We halen de fietsen van de camper en gaan op pad naar de stad. Het eerste deel ligt er een smal maar mooi fietspad. De wind is misschien nog sterker dan gisteren en we zijn blij met onze ondersteuning. Plots houdt het fietspad op en er is geen aanduiding te vinden welke kant we op moeten. We zien een jongedame op een moutainbike voor ons rijden en we besluiten haar maar te volgens. Ze heeft ons plan al gauw door en wenkt ons, “follow me”! We laveren tussen kiosken, scheepsbenodigdheden en bouwmaterialen naar de weg verderop. Hier nemen we afscheid van onze gids met een “bom dia” van haar kant en “obrigado” van ons. We komen op de boulevard met restaurants die hun terrassen aan het opbouwen zijn en een aantal grote porthuizen. We rijden een stukje op de Ponte de Dom Luis maar omdat het verkeer helemaal vaststaat gaan we maar lopen over deze fraai door Eiffel ontworpen brug. We parkeren onze fietsen aan de oever van de Douro. We zien een ingang van een soort tandradbaantje, kopen 2 kaartjes en laten ons verrassen waar we uitkomen. Als we uitstappen staan we in de wijk Baixa. We gaan op zoek naar de markthallen van Bolhāo. Voor we die gevonden hebben zien we een kerkje met aan de buitenkant grote blauwe betegeling die zo kenmerkend is voor Portugal. Ook binnen is het pracht en praal. Toeristen en gelovigen gaan door elkaar heen de kerk in en uit. Het is enorm druk in deze stad. Mensen en auto’s vechten om elke meter.
De Bolhāo markt wordt gerenoveerd en is verplaatst. Evengoed is het in de vervangende ruimte een genot te zien hoe de groenten, vlees en vis zijn uitgestald. Vooral de visafdeling is een genot. Grote sardines, niet die kleintjes die wij uit blikjes kennen, maar echte grote! En inktvissen in allerlei variaties. In een zijtak van de hal zien we een kraam met stoffen en we kopen een lapje om een tafelkleed van te (laten) maken.

Weer buiten gaan we op zoek naar het station van Porto. Het lijkt wel dat Google maps in de drukte ook van het pad is geraakt, want ze stuurt ons een kant op waar wij van denken dat het niet goed is. Een aardige dame ziet ons zoeken en biedt spontaan hulp aan. In redelijk Engels legt ze uit dat we twee blokje de weg moeten volgens en dan linksaf tot aan het station. We volgen de aanwijzingen in een kakafonie van claxons en een wriemelende mensenmassa. Het lijkt wel of heel Porto vaststaat. De uitlaatgassen voel ik op mijn longen en we zijn blij als we het station gevonden hebben. De buitenkant van het stationsgebouw is niet indrukwekkend, de binnenkant des te meer. Metershoge blauw betegelde voorstellingen aan alle kanten en daarboven betegelde voorstellingen in kleur. Er worden door hordes toeristen continue foto’s genomen en de toeristen overtreffen de reizigers ook in aantal.

We steken over en strijken neer op een terrasje. We bestellen wat te drinken en een plankje tapas. Verschillende soorten kaas, ham, olijven en een zoet prutje werken we met plezier naar binnen. Na deze lichte lunch vervolgen we onze weg naar beneden, richting Douro. Hoe dichter we bij de kades komen hoe drukker het wordt. Terrasjes, restaurants en zaakjes met goedkope zooi hopen allemaal op onze klandizie. We vinden een paar vrije stoelen op een terrasje bij een chique hotel en bestellen een paar verschillende glaasjes lokale wijn. Nippend aan de wijn genieten we van de verscheidenheid aan mensen die voorbij trekt. Allerlei nationaliteiten trekken voorbij.

Nadat we onze fietsen weer opgepikt hebben fietsen we over de Ponte de Dom Luis terug, gelukkig is het niet zo druk als vanmorgen. Op de boulevard kijken we nog even binnen bij een van de winkels van de porthuizen maar kopen daar niets. In een klein winkeltje even verderop kopen we een paar flesjes voor een leukere prijs.

We fietsen met een stevige tegenwind terug richting camping. De golven op zee zijn indrukwekkend en we zijn blij als we de camping weer gevonden hebben. We houden het op een dag Porto, nog een dag in de dampen van auto’s zien we niet zitten.

Geschreven door Salamijns.reisdagboek