Afgelopen nacht hebben we zeer slecht geslapen, dat kwam deels door de zeer harde wind en de harde regen maar meer nog door de harde stemmen van onze overburen, die tot 4 uur 's nachts aan het maljannen waren.....
Dus helemaal uitgeslapen waren we vanmorgen niet. De camping Strandhill is echt een plek voor surfers en zeegasten. Een hele kale camping, geen bosjes of afscheidingen, nee, gewoon een veld en plemp maar vol met caravans, campers en tenten, maar het sanitair was wel weer spic en span.
Gisteravond zaten wij nog even in de TV-room om onze verhaaltjes in elkaar te draaien. Om 21.00 uur kwam de baas van het spul de zaak dichtdraaien, en wij waren nog niet klaar. Maar dat gaf niks, hij zou de deur nu gedeeltelijk vergrendelen en na een half uur terugkomen om hem officieel te sluiten. Wij konden dan als we klaar waren het pand verlaten door 'even' aan een knop op de deur te draaien en dan waren wij buiten. Nou, nee dus. Toen wij klaar waren met onze epistels , onze spullen bijeen geraapt, wilden we via de bewuste deur naar buiten.
Ja , en toen ging het mis, want wat we ook aan de knoppen van de deur draaiden, het ding ging niet open,. Van alles geprobeerd, linksom, rechtsom, kruk omhoog, kruk omlaag, de deur bleef dicht. Dus wij waren opgesloten in het receptiegebouw. Een jongedame die toevallig langskwam zag ons zwaaien. Wij uitleggen wat het probleem was. Zij nog met de douchesleutel geprobeerd maar nee hoor, niks hielp. Als de beste man ons zou vergeten zag het ernaar uit dat wij de nacht in het receptiegebouw moesten doorbrengen. Er stond in de TV-room een oude bank en 2 stoelen, ook niet echt ideaal om daar de nacht op door te brengen. Er was wel een toilet. Wij zaten dus een beetje in de rats. Wat nu, 112 bellen of 911?
Ineke morrelde nog eens flink aan de deur. en ineens sprong hij open. Wij vlug naar buiten en op dat moment kwam de beheerder er net aan. Ja, de deur klemt een beetje, dat is bekend hoor, ik zal er eens naar laten kijken....... ( had dat dan eerder gedaan ). Opgelucht verlieten wij het gebouw om nog even een paar laatste foto's te maken van de Atlantische Oceaan, want we gaan nu richting het oosten, richting Belfast.
Robert, een goede Zendamateur collega, appte mij dat hij op het vliegveldje daar in Strandhill in het verleden halsbrekende toeren had moeten uithalen in een Cessna. Met natte voeten aan het begin en het eind van de startbaan, die bijna in het water liep. Dus daar heb ik nog even een paar foto's van gemaakt, dus Robert, hier zijn ze.....
Wij verlieten Strandhill en gingen richting Sligo waar Ineke nog even brood kocht voor onderweg. De route van vandaag was ongeveer 64 km had ik uitgerekend, het werden er 68. Wij kwamen onderweg bij een mooie waterval langs , Glencar, en daar even gekeken. Was wel leuk om te zien, je moest daarvoor een 200 meter het bos in om dat ding te zien. Toen we weer beneden kwamen, begon het gelijk te plenzen. Cats and dogs zoals ze hier zeggen. Gelukkig hadden we de fietsen in een overdekte fietsenstalling gezet, waar we nu dus mooi konden schuilen. De hemelsluizen werden breed opengezet en iedereen vluchtte zijn of haar auto in.
Na een half uur werd het iets minder erg en we besloten om dan maar gelijk een broodje te eten, dan hadden we dat al maar gehad. Eindelijk werd het droog en stroomden de toeristen en dagjesmensen weer richting de waterval. Als je daar dan zo staat, dan is het leuk om " mensen " te kijken.
Zo kwam er ook een behoorlijk gezet en bebrild stel van dik in de 70 voorbij, uitgedost met stevige wandelschoenen, dikke verrekijker voor de buik, wandelstok, rugzak met extra drinken en proviand. De vrouw in kwestie had een knalroze broek aan, zo val je echt niet op in het het oerwoud. Ze keken allebei heel ernstig en serieus, daarna dribbelden ze op rollatorsnelheid op zoek naar de mooie waterval. Zo heb je tijdens het wachten ook wel weer een mooie afleiding.
Mensen in alle soorten en maten, met honden, zonder honden, blootvoets of in winterjas, kortom, een bonte kakefonie aan mensen.
Omdat het zondag was, hebben we onderweg nog even een kerkje bezocht, mooi rustig daar.
Helaas begon het weer te regenen, en dat maakt het fietsen er niet leuker op. De hellingen waren weer echt heftig, en we schoten ook geen meter op.
Onderweg heb ik nog gebeld met deze camping of we daar mochten staan. Dit is namelijk alleen maar voor caravans en campers bedoeld. Ik heb uitgelegd dat wij fietsers zijn uit Holland, en wij met een tent wilden komen. Hierop maakte de eigenaar een uitzondering, fietsers zijn altijd welkom zei hij. Gelukkkig, dat was weer geregeld.
Wat niet zo leuk was, was dat wij pas om 19.00 uur aankwamen ivm het weer en de vele bulten, lees cakewalk. Omdat de receptie van de camping om 18.00 sloot heb ik dus halverwege toch maar even gebeld dat we vertraging hadden. Maar dat was geen enkel punt, we konden onze tent maar ergens neerzetten, en de rest kwam morgen wel. Dus snel de tent opgezet, slaaptent klaargemaakt en dat was maar goed ook want toen regende het alweer. Het blijft onbestendig momenteel.
En nu zitten we dus op een camper/caravan camping, de andere gasten zitten ons wat vreemd aan te kijken. Zo van, wat mot dat spul hier? Dit was toch alleen voor caravans en campers?
Morgen gaan we door naar Enniskis, dat ligt ook in Noord-Ierland.

Geschreven door Waarnaartoe