Na een korte nacht gaat om 04.00 uur de wekker voor een sunrise gamedrive. We staan 04.45 uur klaar op de afgesproken plek als er nog maar slechts 6 anderen zijn. Wanneer het vrachtwagentje ook is gearriveerd lijkt dit dus, net als de eerdere night drive, een relaxte gamedrive te worden met een paar mensen in een groot voertuig. Wanneer we echter net zitten komt er een hele groep van 14 Indiërs aan die ook meegaan. Je kunt ze verder moeilijk missen want ze maken zoveel lawaai, dat Mariska hier gelijk maar wat van zegt omdat er op het kamp op dit tijdstip nog mensen proberen te slapen. Dan is het 05.00 uur geworden en moeten we nog wachten op 4 mensen. Dat blijken Chinezen te zijn die eerst rustig 10 minuten te laat komen, dan de formulieren nog moeten invullen en vervolgens eerst nog naar het toilet moeten...... In tegenstelling tot Lower Sabie, wat midden in Kruger ligt, is Crocodile Bridge een kamp vlakbij een toegangspoort van Kruger. Dit betekent dat er mensen die buiten het park verblijven ook mee kunnen op de gamedrive. De Indiërs en Chinezen zijn van buiten het kamp en dat is goed te merken ook. Waar tot nog toe iedereen perfect was voorbereid qua kleding en apparatuur zitten we nu met mensen in korte broeken en shirts terwijl het 10 graden is. Ze zitten nu al te te rillen onder het dekentje van de gamedrive en dan moeten we nog gaan rijden....

Vervolgens komen er tablets en Iphones tevoorschijn om foto's te maken.....We hebben nu dus een paar nachten erg weinig geslapen in slechte accomodaties en zitten in een voertuig dat vol zit met bevolkingsgroepen waar we, zacht gezegd, geen fans van zijn en die vervolgens al onze vooroordelen stuk voor stuk bevestigen.....Overbodig te zeggen hoe onze gezichten en gemoedstoestand op dit moment is..... Na een kleine 20 minuten vertraging kan onze gamedrive dan eindelijk beginnen. Er zijn in Kruger meer dan 100.000 Impala's, waardoor wij ze inmiddels kunnen dromen. Heel veel meer dan hertjes met 2 mooie hoorns op hun hoofd zijn het dan ook niet. Voor onze favoriete reisgenoten is het echter allemaal nieuw en op menig Iphone en tablet worden de Impala's vastgelegd. We vragen ons hardop af wat we hier in vredesnaam doen en balen als een stekker dat we niet lekker 2 uurtjes langer zijn blijven liggen en lekker met onze eigen auto op pad zijn gegaan. Maargoed, we zijn er nu toch, dus laten we er maar het beste van maken. We zijn pas eventjes op weg als de meest stinkende chips tussen de Indiërs wordt rondgedeeld en ze ook weer luidruchtiger worden. De ranger waarschuwt ze nu ook dat ze stil moeten zijn, ook om de dieren niet af te schrikken.

Zodra we na 3 kwartier 3 neushoorns zien maakt dat onze ergernissen in 1 klap weer goed. Door de jacht op de hoorns van de beesten zijn ze dunbevolkt en mag ook niet op de borden worden gedeeld waar ze zijn gespot. Dit maakt dat ook de neushoorn vrij lastig te spotten is. Het zijn wederom witte neushoorns, de zwarte neushoorn is nagenoeg onmogelijk te vinden omdat er hier echt heel weinig van zijn. De ranger die we hadden in Sabi Sands moest zelfs schoorvoetend toegeven dat hij er zelf nog nooit een in het wild heeft gezien, dus dat zegt wel iets...... Wanneer we wegrijden bij de neushoorns begint het zachtjes te regenen. Na een tijdje begint het harder te regenen, maar gelukkig zijn wij, ondanks de extreme droogte, voorbereid en trekken onze jassen aan. Onze vrienden met korte broek en shirtjes hebben alleen stinkchips, Iphones en tablets mee en gaan dus al gauw kapot van de kou. Dan ontdekt er eentje dat er aan de zijkant van de wagen flappen zitten die naar beneden kunnen, die de zijkant dichtmaken waardoor er geen regen naar binnen komt. Op zich vrij effectief, maar nadelige bijkomstigheid is wel dat je ook niet meer naar buiten kan kijken. Maargoed, de ranger lijkt goed te kunnen spotten dus het is niet het einde van de wereld dat we nu even aan de rechterkant niets zien. Dat wordt eventueel pas een probleem als er dalijk aan de rechterkant een dier te zien is.

Dat moment laat niet heel lang op zich wachten, er zit namelijk opnieuw een neushoorn aan de rechter kant. Omdat wij neushoorns erg gaaf vinden roept Mariska gelijk dat ze de flappen omhoog moeten doen, maar mede doordat de helft ligt te slapen duurt dat allemaal te lang voor de zin van Jeroen. Hij trekt 2 flappen tegelijk uit de handen van 2 van onze vrienden, trekt ze vervolgens zo hard omhoog dat hij er eentje met de flap vol in het gezicht raakt en schiet vervolgens over de 2 mensen heen hangend een paar foto's. Dit alles terwijl Mariska blijft roepen dat ze die flappen omhoog moeten doen omdat er mensen zijn die dieren wel leuk vinden om te zien en dit vrij asociaal is. Hoewel de Indiërs met 14 zijn, zijn ze zo overdonderd dat ze zelfs onderling niets zeggen en verbouwereerd braaf doen wat ze wordt opgedragen door de 2 chagrijnige Nederlanders..... Een kwartier verder regent het inmiddels zo hard dat alle flappen weer zakken. Op 2 na slapen alle Indiërs en de 4 Chinezen hebben inmiddels ook hun ogen dicht. We vragen ons nog maar eens hardop af waarom we in vredesnaam een gamedrive hebben geboekt waar ook mensen van buiten het park met mee kunnen, als het nu echt losbarst. We hebben er zo de pest in, dat zeiknat regenen eigenlijk wel in de plaatje van de rest van de morgen past, dat wij als enige de flap omhoog laten. Als Mariska een half uurtje later tot het bot verzopen is (zij zat aan de buitenkant), moeten we toch ons verlies pakken en de flap laten zakken. We rijden echter wel terug via een klein stukje S28, dus we hebben nog steeds kans op een cheetah. Geheel passend in deze gamedrive zien we hem nu natuurlijk ook niet, maar spotten we gelukkig wel nog een aantal olifanten en een stel buffels. Uiteindelijk komen we 08.00uur terug bij het kamp, zijn we voor de mensen en de dieren blij dat het eindelijk regent, maar stiekem ook erg blij dat de gamedrive is afgelopen. Nee, ons verblijf in Crocodile Bridge is niet echt een succes gebleken.

We pakken onze spullen in, laden de auto weer vol en vertrekken om 09.00uur uit Kruger. Bij de poort moeten we onze exit permit inleveren en de beambte begint heel joviaal een gesprek over Nederland. Hij vraagt of we daar ook coole dieren hebben, hoe het weer daar is en wat voor geld we daar gebruiken. Als we alles hebben beantwoord blijkt onze "vriend" vooral geïnteresseerd in de Euro, want die heeft hij nog nooit gezien. Hebben we anders misschien een briefje van 5 ofzo, zodat hij deze kan zien? Hij is namelijk super benieuwd.... Vooral het feit dat hij rechtstreeks naar een briefje van 5 vraagt, terwijl ze in Zuid Afrika met briefjes van 10 beginnen, maakt dat we moeite moeten doen de man niet in zijn gezicht uit te lachen. Wanneer we aangeven alleen Zuid Afrikaanse Rand op zak te hebben, mogen we snel doorrijden. Leuk geprobeerd van de beste man, maar ondanks de korte nachten zijn we nog uitgeslapen genoeg om deze truc te doorzien. Voordeel is wel dat we gelijk weer een stuk vrolijker zijn door de nogal domme en opzichtige babbeltruc van de beste man.....

We rijden eerst naar Komatipoort, een dorpje op 10 minuten rijden van Kruger, waar we zullen ontbijten. Daar aangekomen blijkt het zondag en is alles gesloten. Gelukkig is aan de andere kant een Wimpy (plaatselijke fastfoodketen) en die is wel geopend. Tevens hebben ze hier wifi en hebben we voor het eerst in een week weer internet. We hebben ook geen normaal bereik met onze mobieltjes, dus we konden zowel niet appen als smsen de afgelopen week. Best gek, omdat je dat gewoon helemaal niet meer bent gewend. Na een ontbijt en de nodige appjes, gaan we snel verder. We moeten vandaag namelijk 3 uur rijden naar Mlilwane in Swaziland. Na een uurtje rijden bereiken we de grens. Ook hier staat weer nergens enige informatie aangegeven, dus vraagt Jeroen aan een douane beambte wat de bedoeling precies is. We blijken een keet in te moeten voor een stempel in onze paspoorten en vervolgens de slagboom te kunnen passeren. Het stempelen gaat op zijn Zuid Afrikaans, dus even geduld hebben.....Wanneer we in bezit zijn van de stempels, rijden we onder de eerste slagboom door. Bij de 2e slagboom staat een mannetje druk te gebaren dat we eerst moeten parkeren. Eenmaal geparkeerd wordt ons verteld dat we nu een andere keet in moeten. Hier moeten we ons aanmelden voor Swaziland, moeten we wat vragen beantwoorden en krijgen we toelatingsstempels om Swaziland in te mogen. Vervolgens worden we doorverwezen naar keet nummer 3 waar we eerst 50 rand tol moeten betalen. Het bonnetje leveren we in bij de man bij de slagboom en we zijn in Swaziland!

Al snel blijkt de wegbewijzering in Swaziland af en toe al net zo gebrekkig als in Zuid Afrika en rijden we tot 2x een afslag voorbij omdat er simpelweg geen borden staan. In beide gevallen draaien we om, omdat we het niet meer vertrouwen en staan er van de andere kant wel borden.... Uiteindelijk vinden we steeds weer de juiste weg en rijden we langs erg armoedige dorpjes en huisjes naar Mlilwane. Eenmaal aangekomen worden we door de receptioniste naar onze cottage gebracht. We komen aan bij een groot gebouw, waar we door deur 1 naar binnen gaan en de receptioniste ons een tour geeft: "dit is de hal, dit is de keuken, dit is de bijkeuken, de badkamer, woonkamer, slaapkamer 1, slaapkamer 2, hier heb je een deur naar het zonneterras, en aan de andere kant van het zonneterras is er nog een deur zodat je vanuit slaapkamer 2 ook naar buiten kunt. Het hele gebouw blijkt voor ons. Als we goed nadenken klopt het inderdaad dat we deze 6 persoons cottage hebben geboekt, omdat het uitzicht vanuit de woonkamer en de slaapkamer zo schitterend is en we een groot zonneterras hebben met hetzelfde fantastische uitzicht. Dat uitzicht klopt helemaal en we zijn in 1 klap alle primitieve voorgaande nachten vergeten! We gooien snel bier en wijn in de vriezer en genieten even later met een heerlijk koud biertje en wijntje op ons terras van het uitzicht. Dat is wel weer even iets anders dan een oud krakkemikkig tentje!

S'avonds in het restaurant blijkt het overgrote gedeelte van de bezoekers alleen Nederlands te zijn, iets waar we op vakantie nooit zo dol op zijn. Maargoed, het eten smaakt prima en goed gevuld gaat Mariska gelijk slapen en Jeroen eerst nog lekker in bad voordat ook hij lekker in de schone en ruime slaapkamer in slaap valt.

Geschreven door Jeroen-en-mariska.op.reis