Eerst wat recht zetten. De Braziliaanse jongen waar ik nu mee optrek heet geen Fabian, maar Flavio (is al aangepast in de andere verslagen).
Hij is getrouwd en heeft twee kinderen (jongens), één van 10 en één van 12 jaar. Hij is fotograaf van beroep. Maakt ook veel foto’s onderweg. Hij loopt gewoon de hele dag met zijn fototoestel in zijn hand.
Ik had er niet zo veel van verwacht, maar het ontbijt was ruim voldoende.
Omdat we er van uit zijn gegaan dat het een dag van ongeveer 16 km zou worden, zijn we niet zo vroeg vertrokken. Om 08.45 de deur achter ons dicht gedaan.
Perigueux is een vrij grote stad, dus daar ben je niet zomaar uit. Begon nog een beetje te miezeren, maar dat zette gelukkig niet door. De regen cape dus niet nodig gehad.
In Chancelade, een vrij grote plaats net na Perigueux, samen koffie gedronken. Ik wilde eigenlijk een cappuccino, maar dat hadden ze daar niet. Flavio kocht daar een paar kaarten voor zijn twee jongens.
Na het koffie drinken ging de route met een kleine omweg langs een kasteel achtig gebouw. Dat was even behoorlijk afdalen en gelijk weer steil omhoog.
De route ging voor een groot gedeelte door een bos. Veel klimmen en dalen. Op zich wel te doen, maar er zaten slechte en gevaarlijke stukken bij. Veel los liggende stenen die vaak bedekt waren met bladeren maakte het lastig. Het was ook nog vrij nat, kennelijk had het er geregend.
Je moet ook niet vallen op zo’n slecht pad, dat voelt niet fijn.
Op een terrasje bij een houten woning nog een keer gepauzeerd. Ik had wel op de deur geklopt om te vragen of dat mocht, maar er was kennelijk niemand thuis. Gewoon maar gaan zitten.
We hadden met onze gastvrouw, mevrouw Rathier, afgesproken dat we ons zouden melden bij de brug over de Ilse in het plaatsje Gravelle. We moesten dan bij de kerk gaan staan. Flavio en ik hadden afgesproken elkaar te treffen bij die brug.
Ik was er wat eerder dan hem omdat ik het laatste stukje de doorgaande weg heb aangehouden. Hij liep wel voor me maar was de route ff kwijt. Hij was natuurlijk verbaasd dat hij zag dat ik er al was.
We waren daar om ongeveer 13.00 uur. Eerst de tijd genomen voor de lunch. Daarna koffie gedronken op een terrasje.
Pas daarna gebeld om aan te geven dat we er waren, dat wilden we niet te vroeg doen.
Even later kregen we een telefoontje van onze gastvrouw, ze kon ons niet vinden. Nou je begrijpt het al. De verkeerde brug.
Even later kwam ze bij ons om aan te geven dat we eerst naar de goede brug moesten lopen. Dan mochten we weer bellen om opgehaald te worden. Dat was nog een extra stukje van ruim 3 km. We moesten er wel om lachen dat we nog niet in de auto mochten stappen.
Trouwens wel een mooi stukje om te lopen.
Zo werd een relatief korte etappe toch nog 20 km.
Bij de “ goede” brug dus weer gebeld. Daar liepen toevallig twee Franse dames. Die probeerde mij uit te leggen hoe ik de route moest vervolgen. Flavio kon even later uitleggen dat we hier zouden worden opgehaald. Nou de dames waren van mening dat we dan toch echt een brug verder moesten. Hoewel ik graag naar dames luister, heb ik dat dit keer maar niet gedaan.
Toen mevrouw Rathier even later arriveerde begrepen ze het denk ik wel. Ze zwaaide dan ook vriendelijk toen we weg reden.
Toch een uiterst vriendelijke ontvangst in een mooi huis aan een bosrand. Mevrouw Rathier woont er zelf niet, zij heeft nog een huis. Dit huis heeft zij speciaal voor de pelgrims. Er is zelfs een zwembad ter beschikking.
Alles staat klaar voor de avond maaltijd, maar dat moeten we wel zelf maken.
Nadat ze de was van ons in de machine heeft gedaan is zij vertrokken. Wij hebben hier het rijk alleen.
Morgen komt ze ons na het ontbijt weer ophalen. Als ze ons nou maar bij de goede brug afzet.
Inmiddels is het hier behoorlijk aan het regenen.
Hopen dat het morgen weer droog is.

Geschreven door Nico.op.pad