Na een korte nacht van 6 uurtjes slaap, loopt om 9 uur de wekker af en is het tijd om de koffers in te pakken. Na een korte douche en nog een laatste blik op de fonteinen van het Bellagio vanuit onze suite is het tijd om uit te checken.

Om het uitchecken te vereenvoudigen moet je zelf een kaartje invullen met je naam, kamer en mailadres en stop je de invulkaart samen met je kamersleutels in een postbus. In tegenstelling tot wat wij hadden verwacht (hotel heeft 3500 kamers, dus er staan vaak lange rijen voor de balie), waren we dus al snel klaar en konden we de koffers inladen en snel nog even een kijkje nemen in the Venetian.

Als we de koffers hebben ingeladen ziet Jeroen de koelbox nog openstaan, en in plaats van netjes in de riem achter de bestuurdersstoel, midden op de achterbank. Omdat we vrijdag nogal haastig de auto hadden uitgeladen dacht Jeroen eerst dat hijzelf nogal slordig was geweest, de auto zat immers gewoon op slot toen we zojuist aankwamen. Toen Mariska echter wilde instappen zag ze dat alle vakjes openstonden en alle spullen die erin horen door de auto heen lagen. Het was dus al snel duidelijk dat iemand een grote, dure auto met kenteken uit een andere staat en barcodes van het verhuurbedrijf wel een mooi object vond om eens nader van binnen te inspecteren.....

Als we om de auto heen lopen, zien we op de achterruiten duidelijke afdrukken van iemand die met zijn handen op het raam heeft geprobeerd naar binnen te kijken. Verder konden we geen sporen van braak ontdekken en de auto was dus gewoon zelfs weer netjes op slot gedaan!! De petjes, jassen, koelbox en seaworld-orka beker lagen nog in de auto, dus er is niets meegenomen. Gelukkig hadden we alle overige spullen op de kamer staan, iets waar we vanwege de grote loopafstand in het hotel zelf nog over hadden getwijfeld toen we die vrijdag de auto gingen uitladen. Omdat we niets missen en geen schade aan de auto kunnen ontdekken, besluiten we geen dag te vergooien met een aangifte en verhaal doen bij Hertz, maar gewoon onze weg te vervolgen naar The Venetian om daar lekker te ontbijten. Na onze auto vlakbij de ingang te hebben geparkeerd op een speciale plek voor auto's die te groot zijn voor de parkeergarage (ook na de inbraak blijkt dat er toch wel degelijk af en toe voordelen aan een grote opvallende auto zitten), kiezen we een hip restaurantje uit.

In het restaurantje lijkt het meteen of we echt in Italië zitten. Obers met nette gekamde haartjes, zwarte broek, witte overhemd en overheerlijk eten. Na al dit lekkers lopen we terug langs de Venetiaanse kanalen, inclusief Italiaans zingende gondoliers, en vertrekken we richting Death Valley. Las Vegas, nu al met heimwee, achter ons latend. Tijdens de reis die 3 uur duurt, loopt de thermometer aardig op, terwijl het in Vegas toch ook al niet bepaald winter was. Tijdens de autorit wil Mariska wat chips pakken en ontdekt dat er toch wel degelijk iets gestolen is....onze zak met chips en nootjes is in de handen van de duistere onderwereld van Las Vegas gevallen en allebei constateren we dat het toch wel triest is als je voor wat chips een auto openbreekt. Omdat we vast nog wel ergens 10 dollar hebben voor wat nieuwe chips en amandelen halen we ook hier onze schouders maar over op.

Eenmaal aangekomen in Death Valley is het kwik inmiddels gestegen tot 48 graden!! Omdat we allebei geen zin hebben om ons overmatig in te spannen, gaan we niet hiken maar de zeldzame viewpoint gewoon door de voorruit, met de airco aan, te bekijken. Omdat het bekendste viewpoint, Zabriskie's point, niet met de auto is te bereiken, besluiten we een uitzondering te maken en de warmte te trotseren. Als Jeroen 2 flesjes water uit de koelbox haalt en weer wil instappen ziet hij gelijk dat de cilinder van de deurslot helemaal naar binnen is geduwd en is ontwricht. Zo zijn ze dus naar binnen gekomen!!!! Hoewel we vanmorgen toch echt allebei 3x om de auto zijn gelopen en zeker Jeroen normaal elke oneffenheid, piepje of kraakje in of op een auto opmerkt, hebben we dit toch echt niet gezien......Misschien waren we toch een beetje in shock? Omdat we nu toch schade hebben, en we allebei vermoeden dat inbreken nu helemaal een peulenschil moet zijn, besluiten we het meest dichtbij zijnde Hertz filiaal op te vragen in het navigatiesysteem. Omdat we in the middle of nowhere zitten is dat echter nog 3 uur rijden naar.........Las Vegas!!!!!! Is dat even lekker?! Door onze tijdbesparende actie om vanmorgen geen aangifte te doen moeten we dalijk weer terugrijden naar Vegas om alsnog aangifte te doen en de schade bij Hertz te melden. Dat betekent dat we dan minimaal 1 hele dag kwijt zijn en we de reis moeten aanpassen. We besluiten in ons hotel 1 en ander uit te zoeken en daar te bepalen wat wijsheid is. Death Valley is gigantisch groot en je komt er bijna niemand tegen.

Onze navigatie geeft aan dat we over 3 minuten bij ons hotel zijn, maar het enige wat we zien zijn cactussen en dorre grond. Uit het niets doemt er echter midden in de uitgestorven vlakte ineens een kleine, soort van nederzetting op, wat bestaat uit een benzinepomp, een winkeltje, een hotel en een bar/restaurant. Na wat uitzoekwerk op het verschrikkelijk trage internet van het hotel komen we er uiteindelijk achter dat er een ienieminie Hertz filiaaltje in een vissportwinkeltje in onze volgende overnachtingsplaats zit. We gokken erop dat we daar morgen terecht kunnen met ons verhaal en onze auto daar kunnen omruilen. Wel moeten we dan ons verhaal iets aanpassen, om te voorkomen dat we dalijk alsnog in Las Vegas aangifte moeten doen. Nadat we de auto volledig hebben leeggehaald, omdat we allebei het slot niet vertrouwen, is het inmiddels 10 uur geworden, maar nog steeds 45 graden. Het zwembad is nog open, dus gaan we romantisch in het pikkedonker zwemmen. Beetje afkoeling hebben we vandaag wel verdiend tenslotte....

Geschreven door Jeroen-en-mariska.op.reis