Vanmorgen wederom voor de wekker wakker. Geen overbodige luxe, want we hebben vandaag een flinke rit voor de boeg. Het einddoel is Flagg Ranch in Grand Teton National Park, ruim 6 uur rijden vanuit Woods Cross. We ontbijten daarom licht met een zelfgemaakte wafel en een muffin en willen dan snel de bagage pakken om direct op pad te gaan.

Hier blijkt echter eens te meer dat onze vakantie tot op heden nog niet echt vlekkeloos verloopt, onze kamerkaart wordt namelijk niet gelezen waardoor we de deur niet openkrijgen. Wanneer we beneden door de receptioniste de kaart opnieuw hebben laten inlezen zou deze moeten werken. 4 trappen later blijkt de kaart echter nog steeds niet te worden gelezen, wat betekent dat we diezelfde trappen weer naar beneden kunnen......De receptioniste is zo verbaasd dat ze de kaarten nogmaals inleest en zelf ook meeloopt. De kaart wordt ook nu genegeerd en zelfs haar eigen universele kaart krijgt de deur niet van slot. We zijn inmiddels 10 minuten verder en als na even zoeken ook de "masterkey" nog eens spoorloos blijkt te zijn is onze vliegende start van vanmorgen zinloos geweest. Na rondbellen blijkt de nachtmanager de "masterkey" per ongeluk mee naar huis te hebben genomen, dus deze wordt verzocht zo snel mogelijk naar het hotel te komen.

Wij wachten ondertussen in de lobby en zien dan dat Jeroen een mail heeft ontvangen van Delta Airlines over het "stoelprobleem". Nu begint het verhaal pas écht vreemd te worden als zij aangeven alleen de stoelen we zelf hebben aangegeven (dus de stoelen naast elkaar) in het systeem terug te kunnen vinden. Ze zijn gelukkig wel zo slim ons een nieuwe reserveringsbevestiging met de juiste stoelnummers mee sturen, dus we gaan er maar vanuit dat het zo opgelost is. Vreemd verhaal in ieder geval..... Als de nachtmanager eindelijk is gearriveerd kost het ook hem de nodige moeite de deur open te krijgen, maar uiteindelijk kunnen we na ruim een uur vertraging eindelijk weer bij onze spullen.

We stoppen vervolgens nog bij de Walmart om een campinglamp en regenponcho's te kopen. Het weerbericht voor de komende dagen wordt namelijk alleen maar slechter en de voorspelling "regen" is nu veranderd in "gehele dag stortregen". Daarbij slapen we de komende 2 nachten in een camper cabin zonder elektriciteit en andere voorzieningen. We hebben bij ons eerste Walmart bezoek in Las Vegas daarom al 2 slaapzakken en 2 kussens gekocht, met onze campinglamp van vandaag zijn we dus helemaal klaar voor ons campingavontuur!

Waar we gisteren dachten een redelijk mooie route gereden te hebben, verbleekt de dag van gisteren als sneeuw voor de zon bij vandaag. De eerste 1,5 uur zijn nog van het kaliber "aardig", de overige 4,5 uur vallen zonder twijfel onder "adembenemend". We rijden door de schitterende Bear Mountains, die uiteindelijk uitkomen bij Bear Lake, een azuurblauw meer omgeven door bergketens. De antenne van de auto ontbreekt waardoor we continu erg slecht bereik hebben. Gelukkig hebben we Spotify afspeellijsten gedownload, waardoor we met Anouk en Danny Vera op de achtergrond door al dit moois rijden.

De bedoeling was om na ons lichte ontbijt van vanmorgen onderweg ergens te lunchen, maar we komen vooral door natuurgebieden en in de kleine plaatsjes die we passeren is alles gesloten omdat het zondag is. Uiteindelijk bereiken we na 3,5 uur rijden Afton waar we zowaar een restaurant vinden wat wel gewoon geopend is. Na een half uurtje gaan we met een volle maag snel verder, het is immers al half 3, dus met een beetje mazzel kunnen we rond 4 uur bij de zuidelijke ingang van Grand Teton zijn. Onderweg stoppen we diverse keren om te genieten van het prachtige uitzicht en gooien we ook de tank nog maar eens vol. Verder verloopt de rit exact volgens plan en net na vieren draaien we het parkeerterrein op van het hoofd Vistor Center in Moose. Ook de weersvoorspellingen die hier staan aangeplakt zijn met "heavy rain and Showers" niet echt rooskleurig te noemen, maar nu schijnt in ieder geval het zonnetje nog een beetje.

Als Jeroen een magneetje afrekent raakt hij aan de praat met Steve, een Engelsman die in het Vistor Center werkt en hiervoor 3 maanden in Yellowstone heeft gewerkt. De man is helemaal enthousiast om met Nederlanders te praten en op de achterkant van een envelop krijgen we allemaal tips en plattegrondjes voor de komende dagen uitgetekend. Een absolute must-do op de weg naar ons overnachtingskamp is stoppen net voor Colter Bay Village. Er zitten daar 2 moeder Grizzly's met elk 2 cubs. Ze leven nu in een radius van zo'n kwart mijl, omdat er in de hoger gelegen gebieden nog teveel sneeuw ligt. Steve kan niets garanderen, maar als we daar desnoods een paar uur gaan staan zou het goed moeten komen. We zijn erg benieuwd, want de Grizzly stond met stip op 1 op onze "spotlist", gevolgd door bruine beren, bizons, wolven en elanden.

Na een rit van een goede 3 kwartier, met wederom vele foto stops rijden we ineens een file in en zien we verderop zowel links als rechts auto's langs de kant van de weg geparkeerd staan. Eenmaal geparkeerd en uitgestapt horen we dat we net te laat zijn, 5 minuten geleden waren hier grizzly's..... Als we doorrijden komen we niet veel later langs een grote open vlakte met aan weerszijden wederom overal geparkeerde auto's. De mensen die met camera's lopen zijn echter zo druk met elkaar aan te praten in plaats van te fotograferen dat we vermoeden dat de mensen hier vooral "voor het geval dat" staan. Als we de vlakte voorbij zijn gereden ziet Jeroen in zijn spiegel een tekstkar staan met de tekst: "Caution, bears with cubs. Drive Slow". We denken dat dit de plek is waar grote vriend Steve over heeft verteld en we stoppen snel bij het plaatselijke Vistor Center van Colter Bay dat slechts op enkele minuten rijden ligt. Navraag leert dat het inderdaad de plek is waar de 2 moeder grizzly's met hun welpen al een week rondlopen.

Wanneer we naar Flagg Ranch, ons overnachtingskamp, hebben gebeld om een late check in te vragen rijden we snel terug.
Eenmaal aangekomen parkeren we de auto achteraan en lopen op het gemak naar voren toe. We horen van mensen die er al staan dat er aan beide kanten van de weg een moeder Grizzly met elk 2 welpen loopt, het is alleen even afwachten wanneer ze weer tevoorschijn komen. Dit duurt gelukkig niet lang en al snel zien we aan de rechterkant van de weg een grote bruine vlek met daarachter 2 kleine bruine vlekjes rondbanjeren in het halfhoge groen. Helaas is het vrij ver weg, maar via de verrekijkers kunnen we het nog enigszins zien. Wanneer we 10 minuutjes hebben gekeken komt de beer aan de linkerkant van de weg ook tevoorschijn en deze is stukken dichterbij! Helaas net te ver weg voor goede foto's omdat we veel te ver moeten inzoomen, maar met het oog en de verrekijker zeer goed zichtbaar. We blijven totaal een dik uur kijken en dan zijn beide beren weer verscholen in de struiken en het bos. Desalniettemin een super ervaring!

Het is inmiddels al half 8 geweest en omdat het nog een dik half uur rijden is naar Flagg Ranch, moeten we nog enigszins opschieten als we nog willen inchecken en in het restaurant wat willen eten. Uiteindelijk is het inchecken zo gelukt en zijn we om kwart voor 10 met goed gevulde buiken alweer onderweg naar onze cabin. We zijn erg benieuwd hoe we vannacht zullen slapen. Onze cabin is namelijk 3x3 meter, heeft een houten stapelbed met 12cm dikke matrasjes en geen gordijnen voor de raampjes. Verder is de cabin van hout, nagenoeg ongeisoleerd en niet voorzien van verlichting en elektra. Met ons campinglichtje aan kruipen we daarom snel in onze slaapzakken en zetten de wekker op 06.00 uur, zodat we hopelijk nog wat hikes kunnen doen voordat het noodweer losbarst.

Geschreven door Jeroen-en-mariska.op.reis