De hele nacht heeft het stevig geregend en tegen de ochtend worden het echte hoosbuien. Sandra blijft gewoon wat langer liggen en de regen is dermate heftig dat we besluiten ons plan vroeg verder te rijden maar laten varen om een toepasselijke beschrijving te gebruiken. Als het even minder nat is kan Maxi een snelle plas doen maar we zijn blij dat we haar regenpak hebben meegenomen.

Tegen een uur of 11 lijkt de regen tijdelijk wat minder te worden en uit de weersverwachtingen zou het zuidelijker toch minder nat zijn. We gaan toch maar verder en rijden naar Roncq, voor een bezoek aan een van de grootste hypermarkten van Frankrijk. We vinden een plek voor de camper en zijn weer overweldigd door de enorme omvang van deze supermarkt. Alle afdelingen zijn net zo groot als de hele supermarkt in Pijnacker en vooral de vis, kaas en charcuterie zijn een lust voor het oog, en de mond. Afrekenen gaat hier met de Franse slag en duurt lang zeker als mensen karren, van een xxxl formaat, helemaal vol gestouwd hebben en daarna meerdere pasjes moeten proberen om te betalen.

Ons doel voor vandaag is de camperplaats in Arras en dat is als je niet over de snelweg rijdt een flink stuk. Maar het vooruitzicht van een mooie plek en een mooie stad maakt het de moeite waard. Dat dachten we tenminste! Als we Arras binne rijden zien we als eerste een mega grote kermis niet ver van van de beoogde camperplaats en we hopen daar vannacht weinig van te horen. We vinden de camperplaats en als we ons aanmelden bij de zuil krijgen we de mededeling dat alle plaatsen bezet of gereserveerd zijn. Geen plaats voor ons dus.

Er zijn niet bijster veel andere overnachtings mogelijkheden in de buurt dus we moeten weer een flink stuk rijden. De keus valt op een klein plaatsje aan de Somme, maar wel zonder faciliteiten. We rijden door een steeds glooiender landschap met regelmatig oorlogsbegraafplaatsen want in de 1e maar ook in de 2e WO is hier hard gevochten. Hoe dichter we bij onze bestemming komen hoe kleiner en smaller de wegen worden. Qua breedte doet het denken aan Schotland, alleen zonder de uitwijkhavens. Gelukkig krijgen we geen tegenliggers en vinden de plek waar we naar zoeken. Er staat geen bord dat je mag overnachten, maar ook niet dat het niet mag.
We besluiten er te overnachten en we kunnen zelfs buiten genieten van een glaasje water terwijl de zon probeert door de zware bewolking te breken. Het is een rustig plekje bij een sluis waar zelfs nog een sluiswachter komt met de auto om even een boot te schutten. Niet veel later komt er nog een camper en de Franse bestuurder begint in rap Frans tegen mij te praten en ik denk dat hij vraagt of dit een plek is waar hij kan overnachten. Hij besluit ook te blijven.

En daarna komt er Duitser, en Engelsman en nog 2 Duitse camperaars. Zo staan we alleen, niet veel later is het vol. Met een beetje inschuiven en flexibiliteit passen ze allemaal nog net.
Sandra zorgt weer voor een heerlijke maaltijd want een gestoofd stukje konijn gaat er altijd wel in. In Frankrijk is konijn het hele jaar te koop, in Nederland helaas alleen in het najaar. Na het diner, want zo kan je het wel noemen, lopen we met Maxi een stuk langs het kanaal en ze balanceert telkens op de rand en valt bijna naar beneden. Ze moet dus weer aan de riem maar kan wel even lekker lopen. Het blijkt een populaire plek te zijn en er komt nog een Belg maar die vind het te druk en zoekt een plek aan de overkant in het natte gras.

We genieten van de droge avond en kunnen buiten koffie drinken terwijl de Engelse kinderen rondfietsen en onze buren met een baby heen en weer lopen. Het is echt een gemengd gezelschap zoals we dat graag zien. Alle leeftijden en uit verschillende landen.

Geschreven door Salamijns.reisdagboek