Vandaag gaat het anders dan gepland. In eerste instantie omdat we zelf besluiten niet te ver noordelijk te gaan en in tweede instantie omdat de camping die we wilden bezoeken niet te vinden was.

We zijn vanmorgen vroeg (06.00 uur) allereerst gewekt door een vrachtwagen die 10 minuten lang warm moest draaien vlak achter de camperplaats. Gelukkig konden we daarna nog even slapen. Rond een uur of acht vond Maxi het wel welletjes en vond het tijd om naar buiten te gaan.

Gisteravond besloten we niet te ver naar het noorden te gaan in de Eifel. We hebben nog een doel in Zuid-Limburg om te bezoeken en dat kan niet op maandag. Dus in plaats van in 2 etappes gaan we in 3 etappes terug naar Nederland.

Het doel voor vandaag was Wasserbillig, een klein plaatsje op de grens van Duitsland en Luxemburg. Een ritje van een uurtje dus zo gefikst dachten we. Niet dus. In Wasserbillig aangekomen volgden we de borden “camping” en die eindigde op een doodlopende keerlus. Wel een hek van een camping maar hermetisch afgesloten. Na nog 2 pogingen een ingang te vinden hebben we het maar opgegeven. De dichtstbijzijnde camperplaats ligt achter een tankstation en dat zoeken we zeker niet gezien de dampen die daar altijd hangen.
De volgende camping die we tegenkomen ligt aan een doorgaande weg. Daar hebben we vandaag geen zin in.
We raadplegen de campercontact app en vinden een camping ver van stank en herrie midden in de Eifel. We programmeren de TomTom maar bedenken al snel dat we nog brood nodig hebben. In Echternach lukt dat gelukkig snel.

We rijden door een heuvelachtig landschap en het verschil met Frankrijk is hier overduidelijk. Hier staan windmolens, veel windmolens en heel veel gebouwen hebben zonnepanelen. Zowel de windmolens als zonnepanelen zag je in Frankrijk nagenoeg niet.
De velden met wijnranken zijn intussen ook vervangen door grote akkers met o.a. mais. Veel akkers zijn al gerooid en een schakering van geelbruine velden en (nog) groene akkers wisselen af met stukken bos. De weg slingert dat het een hartelust is en ik geniet van het rijden.

We vinden Eifelcamping Drei Spatzen (52890) zonder problemen. Twee vriendelijke Nederlandse heren hebben de camping een paar jaar overgenomen en zijn die langzaam aan het renoveren. Blijkbaar zijn we niet de enige reizigers die op het idee zijn gekomen want de vraag of we gereserveerd hebben doet vreemd aan. Gelukkig is er nog wel een plekje voor ons.

Ik kan vanmiddag de kwalificatie van de F1 zien in de kantine op een groot scherm dat speciaal voor mij klaar wordt gezet. Daarna is het tijd voor Maxi.
We lopen de camping af het bos in en laten haar los. Ze lijkt ons aan met een blik van “mag dat”? en ze rent heen en weer van plezier. Ze snuift, ruikt en rent rond en laat haar geur achter zoals honden dat doen.

Onder het genot van een glaasje bubbels zien we zweefvliegtuigen vertrekken en weer terugkomen. We kunnen ondanks dat het niet zo warm meer is toch weer buiten. Nog een kopje koffie en straks naar binnen. Morgen weer een nieuwe dag.

Geschreven door Salamijns.reisdagboek