu "zone 1 passagier" zijn en dus nagenoeg direct mogen boarden. De eerste vlucht ging zo goed en kalm dat Jeroen geen nieuw pilletje heeft ingenomen en al direct bij opstijgen steekt de spijt de kop op. Door de harde wind waaien en trillen we alle kanten op en het eerste kwartier is erg onstuimig. Als het ergste zweet inmiddels zijn poriën uit lijkt te zijn kan wel gelijk het grote genieten beginnen.

Omdat het slechts 675km is van Salt Lake City naar Las Vegas vliegen we vrij laag. Daar komt nog bij dat we over Utah vliegen, naar onze smaak het mooiste gebied van Amerika! We hebben dan ook werkelijk nog nooit zo'n mooie vlucht gehad en zien grote besneeuwde bergtoppen van de skigebieden rondom Salt Lake City, Nationale Parken als Zion en (het beginpunt van) Grand Canyon. Daarnaast vliegen we over de meest mooie blauwe meren omringd met bergen, echt helemaal top!

Na al dat moois is ook de landing niet bepaald zachtzinnig, maar we staan in ieder geval weer veilig aan de grond! De immigratie toestanden hebben we allemaal in Salt Lake City gehad, dus we kunnen direct door naar de bagageband. Eenmaal daar aangekomen komen na slechts enkele minuten onze koffers al voorbij en lijken de moeilijkheden van vanmorgen steeds meer toeval geweest te zijn.

Met de shuttlebus rijden we naar de Alamo waar we de auto hebben gehuurd. We maken ons op voor een lange wachtrij, maar blij verrast komen we erachter dat we direct bij één van de self service zuilen aan de slag kunnen. We hebben de auto vanuit Nederland weer bij Sunny Cars gehuurd, wat betekent dat we volledig en zonder eigen risico verzekerd zijn. We kunnen dus overal nagenoeg blind doorklikken en zijn dan ook een kleine 10 minuten later alweer op weg naar de parkeergarage.

We hebben dit jaar een "choice station", waardoor we zelf mogen kiezen welke auto we nemen uit een vantevoren geboekte en betaalde klasse. De auto's staan per klasse netjes uitgestald in rijen, met sleutels erin. Je hebt hierdoor alle tijd een keuze te maken, waarna je met de papieren naar de uitgang rijdt waar alles wordt geregistreerd. Wij hebben gekozen voor Midsize SUV (vergelijkbaar in NL met Opel Antara, Nissan X-Trail etc), waarbij we hopen op een Nissan Rogue (USA versie van de Europese X-Trail) of Ford Escape / Edge. Bij de rij Midsize SUV's aangekomen stappen er echter net mensen in de laatste Nissan Rogue en staan er alleen nog een paarse Buick en een oudere Jeep Compass.

Wederom een teleurstelling voor Jeroen, die in de volgende rij (de rij van de FULL size SUV's) wel een mooi uitgevoerde grote Dodge Journey ziet staan. We hebben vandaag al zoveel problemen opgelost dat Jeroen voorzichtig oppert onszelf gewoon een upgrade te geven, met de Dodge naar de uitgang te rijden en net doen of we gek zijn. Omdat de FULL size SUV's vanuit Nederland € 400,- duurder waren gelooft Mariska nooit dat dit werkt en ziet het dan ook totaal niet zitten. Wanneer Jeroen nogmaals teleurgesteld rond de beschikbare auto's heeft gelopen is hij eruit en met een duidelijk "f*ck it, we proberen het gewoon" loopt hij naar de Dodge om de koffers in te laden.

Mariska twijfelt nog steeds heel erg, zeker omdat het bij de uitgang best druk is en je dus niet zomaar even achteruit kunt terugrijden. Jeroen vindt dat het ergste wat kan gebeuren is dat we worden teruggestuurd en dat er vast wel ergens een nooduitgang of extra slagboom is waardoor we kunnen terugrijden. Jeroen is in de tussentijd al klaar met inladen en twijfelend stapt Mariska dan ook maar in. Wachtend in de rij voor het registratiehokje bij de uitgang zoekt Mariska alvast alle papieren bij elkaar en als we eenmaal aan de beurt zijn is de mevrouw blij verrast dat we alle papieren in 1x overhandigen al voordat ze wat heeft gevraagd.

"Europeanen zijn toch zo slim! Amerikanen lezen nooit, die zitten mij altijd chagrijnig aan te kijken, terwijl ik ze 3x moet uitleggen welke papieren ik nodig heb, maar jullie hebben alles klaar en compleet, bla bla bla". Mariska mompelt nog iets als "wacht maar tot je alles hebt nagekeken", terwijl Jeroen zo vriendelijk en zelfverzekerd mogelijk doet. Als gedurende het gesprek ook nog naar voren komt dat Mariska jarig is, zegt de mevrouw "Ow, ik zie dat tank leeg is". Jeroen antwoord nietsvermoedend en vermoeid van de reis dat de tank echt helemaal vol is, waarop de vrouw reageert "Nee, kijk maar goed, de tank is echt helemaal leeg. Ik schrijf het wel even op je contract, dan kun je de auto gewoon leeg terugbrengen zonder bijkomende kosten".

In plaats van teruggestuurd te worden met de door ons zelf toegewezen upgrade, krijgen we dus zelfs 70 liter gratis benzine als beloning! We nemen afscheid met een fooi en gaan in onze grote Dodge op zoek naar ons hotel. Daar lopen we gelijk weer tegen een nieuwe "uitdaging" aan, de auto heeft geen navigatie. Omdat de huurprijs voor 3 weken navi net zoveel is als zelf hier een nieuwe kopen hebben we geen navi gehuurd. Jeroen heeft, net als in Zuid Afrika, via Google Maps offline gebieden gedownload, waardoor we zonder internet op de tablet ook navigatie moeten hebben. Echter, bij het openen van Maps kunnen we inderdaad gewoon Las Vegas en omgeving bekijken, maar onze locatie wordt niet gevonden waardoor de navigatie niet werkt.....

Hoewel exact 4 jaar geleden weet Jeroen de weg via The Strip nog en uiteindelijk staan we 20 minuten later in 1x goed voor ons hotel van vannacht. We verblijven in Downtown Las Vegas op Fremont Street. Na inchecken frissen we ons op en, om te voorkomen dat we op bed gaan liggen en er niet meer uitkomen, gaan we gelijk naar beneden. We lopen eerst buiten een rondje maar omdat het nog licht is, valt er buiten wat schaars geklede dames nog weinig te beleven. Na een uurtje op verschillende slotmachines gespeeld te hebben staan we nog steeds ongeveer quitte en is het inmiddels plaatselijk etenstijd geworden.

Omdat we nog last hebben van een aparte maag van het vliegen en jetlag besluiten we voor een dagspecial te gaan i.p.v. een uitgebreid menu of buffet. 2 half opgegeten borden en slechts 25 euro verder is het donker en daarmee bruisend geworden buiten. We kijken wat mensen en zien de gave Freemont Experience, waarna we al gokkend langzaamaan naar de kamer gaan waar we uiteindelijk om 22.00 uur plaatselijke tijd dan eindelijk lekker hopen te gaan slapen.

Een dag vol problemen en uitdagingen, waarbij we uiteindelijk van alle oplossingen zeker niet slechter zijn geworden.....!!!

Geschreven door Jeroen-en-mariska.op.reis