We worden vandaag pas 11 uur wakker en stemmen via de app met Marcel en Saskia de plannen voor vandaag af. Het is vandaag hun laatste dag op Koh Chang voordat zij morgen terugkeren naar Bangkok, dus we laten hun de keuze. Ze willen nog graag een scooter huren om andere stranden op het eiland te ontdekken. Wij twijfelden ook al om dat te doen, maar durfden niet zo goed omdat we beiden nooit op een scooter hebben gereden en je hier erg veel mensen ziet die in het verband zitten door valpartijen. Op zich is het juist daarom wel fijn met zijn vieren te zijn in plaats van maar saampjes en we doen dus gezellig mee!

Voordat we gaan stippen we de muggenbulten op Jeroen's benen in met afterbite en na 2x tellen klopt het echt: hij heeft maar liefst 42!!! muggenbulten verspreid over armen en benen! Best leuk zo'n dagje Tree top adventure...... We pikken de andere 2 op bij hun hostel en besluiten de scooters te huren bij Little Eden. De eigenaar van dat guesthouse is een Duitser die goed Engels kan praten en een bekend guesthouse runt, dus dat lijkt ons een stuk veiliger dan huren bij een willekeurige Thai op de hoek. Mariska en Saskia lopen de supermarkt in om wat drinken te halen terwijl Jeroen en Marcel doorlopen naar Little Eden om de scooters te regelen. Een paar minuutjes later komen ze op strak uitziende scooters de heuvel al afrollen en gooien we in beide scooters een flesje brandstof (ze verkopen hier alleen brandstof uit oude drankflessen, pompstations zijn zeldzaam).

De mannen hebben een Italiaans uitziende zwarte helm gekregen, in de buddyseats zitten mooie blauw met roze helmpjes verstopt voor de dames. Jeroen rijdt eerst even een kort testritje alleen en durft het daarna aan Mariska achterop te nemen. Voorzichtig gaan we op pad en omdat Koh Chang erg heuvelachtig is met zeer steile klimmen en afdalingen inclusief de nodige haarspeldbochten doen we het rustig aan. De heenrit verloopt voor Jeroen wat onwennig, maar gaat verder helemaal prima. We volgen de tip van het Duitse stelletje -waarmee we de jungletocht hebben gedaan en gisteren weer tegenkwamen- over een vrijwel verlaten strand helemaal aan het einde van de doorgaande weg naar het zuiden. Na een goede 20 minuten rijden stopt inderdaad het asfalt en moeten we verder over betonplaten en gravelwegen. Jeroen heeft het scooterrijden inmiddels redelijk onder de knie en zonder al te veel moeite arriveren we half terreinrijdend bij een slagboom die toegang geeft tot een soort van natuurgebied waar het strand onderdeel van uitmaakt. Na het betalen van een klein beetje entreegeld mogen we doorrijden en komen we aan bij een breed en lang strand waar in totaal maximaal 8 andere mensen liggen! Het uitzicht is hier weer spectaculair, maar het is vooral de rust die heerlijk is. Voor het strandtentje, waar we gelijk 4 chickenburgers bestellen, zijn nog 4 bedjes vrij en we strijken dus gelijk maar neer.

Met een achtergrondmuziekje genieten we van de omgeving en de rust voordat er zowaar hele fotoshoots gemaakt moeten worden. De mannen doen gedwee mee met hun vriendinnetjes totdat Jeroen ineens een "goed" idee heeft en samen met Marcel het initiatief overneemt. Terwijl Marcel in kleermakerszit op het strand gaat zitten moeten Mariska en Saskia met een metertje tussenruimte staand in de zee poseren voor de foto en Jeroen zal er voor zorgen dat er precies tussen de dames in een witte dolfijn het water uitspringt. Terwijl Saskia geen idee heeft wat er gaat gebeuren hebben de mannen al hun voorpret. Poging 1 mislukt omdat Marcel te laat klikt, poging 2 gaat een stuk beter en terwijl Marcel bijna geen adem meer krijgt van het lachen heeft Saskia inmiddels een klein idee wat er zojuist is gebeurd. Als we de foto terugkijken is deze wonderbaarlijk genoeg nog perfect gelukt ook! Tevreden verlaten we het water en laten we de andere strandgasten met verbaasde blikken achter....

Als we na deze fotosessie nog een sessie hebben gemaakt wordt het tijd de scooters weer te pakken en naar een vissersdorpje in de buurt te rijden. Hier willen we langs wat winkeltjes op de pier lopen en vanavond lekker eten. Als we een half uurtje op de pier langs allemaal leuke winkeltjes lopen betrekt de lucht ineens totaal en ziet het er erg dreigend uit. We zijn volop gewaarschuwd gelijk te stoppen met scooterrijden zodra het regent. De weg wordt dan spekglad en met al die steile heuvels hier is dat levensgevaarlijk. De mannen zitten, begrijpelijk, nogal op hete kolen en we gaan daarom maar direct terug naar Lonely Beach. De donkere wolken en duidelijke regenbuien zitten nog net achter ons, dus als we opschieten halen we het misschien net. Wanneer we eventjes onderweg zijn voelen we wat druppels, maar niet genoeg om te stoppen. Enkele ogenblikken later rijden we op een zeiknat wegdek, wat nooit veroorzaakt kan zijn door die paar druppels. Als we bovenop de heuvel komen zien we de oorzaak: Boven Lonely Beach is het ook gitzwart en we zijn dus ingesloten tussen 2 onweers- en regenbuien! We staan stil voor overleg als we zijn ingehaald door de regen en het begint te plensen. Marcel wil de scooter laten staan en naar een guesthouse lopen dat onderaan de heuvel ligt. Jeroen wil de scooters niet zo langs de kant van de weg achterlaten en probeert voorzichtig naar beneden te gaan, de overige 3 bovenop achterlatend. Hoewel de scooter 2x wegslipt kan hij hem rechthouden en heel voor het guesthouse parkeren, Marcel lukt dat ook en Mariska en Saskia slagen lopend. Terwijl we de scooters wegzetten lijkt onze keuze de juiste: een grote pick up komt de heuvel niet op en komt uiteindelijk na veel geslip, remmen en gas geven met moeite boven. Als een grote 4x4 al zoveel problemen heeft, hoe moet dat dan met een scooter?!

We bestellen wat te drinken bij het guesthouse en willen de bui afwachten. Omdat het zowel voor als achter ons alleen maar nóg donkerder en onheilspellender wordt vragen we ons af of we misschien toch niet beter voorzichtig hadden moeten doorrijden. Jeroen stelt voor dat hij en Marcel met de scooters gewoon voorzichtig op pad gaan voordat zo dadelijk echt de hel losbarst en als het echt niet gaat kunnen Mariska en Saskia vanuit het guesthouse eventueel een taxi ofzo regelen die de jongens onderweg oppikt. Nadat een serveerster aangeeft dat het waarschijnlijk de hele avond slecht weer blijft, gaat Marcel ook overstag en spreken we af dat de mannen het erop wagen en de dames achterblijven totdat ze een belletje hebben gekregen. Als Jeroen en Marcel wegrijden vinden de meiden het maar helemaal niets en begint het lange wachten. Uiteindelijk blijkt dat lange wachten allemaal wel mee te vallen en bereiken de jongens na 2 heuvels al snel zonder problemen Little Eden. De eigenaar is erg verbaasd dat ze in de regen komen aangereden en vertelt dat er vanmiddag weer een aantal onderuit gegaan zijn door de gladheid. Geluk of niet, wij hebben het in ieder geval zonder kleerscheuren gered! Mariska en Saskia lopen vast richting Lonely Beach en zullen onderweg een taxi aanhouden. Tenminste......dat is het plan. Realiteit is dat er geen enkele taxi stopt en gelukkig heeft Saskia naast haar mobiel ook een zaklampje bij zodat ze in ieder geval verlicht over straat lopen. Als de 4e taxi ook niet stopt zijn ze al bijna bij het afgesproken punt en kunnen ze net zo goed het laatste stukje ook lopen. Een half uur na de opsplitsing zijn we gelukkig weer compleet en hebben we toch weer een spannend avontuur beleefd! We eten bij een visrestaurantje waar de jongens gratis franse frietjes bij hun verse vis lullen en de dames genieten van een lekker vet broodje kebab (jaja, gewoon in een restaurant hier).

Na het heerlijke eten lopen we nog door het barstraatje om de laatste avond met zijn vieren nog passend af te sluiten. Onderweg hebben we het erover dat Marcel en Saskia, net als wijzelf, normaal nooit zin hebben om op vakantie met anderen op te trekken, maar nu was het toch wel erg gezellig! Na een drankje zien Jeroen en Marcel ineens een klein geitje lopen aan de overkant, die samen met zijn baasje eerder deze week ook al eens op het strand was. Ze gaan erheen en lopen wat achter het geitje aan wat een erg komisch gezicht is voor Mariska en Saskia. Als die zich even later weer omdraaien staat Jeroen met het geitje als een baby in zijn armen en probeert Marcel een selfie te maken van hun drieën terwijl ze bijna in elkaar storten van het lachen. Het geitje vindt het allemaal prima en hangt als een dood vogeltje in de armen van Jeroen. Zodra hij het geitje neerzet gaat deze dan ook gewoon op zijn gemakje weer verder met het snuffelen aan de grond. Hoewel het erg gezellig is, is Mariska erg moe en moeten Marcel en Saskia morgenochtend 7 uur op. Het is inmiddels 1 uur geweest en dus een mooie tijd om af te sluiten. Bij het afscheid nemen denken de mannen daar echter anders over, leggen ze de dames op bed en keren zij samen nog terug naar de barstraat....Een paar uur later zit het feest voor hun er dan ook echt op en waar Marcel slechts 3 uurtjes kan gaan slapen, heeft Jeroen er slechts 2,5 uur meer, wij gaan morgen namelijk naar Koh Mak!

Geschreven door Jeroen-en-mariska.op.reis