We verlaten de luxe camperplaats rond een uur of tien. Deze cp was wel erg luxe. Vlakke standplaats, toilet, douche, wasmachine, droger en zelfs een strijkplank was beschikbaar.
We rijden een stukje dezelfde weg terugblik we gisteren heen hebben gereden, maar al vlug zijn we weer op de A8, een snelweg die langs de kust loopt. Een meestal goede weg met regelmatig mooie kunstwerken, zoals ze bruggen en viaducten noemen. Soms met een slinger, of zelfs twee, erin en een stijging of daling. Het rijdt relaxed op de cruise controle.

In de ochtend hebben we contact gezocht met Rianne, daar is Maxi inmiddels al weer 3 weken. Zo af en toe stuurt Rianne een bericht met een foto. Wij missen Maxi en Rianne geeft aan dat zij niet het gevoel heeft dat Maxi ons mist. Mooier kun je niet hebben toch? De hondjes van een collega van Sandra zijn nu ook bij Rianne en dat gaat ook goed. Heel fijn om dat alles te weten.

Vanaf het moment dat we de snelweg verlaten worden de wegen kleiner, en slechter! We doorkruisen het haven- en industriegebied van Aviles en de wegen lijken wel per kilometer smaller te worden. Slingerbocht na slingerbocht, en kuil na kuil gaan we verder. Op een moment is het niet meer dan wat ze in Schotland een “single track road” noemen. Af entoe een kleun op de toeter om tegenliggers te waarschuwen kan geen kwaad. We klimmen rustig verder en de weg gaat over van geasfalteerd in een weg met kuilen, gaten en varianten daarop. Langzaam, heel langzaam rijden we verder. Uiteindelijk komen we bij de plaats van bestemming, een klif met uitzicht op de Golf van Biskaje, aan het playa de Verdicho (sitecode 50143). Het uitzicht is schitterend, de zee is bijna glad en en de wind laat zich nauwelijks voelen. En faciliteiten zijn er niet, anders dan de wind en het geluid van de golven. Er staat één camper en een auto, dat is alles.

Dat veranderd wel in de loop van de dag, steeds meer auto’s, busjes en een enkele camper komen erbij. Op een moment staan er 30 auto’s en busjes met vooral jongelui die zich vermaken in de zon met een glaasje en een hapje. We lopen een keer de klif op om te genieten van het uitzicht en de andere kant op naar het strandje. Het blauw groene water golft op en neer en met elke extra auto op de klif neemt ook de wind toe. Langzaam komen er witte kopjes op de golfen en soms zelfs waait de kop van de golf in een mooie waaier weg. Ondanks de inmiddels stevige wind is de temperatuur aangenaam. Wat moet het zijn zonder die wind? Tropisch heet zeker!

In de loop van de avond verdwijnen langzaam maar zeker de auto’s en blijven de campers over. Ik ben benieuwd hoeveel auto’s en campers er morgenochtend nog staan.

Geschreven door Salamijns.reisdagboek