Het heeft geregend vannacht en is fris buiten als we opstaan. De eerste verjaardagsberichten zijn al binnen en Sandra haalt croissantjes en pains au chocolat voor het ontbijt. De bakker in dit kleine dorpje heeft genoeg aanloop want alle camperaars komen brood kopen. Ze smaken heerlijk en we zien niet veel later de eerste campers al weer vertrekken. Wij doen rustig aan en rond half 11 vertrekken wij ook.

De rit naar Châteauneuf voert ons weer over smalle weggetjes en door mooie bossen. Het is best goed heuvelachtig en sommige stukken kan ik alleen in de 2e versnelling opkomen. We zien regelmatig campers als tegenligger en het lijkt dus een populaire omgeving te zijn.

We vinden de camperplaats waar we willen overnachten en die is niet meer dan een parkeerplaats met een afvalbak, meer niet. Voor ons is dat voldoende want we hebben alles aan bord. Na een kopje koffie lopen, nee klimmen we naar het dorp want de weg erheen gaat best steil omhoog. We lopen een rondje door het pittoreske dorp dat op de lijst staat van mooiste dorpen in Frankrijk. Er is flink wat horeca en veel ateliers van kunstenaars. Niet alles vinden we even mooi maar dat is een kwestie van smaak. Bij een restaurant waar het terras goed gevuld is reserveren we een tafel voor vanavond om lekker te eten.

Terug bij camper lunchen we en genieten van het uitzicht. We staan inmiddels met 3 campers maar we weten niet of ze allemaal blijven slapen. Tegen de tijd dat wij een restaurant hebben opgezocht om vandaag lekker te eten en weer bij de camper komen staan we weer alleen.

We klimmen weer naar het dorp en we vinden een restaurant dat vanmiddag vol zat en waar nu pas een paar tafels bezet zijn. De bediening is “anders”, laat ik het zo maar omschrijven. De man is een beetje autistisch, scheel en heeft al jaren geen tandarts gezien maar zorgt wel zonder te vragen voor een bak water voor Maxi. De wijn die we kiezen is er niet meer dus we moeten iets anders nemen. Het voorgerecht, slakken in knoflooksaus, is een feest want de spetters vliegen om mijn oren. Maar lekker zijn ze wel! Het hoofdgerecht, een eendenbout voor Sandra en konijn voor mijn smaken heerlijk en ook het dessert smaakt goed. Het restaurant vult zich langzaamaan en als ik wil afrekenen krijg ik de bon nog net niet toegeworpen. We dalen weer langzaam af naar de camper en ondertussen komen er nog wat felicitaties binnen. Ik ben ook dit jaar niet vergeten.

Terug bij de camper lijkt het erop dat we de enige zijn die blijven slapen, terwijl de klok van de lokale kerk 8 uur slaat. Hopelijk neemt de klok een rustpauze vannacht en kunnen wij rustig slapen.

Geschreven door Salamijns.reisdagboek