Vandaag hadden we een lange route 440 km, maar verreweg een van de meest mooie routes die we hebben gereden.

We begonnen met een heerlijk ontbijt nog in St Lucia natuurlijk bij onze vriendelijke Amerikaanse gastvrouw Toni. Wat echt geweldig was is dat we daar eindelijk een goede bak koffie kregen. Na het ontbijt hebben we de boel weer gepakt en zaten we om 10:00 in de auto.

De eerste 200 km reden we over tolwegen en tweebaans wegen dat ging allemaal lekker rap. We reden langs leuke plaatsen zoals Mtubatuba, Greytown en Mooirivier. Hierna begon het echte werk en werd de routebeschrijving onduidelijk en hadden we niets aan de TomTom maar meer aan ChaCha. Bij Estcourt hadden we even helemaal geen idee waar we waren en waren er geen borden. ChaCha (Charissa) nam een gok en die pakte goed uit we kregen op een gegeven moment weer een bord met de juiste plaats erop.

Onderweg kwamen we door grotere dorpen, maar ook hele kleine plaatsjes waar men echt nog in kleine ronde hutten met golfplaten daken wonen. Echt heel bijzonder. Wat mij blijft verbazen is dat de mensen allemaal gewoon lachen en klaarblijkelijk het prima naar hun zin hebben. Wat ik wel confronterend blijf vinden en wat ik me onderweg realiseerde is dat ik alleen maat "zwarte mensen" langs de weg zie lopen. Ook wonen alleen deze mensen in die hutjes rond of vierkant met golfplaten daken. Dus de "Apartheid" mag niet meer, maar economisch of hoe moet ik het anders zeggen is het er gewoon nog steeds. Ook de resorts, lodges etc. De eigenaren zijn blank maar 90 % van het personeel is zwart en super vriendelijk. Ik had het er over met een gids en hij gaf aan dat er wel een sterk groeiende middenlaag is en dat dat een goed teken is.
Ja even een serieuze noot.

Op een gegeven moment moeten wij nog 70 km en rijden wij door een meer dan mooi "Drakensbergen" niet uit te leggen met woorden dus zie de foto's. Wat een weer ander Zuid-Afrika en we zien nu zelfs verderop bergen met (ja je leest het goed!) SNEEUW! We verblijven dadelijk zeer dicht tegen de grens van "Lesotho" en daar is onlangs zoveel sneeuw gevallen dat sommige wegen dicht zijn. Wij hoeven daar gelukkig niet overheen.

We rijden de laatste 70 km over een onverharde weg echt niet te geloven door een soort niemandsland. Het heeft wat weg van een maanlandschap en we zien weinig tot geen leven. We gaan stijl omhoog en weer omlaag echt tegek. Op een gegeven moment heb ik uitgerekend nav het laatste bord dat het nog 5 km moet zijn. Echter nog steeds geen huizen of mensen, terwijl de mensen overal langs de weg lopen. Binnenweg of tolweg maakt niet uit ze lopen overal! Hier dus al een hele tijd niet en ik begin me wel wat zorgen te maken.

Maar wij hebben ChaCha dus wat zou ik me zorgen maken. En ja hoor uiteindelijk komen we uit bij de ingang van het park. We moeten ons inschrijven en hebben een half uur om 7 km verderop de receptie te bereiken. Het is hier werkelijk geweldig mooi en we komen bij onze huisjes. Wat geweldig zeg echt de mooiste verblijven tot nu toe. Cha en ik aan de ene kant van de weg en Indy en Loucka aan de andere kant in een eigen huisje. Het uitzicht is echt fantastisch in alletwee de huisjes. We kijken ons ogen uit vanaf het terras.

Als we alle tassen in het juiste huisje hebben pak ik wat mapjes en folders om te kijken wat er allemaal is. De eerste zin in een map in het huisje: "Giant's Castle Resort is a hiker's paradise offering short and long walks". Precies iets voor ons! Hahaha de helft van ons gezin is liever lui dan moe. Maat goed we willen hier ook even bijkomen en kunnen hier tot 10:00 ontbijten ook wel eens lekker. Misschien dat Loucka en ik morgen samen we naar de grotten met muurschilderingen van de bosjesmannen gaan, een tocht van 3 uur. Maar het kan zomaar zijn dat we een rustdag nemen, we zien wel.

Nu even wat drinken en dan lopen we naar het restaurant voor het diner.

Wat een reis weer echt heel gaaf.

Tot morgen xx "The big4!".

Geschreven door De-holtmannetjes.reisdagboek