Nog ff een aanvulling op het verslag van gisteren.
Ik was vergeten aan te geven dat er heel veel wind was bij de beklimming. Af en toe zo hevig dat adem halen zelfs moeilijk ging. Ik had daar niet alleen last van, ook anderen die ik sprak hebben daar last van gehad. Een extra belasting omdat de wind tijdens de beklimming van voren kwam, tegenwind dus.

Gisterenavond ging het licht om 22.00 uur uit, en vanmorgen ging het om 06.00 uur weer aan. Alles strak geregeld dus. Ik wilde het slapen hier natuurlijk een keer meemaken, maar het is net een fabriek. Zo massaal allemaal, maar wel een bijzondere locatie.
Het ontbijt was om 07.00 uur, en om 08.00 uur moest iedereen het pand uit zijn.
Bij het ontbijt kwamen de vier Franse vrouwen afscheid nemen. Zij zijn nu gestopt. Ik kreeg van alle vier een knuffel zonder masker.
Ik denk dat ik als één van de laatste weg ben gegaan. Om 08.00 uur vertrekken vond ik vroeg zat. Geen al te lange dag in de planning.
De route is echt een verschil met Frankrijk. Daar loop je veel over wegen, maar dat is hier niet het geval. Dat maakt het soms ook zwaar, want de paden zijn soms ronduit slecht.
Hoewel het routeboek aangeeft dat je vanuit Roncevalles langzaam naar beneden gaat, zaten er toch wel aardig wat klimmetjes in het parcours. Ik denk dat de dag van gisteren nog wat in de benen zat, het kostte me moeite om telkens boven te komen.
Wel een leuke afwisselende route gelopen. Dat maakt het wel weer leuk.
Natuurlijk ook weer bekenden gezien, maar niet zoveel. Je ontmoet nu ook weer andere mensen. Ik heb wat contact gehad met Olivier, een Amerikaanse man die met zijn dochter C.J. loopt, een Canadees (John) die ik al had gesproken in St. Pied en een Bardia, Belgische jongen. Die naam moest hij wel ff spellen voor deze dove man. Met hem liep ik een tijdje Engels te praten, maar toen ik vertelde dat ik uit Nederland kwam zijn we verder gegaan in onze eigen taal.
Een groot verschil is het aantal pelgrims. Gisteren had ik daar nog niet zo’n erg in, maar vandaag was het opvallend druk. Dat zal zich wel wat verspreiden denk ik, en anders maar niet.
Nog een opvallend verschil zijn de aanwijzingen van de route. Je moet wel erg je best doen om verkeerd te lopen. Soms meerdere pijlen bij een kruising.
Ook zijn er meer mogelijkheden om iets te eten en te drinken. In elk dorpje zijn vaak meerdere mogelijkheden. Ik neem voorlopig dan ook geen eten meer mee in de rugzak. Fruit en yoghurt is nog wel lekker om bij je te hebben.
Om 14.30 uur aangekomen bij de bestemming in Zubiri.
Daar een kamer met drie stapelbedden en twee losse bedden. De stapelbedden worden niet als zodanig verhuurd, dus zijn er 5 bedden bezet.
Grappig er ligt één vrouw op de kamer en vier mannen. Wel een druk gedoe, drie Spanjaarden, die praten zo lekker gepassioneerd.
Ook John, de Canadees slaapt op de kamer.
Al met al een leuke dag geweest, met goed weer. Bij vertrek is het nu wel wat fris, dan is de jas wel fijn, maar die kan al snel weer uit.
Hier voor € 13,50 het pelgrims menu besteld. Iets duurder dan in de omgeving, maar dit is dichtbij en dan rol ik na het eten zo mijn kamer in.
Morgen is Pamplona de eindbestemming.

Geschreven door Nico.op.pad