Het is een onrustige nacht geweest maar niet door weer een dorpsfeest. In de loop van de nacht is het hard gaan waaien en af en toe valt er een kleine beetje neerslag. Rond 5 uur horen we de luifel klapperen en ik ben blij dat we de stormbanden hebben gebruikt om de luifel vast te zetten. We slapen verder als we weten dat alles heel lijkt te blijven en tegen half 9 staan we op. Mijn knieën zijn vandaag pijnlijker dan ik gewend ben, het tintelt en ze lijken wel in brand te staan.

Na een rustig ontbijt breken we op en lozen wat we kwijt moeten en vullen de watervoorraad bij. We betalen en even voor 10 uur gaan we op pad. De TomTom is recalcitrant vandaag want die valt meerdere keren naar beneden en stopt er spontaan mee om daarna weer aan te gaan. Ik zet de camper even op een veilige plek langs de weg en programmeer de route voor de zekerheid ook maar in Google Maps. Tot onze verbazing lijkt de TomTom het daarna weer goed te doen en leidt ons zonder problemen door Roermond. We hebben de optie gekozen om snelwegen te vermijden en dat zorgt er wel voor dat we af en toe door dorpen en stedelijk gebied moet rijden.

Als we de industriegebieden en bedrijventerreinen achter ons later rijden we de Eifel in. Het landschap golft al en de groene en geelbruine lappen grond kleuren de heuvels. We kunnen aardig doorrijden en in een dorpje zie ik op tijd een bakker én een plek om de camper even neer te zetten. Sandra koopt een brood en met wat heen en weerrijden komen we de parkeerplaats weer af. Tegen 12 uur zien we een winkelcentrum met een grote parkeergelegenheid en die gebruiken we voor een stop om wat te drinken en te eten.

Als we weer op weg zijn komen we een stuk tegen waar de weg is opgebroken en die de TomTom niet heeft gesignaleerd. Als we het bord “Umleitung” volgen komen we op een smalle en onverharde weg die nogal steil omhoog gaat. Net als we er ingedraaid zijn komt een shovel van de andere kant naar beneden en ik wil wachten. Maar de bestuurder van de shovel gebaart dat we kunnen komen en hij duikt een zijpad in. We rijden voorzichtig naar boven als daar weer een auto opduikt maar ook deze chauffeur maakt genoeg plaats zodat wij de scherpe bocht aan het eind van de helling kunnen maken. We zoeken onze weg het dorp weer uit en dat lukt zonder verder oponthoud.

De wegen worden smaller steiler. Als we aankomen in de plaats van bestemming, Nettersheim, moeten we het hele dorp weer door. De straatjes zijn smal en niet echt overzichtelijk maar we volgen de aanwijzingen van de navigatie geduldig. De TomTom doet het nu weer goed en leidt ons naar een mooie camperplaats omringd door groen. De vogeltjes kwetteren dat het een lieve lust is en de lucht ruikt heerlijk fris.

We installeren ons en zoeken een plekje waar een beetje schaduw gevonden kan worden. Daarna doen wij, en daarna een Duitser die er ook verblijft meerdere pogingen de kosten van de overnachting te betalen maar het apparaat weigert mee te werken. We geven het maar op en Sandra besluit naar het dorp te gaan lopen om daar te betalen.

Ik kan betalen bij een plaats waar een uitstalling is van gevonden fossielen. De dame is vriendelijk en maakt een bewijs van betaling voor de camperplaats. Omdat ik nu toch een eind op weg ben vervolg ik mijn weg naar de supermarkt. De weg naar de supermarkt gaat alleen omhoog. Daar aangekomen is het een spiksplinter nieuwe Rewe. Al snel heb ik diverse spullen in de kar liggen en stop ermee want zoveel past er niet in mijn vouwtasje. Bij de kassa blijkt mijn Ing-pas niet te werken, niet contactloos en ook niet in het pinapparaat. Gelukkig heb ik mijn tas met mijn portemonnee bij me waar net genoeg geld in zit om te kunnen betalen. De weg naar beneden gaat sneller dan omhoog. Er zit een eiscafe dat druk bezocht wordt. Helaas gaat dat al om 18.30 dicht dus jammer voor vandaag. Op de camperplek aangekomen komt er een enorme bus binnen. Hetbis een oude Amerikaanse schoolbus, de draai om op de camperplaats te komen gaat net. In eerste instantie parkeren ze het gevaarte strak naast onze camper. Gelukkig vinden ze later een betere plek om te staan. Maxi houdt ondertussen scherp de boel in de gaten en blaft flink als er mensen te dichtbij komen.

We genieten tijdens een heerlijke maaltijd nog van de laatste zonnestralen. De vogels fluiten nog steeds lustig, maar zien doen we ze niet.

Geschreven door Salamijns.reisdagboek