De weersvoorspelling geeft ook voor vandaag weinig temperatuur en veel wind en we besluiten er maar een reisdag van te maken. De route die de TomTom aangeeft is wel anderhalf uur en 150 km langer dan wat we gisteravond gepland hebben. Google Maps geeft wel de kortere route aan maar de TomTom houdt het bij de lange route. We gaan op weg en zien wel waar we uitkomen. Tijdens de koffiepauze kijken we nogmaals en dan blijkt dat de TomTom rekening houdt met een wegafsluiting op de A25 in Spanje en Google ziet die niet. Tot onze vreugde springt de TT even later naar een route alsof de wegversperring er niet meer is. Wij blij! Maar een 25 km later stuurt de TT ons wel van de weg af naar een lokaal weggetje. We hobbelen wat verder en komen in een dorp met weer een wegafsluiting. De TT weet er niets van. Sandra stapt uit en gaat kijken of we er door kunnen komen. Niet dus! Een vriendelijke oude baas komt van zijn stoel af en vraagt, tenminste dat denk ik, of we naar Portugal willen. We zeggen van ja en hij kijkt voor ons of een andere route genomen kan worden. Hij komt terug en geeft zijn zegen. We geloven hem op zijn woord en gaan door een smal straatje verder. Daar staat een Spaanse huurauto stil en er wordt overlegd met een lokaal bekende dame. De inzittenden van de huurauto zijn Engelsen die met hun Opeltje Corsa ook de weg kwijt zijn. We volgen de aanwijzingen van de Spaanse dame en kunnen wat kilometers verder weer onze geplande route naar Portugal vervolgen.

Intussen is het landschap wel anders geworden. Het lijkt minder dor en meer begroeid. De brem bloeit overal en is fraai om te zien.
Als we Portugal binnenrijden worden we als buitenlander naar een parallelbaan geleid ivm de tol die in Portugal geheven wordt. Het gaat simpel, creditcardnummers de gleuf, de bon meenemen die er uit komt en alles is geregeld. Ons kenteken is geregistreerd en bij volgende toppunten raken we automatisch “onze centen kwijt”! We hoeven nergens voor tolbetaling te stoppen. De grote wegen zijn gewoon goed en af en toe zijn er ingenieuze knooppunten van wegen. Uiteindelijk bereiken we onze beoogde cp in Coimbra (11634). Meer dan een drukke parkeerplaats bij een recreatiegebied is het niet.

Na een uurtje rust besluiten we de stad in te gaan. En dat blijkt op deze zaterdag 18 mei een goede keuze te zijn. Na 20 minuten lopen komen we in de stad en verbazen ons over de hoeveelheid mensen die er lopen. Het blijkt een feestdag te zijn, welke weten we niet en ook de Portugees die we spreken weet het niet. Het geeft niet, we genieten volop mee. Er zijn kraampjes met mensen in klederdracht die zelfgebakken dingen verkopen, of bloemen. Bloemen zijn trouwen volop aanwezig, hele paden van bloemen leiden naar de kathedraal, het gemeentehuis en de universiteit. De stad heeft veel hoogteverschillen en soms nemen we die met een trap, soms is het gewoon klimmen. We horen muziek en komen een orkestje tegen van trekdozen en er wordt gezongen. Het klinkt leuk! We wringen ons door de menigte en in een zijstraat gaan we bij een barretje zitten voor een glaasje wijn. Nou glaasje, het is bijna een emmer. Maar wel lekker. Dan stelt een koor zich op en begint te zingen, iets klassieks. We verstaan er niets van maar wat maakt dat uit. Na hun opreden volgt een gozer met riedels op een saxofoon en daarna een kwartet die originele Portugese muziek te gehoren brengt.

Veel mensen blijven staan om te luisteren en wij blijven zitten, nippend van ons “glaasje” witte wijn. We klimmen en dalen door steile straatjes het centrum weer uit en lopen terug naar de cp. Daar blijven de campers af en aan rijden, maar wij hebben al een plekje voor de nacht. Morgen verder.

Geschreven door Salamijns.reisdagboek