Er is voor vandaag een warme, nee hete dag beloofd en het lijkt er op dat het gaat uitkomen. Als we rond half 10 richting de bushalte lopen is het al goed warm en onderweg naar het centrum zien we al thermometers die meer dan 25 graden aangeven.
We stappen uit bij de eerste halte op Autonomia, een van de hoofdwegen van Bilbao. Via een paar winkelstraten en een park komen we langzaam dichterbij het Guggenheim museum. Aan de buitenkant is het al een imposant gebouw dat door een zeer creatieve geest moet zijn ontworpen. Op het plein voor de ingang lopen al veel mensen die op zoek zijn naar of de ingang of schaduw. De zon brandt ongenadelijk.

Binnen is het heerlijk koel en omdat we al via internet kaarten hebben geregeld kunnen we vlot doorlopen. De centrale hal van het Guggenheim is overweldigend mooi. Een spel van lijnen, de combinatie van bouwmaterialen en de lichtinval vragen allemaal tegelijk om aandacht. We beginnen lekker tegendraads met ons bezoek op de derde verdieping. De glazen lift brengt ons snel boven. Op een hoge balustrade kijken we neer op de centrale hal en zien alles weer vanuit andere hoeken, met andere lichtinval en een geluid van mensen die zich net als wij vergapen aan alles wat ze van het gebouw zien. We wandelen door de zalen met oude meesters maar telkens weer zien we dat het gebouw zelf elke keer weer aandacht vraagt. Bogen aan het plafond in een zaal, plots invallend licht en vooral de ruimte die gegeven is aan de schilderijen laat ze mooi uitkomen.

Een verdieping lager wordt de kunst moderner maar weer wint het gebouw van de tentoongestelde kunst het voor ons. We merken dat het al drukker gaat worden. Bij sommige schilderijen vragen we af wat het kunstzinnige er aan is. Varianten op een gescheurd doek hangen er genoeg, of spreuken in een gekleurd vierkant. De aanblik op heel grote geroeste stalen vormen spreekt alleen door de grootte ons al meer aan. Bezoekers lopen door de sculpturen heen en kunnen we van bovenaf zien. Foto’s maken mag niet, maar er zijn zoveel bezoekers die het wel doen dat het voor de suppoosten geen doen is elke poging te verhinderen.

Even later lopen we op de begane grond zelf langs en tussen de gigantische roestige sculpturen. Het geluid van de bezoekers weerkaatst enorm tussen de metershoge stalen platen en geeft een bijzonder effect. In een zijlaan staan de sculpturen in “miniatuurvorm” opgesteld en geven een goed beeld van de vloeiende lijnen die veel gebruikt zijn.
We lopen het terras van het museum op en bewonderen weer de fraaie architectuur van het gebouw. Op het terras staan fel gekleurde vormen te schitteren in de zon en het welbekende “selfie” fenomeen is dan ook veelvuldig te zien. Ook genieten we van de kapriolen die mensen uithalen om maar zelf op de foto te kunnen met het gekleurde object of een deel van het gebouw. Wat ons betreft wint het gebouw het van alle kunstschatten die er in worden tentoongesteld. Hoe kan iemand dit bedenken?
We vinden het wel genoeg zo en ruilen het museum in voor een terrasje voor koffie met iets erbij. De hitte laat zich gelden en we moeten ons best doen een stoeltje te bemachtigen in de schaduw. En als we weggaan duurt het geen minuut of er zit weer iemand.

We lopen schaduwzoekend de trap op richting Centrum en verwonderen ons over de gigantische hond van bloemen die daar staat. Het is een prachtig ding en vragen ons af hoe ze in deze hitte alles mooi kunnen houden. Het is inmiddels 34 graden in de schaduw en 40 plus in de zon! We wandelen aan de schaduwkanten van de straat verder en vinden een klein knijpje waar voornamenlijk lokale bewoners zitten. We bestellen een drankje en Pintxos, de Baskische variant van tapas. De hapjes met verschillende combinaties van smaken zijn heerlijk en we merken nu pas hoe moe we zijn van het lopen en kijken. We bestellen nog een tweede ronde en daarna gaan we op zoek naar de bus. De bus is afgeladen en in eerste instantie mogen we niet instappen maar met wat aandringen mogen we toch mee. Gelukkig werkt de airco in de bus redelijk en we treffen het dat we het laatste deel van de rit kunnen zitten. Rond half vier zijn we terug op de camperplaats en drinken we samen al snel een grote fles koel water leeg. Het was een warme en vermoeiende dag maar we zijn blij dat we het Guggenheim gezien hebben.

Geschreven door Salamijns.reisdagboek