Gisteravond weer gezellig gegeten. Niet alleen met Bert en Joseph, maar een leuke groep van 8 pelgrims. Er werd zelfs gezongen.
Vanmorgen weer op tijd opgestaan. Voor het ontbijt konden we gewoon thuis blijven. Eigenlijk kon het ook niet anders, want er was gewoon geen andere gelegenheid in de buurt.
Na een redelijk ontbijt om 08.15 uur in het donker vertrokken. Heeft ook wel wat, een paar mooie foto’s gemaakt.
Ik dacht dat het zeker een uur lopen zou zijn naar O-Cebreiro, maar opeens sta je daar. Even daarvoor de paal gepasseerd die aangeeft dat je vanaf dat moment in Galicië bent.
Ondanks het vroege uur, was het toch bedrijvig in O-Cebreiro. Het is ook een leuk klein museum stadje. Verschillende mooie panden, maar bijna elk pand is een winkeltje, een bar of een hostel. Ik denk dat er geen huis staat waar iemand gewoon in woont.
Ook staan er een aantal Pallozas (foto). Dat zijn compacte stenen huizen van Keltische oorsprong, met een ovaal grondplan en diep overhangende strodaken. Ze werden bewoond door mens en dier. Hier werden ze tot 1960 nog bewoond, nu hebben ze alleen een museale functie.
Natuurlijk heeft deze plaats ook een kerk. Deze kerk, Santa Maria la Real, is de oudste kerk op de pelgrimsroute.
De Cebreiropas (1306 meter) was vandaag niet de enige col de in het parcours. Eerst de San-Roque (1235 meter) en daarna de Alto-do-Polo (1299 meter).
Daarna is het afdalen naar Triacastela (671 meter), mijn eindbestemming voor vandaag. Soms is dalen echter net zo inspannend als omhoog gaan.
Op het hoogste punt bij San-Roque staat een bronzen beeld van een pelgrim die zich schrap zet tegen de wind. Daar op de foto gegaan. Kun je gelijk zien hoe groot dat beeld is.
Een paar keer koffie gedronken, en een stempel gescoord.
Net als je denkt er komt geen gelegenheid meer om iets te eten sta je in de middle-of-nowhere ineens voor een restaurant. Daar lekker een bord spaghetti besteld.
Ik moet zeggen dat het vandaag een mooie route was. Prachtige paden en nog mooiere vergezichten. Helaas daar niet de hele route van kunnen genieten omdat het zo af en toe behoorlijk mistig was. Dan ineens was de mist ook weer weg, en was het echt genieten.
Het laatste stukje naar Triacastela was ook heel mooi. Een diep liggend pad omgeven door heel veel oude bomen. In Ramil, net voor Triacastela, zelfs een oude eik die er al vanaf 1788 staat.
De naam Triacastela verwijst naar drie vestigingen die hier zouden hebben gestaan.
Om 14.30 uur aangekomen.
Ook hier weer een eigen kamer. Lekker hoor.
Vandaag niet veel zon gezien. Mag natuurlijk niet klagen, het is wel eind oktober. En wat ook belangrijk is, eigenlijk weinig regen tot nu toe. Ook vandaag weer een droge dag.
Vandaag 630 meter omhoog en 870 meter naar beneden.
Ook voor morgen weer iets kunnen vastleggen. Alleen geen eigen kamer, maar gewoon op een stapelbed. Niet zo erg, want ik heb een lange dag voor de boeg, en dan kom ik waarschijnlijk wat later aan.
Straks bij de buren, met dezelfde naam wat eten.

Geschreven door Nico.op.pad