Als Maxi is uitgelaten, de laatste zak vuil is weggegooid en Sandra de laatste controle door het huis heeft gedaan kunnen we vertrekken.En ook al is de ochtendspits in theorie voorbij aan de verkeersdrukte is dat niet te merken. We kunnen wel doorrijden maar het is gewoon erg druk. Bij Hazeldonk stoppen we voor een kop koffie in de wetenschap dat de rustplekken in België vaak vol en van matige kwaliteit zijn.

Tot de ring van Antwerpen kunnen we nog doorrijden maar dan komen we in zeer druk en langzaam rijdend verkeer. Dat blijft zo tot voorbij Antwerpen maar we staan gelukkig niet al te vaak stil. Vooral het vrachtverkeer is zeer intensief met wagens uit alle uithoeken van Europa. Daar tussendoor rijden zoals gewoonlijk weer de idioten die op het laatste moment toch de afrit willen nemen en daarbij er maar vanuit gaan dat andere weggebruikers wel ruimte maken.

Wij gaan bij Kortrijk de baan, zoals de Belgen de snelweg noemen, en gaan kruip door sluip door naar het centrum van de stad. De nieuwe TomTom doet zijn werk goed en we hebben mazzel. We kunnen rond 1 uur de laatste vrije plaats op de Camperplaats innemen. We zijn niets te vroeg want in het half uur daarna komen er meerdere campers die er ook willen overnachten en teleurgesteld weer verder gaan. Anderen parkeren gewoon op het parkeerterrein en nemen de gok dat ze bekeurd worden.

Na de lunch lopen we stad in en komen in een mooi centrum met een afwisseling van oude en hele moderne bebouwing. We worden aangesproken door 2 mannen die namens de gemeente rondlopen en we krijgen de vraag of we hondenpoepzakjes bij ons hebben. Dat hebben we en na een groet mogen we verder. We lopen door het oude centrum en komen op een fraai plein. Er is veel horeca en er zijn opvallend veel bankkantoren in deze stad. Ik schat dat in het centrum van Kortrijk meer bankfilialen zijn dan binnen een afstand van 25 km van Pijnacker. We wandelen door het centrum en zien fraaie oude gevels die er uitzien alsof ze recent gerestaureerd zijn. Na een klein uurtje houden we het voor gezien, mijn knieën zijn toe aan wat rust.

We rusten en lezen wat voor we de kant en klare maaltijd die we hebben meegenomen nuttigen. Daarna lopen we nog een rondje met Maxi de andere kant op en zien heel moderne architectuur met op de voorgrond een fiets- en voetpad dat zich over de Leie slingert. Ook verderop zien we nieuwe appartementencomplexen die nog niet helemaal bewoond zijn maar er van buiten zeer aantrekkelijk uitzien. Waarschijnlijk is onze portemonnee te klein voor deze luxe.

Geschreven door Salamijns.reisdagboek