Gisteravond vergeten mijn was binnen te halen. Kwam er pas achter toen ik wilde gaan slapen. Natuurlijk weer kleddernat geworden van de nevel.
In overleg met onze hospita de was in de droger gedaan. Gelijk wat kleren van mijn kamergenoten er bij gedaan. Vanmorgen vroeg alles er weer uit gehaald. Kon ik gelijk een gedeelte aantrekken.
Na een redelijk ontbijt om 08.10 uur de mist ingelopen. Niet koud, maar weinig zicht.
Mijn eerste doel was Cruz-de-Ferro, een indringende plaats. Pelgrims leggen daar sinds eeuwen een steen bij het kruis. Het volgende gebed moet daarbij worden uitgesproken:
“ Heer, moge deze steen, symbool voor mijn inspanningen op mijn bedevaart, die ik aan de voet van het kruis van de Verlosser neerleg, eens, als over de daden van mijn leven wordt geoordeeld, de weegschaal ten gunste van mijn goede daden doen doorslaan. Moge het zo zijn.”
De steen die daar wordt achter gelaten moet wel zijn meegenomen van huis, anders heeft hij geen enkele waarde.
Een steen neerleggen is allang niet meer het enige wat daar wordt gedaan. Er worden nu heel veel herinneringenssymbolen achter gelaten. Je ziet ook dat veel mensen het daar moeilijk hebben. Daar ben ik er dan ook één van.
Net zoals drie jaar terug ook nu weer een steentje neergelegd.
Dan is het daarna weer omschakelen naar het gewone pelgrims leven. Er moet ook gelopen worden.
Het was best wel een stuk lopen naar het eerste plaatsje om koffie te kunnen drinken. Via een hele slechte afdaling was ik tegen 11.00 uur in El-Acobo. Daar aangeschoven bij Bert en Joseph.
Die gingen wat eerder weg, ze zaten er ook al ff.
Gelijk maar iets te eten besteld.
Dat bleek later geen verkeerde keuze. Voordat ik daar de gelegenheid voor kreeg was het al bijna half twee. Zonder dat zij dat in de gaten hadden, ben ik Bert en Joseph voorbij gelopen. Die waren een kapelletje in gegaan.
Toen ik in Molinaseca op een terrasje zat keken ze dan ook zeer verbaasd dat ik er al zat. Ook zij hadden wel trek, dus kwamen ze bij mij aan tafel zitten. Later kwamen er nog meer bij, en werd het best gezellig.
Toch maar als eerste opgestapt, om naar mijn bestemming in Ponferrada te gaan.
Om 15.20 uur daar aangekomen. Vriendelijk ontvangen door een wat ouder echtpaar.
Een kleine maar nette kamer. Ik heb nu twee ander pelgrims op de kamer. Een Fransman en een Spanjaard. Ik spreek die talen niet dus is het erg rustig op de kamer.
Na de gebruikelijke handelingen naar het centrum van de stad gelopen. Ik kreeg heel lief, een kaartje mee om aan te geven hoe ik moest lopen.
Op het plein voor het kasteel een biertje genomen. Zit je daar lekker, komen er ook weer allemaal bekenden langs. Ik ben nu echter wel alleen blijven zitten. Het was daar trouwens gezellig druk.
Vanavond bij een Kebab tentje wat gegeten. Grappig, ik heb daar drie jaar geleden ook gegeten. Lekker buiten aan een vrij groot plein gezeten. Ook daar lopen dan weer regelmatig pelgrims voorbij. Het is net een grote familie.
Vandaag gehoord dat Cindy toch nog naar me toe komt. Volgende week komt zij van maandag tot vrijdag hier naartoe. Moeten nog wel ff kijken hoe we het kunnen regelen dat zij ook een keer mee loopt. Ik hoop wel in die periode in Santiago aan te komen. Hoe klinkt dat, in Santiago aankomen. Kan het haast niet geloven.
Vandaag prachtig weer gehad. De dag begon met dichte mist, maar nu had de zon vrij snel de zaak overgenomen.
Van de voorspelde regen heb ik niets gezien.
Ondanks dat er bijna alleen is gedaald, was het best en zware dag. Door de slechte paden met veel losse stenen was het echt uitkijken waar je je pootjes neer zet. Vandaag 250 meter geklommen en 1150 meter gedaald.
Morgen ook weer onderdak gevonden in Villafranca-del-Bierzo.

Geschreven door Nico.op.pad