Het leek een dag te worden die we door moesten komen. Alcoutim is toch maar een klein dorpje en de overkant, San Lúcar de Guadiana stelt al niet veel meer voor. En, buiten het seizoen is hier niet veel te beleven. Eerst maar eens rustig ontbijten en dan verder zien. Het ontbijt was prima. Erg compleet. Daarna besloten we om maar naar de overkant te gaan. Met een pontje naar dat Spaanse dorp. Hoog erboven ligt een imposant fort. Uiteraard moesten we daar even naartoe. Dat betekende een flinke wandeling en veel klimmen. Een mooie oefening voor wat ons de komende dagen te wachten staat.
Boven hadden we prachtige uitzichten over de twee dorpen aan weerszijden van de rivier, de Guadiana.
Het fort was vanaf de buitenzijde al indrukwekkend, helaas konden we er niet in. Onderweg ook nog een punt gezien vanwaar een kabel naar de overkant van de rivier was gespannen. Vanaf begin maart kun je daaraan naar beneden. (Met een rotgang)
Onderweg zien de de amandelbomen bloeien en daar hangen ook nog amandelen van vorig jaar aan. Ook nog een paar sinaasappels geplukt en die waren eetbaar maar wel aan de zure kant.
Weer beneden lassen we een korte pauze in en daarna op naar twee typisch Spaanse molens. Weer flink klimmen dus. Daarbij in de buurt ligt nog een cache maar daarvoor moesten we nog weer even via een spannend paadje.
Op weg naar de molens hadden we een ontmoeting met René. Een Nederlandse man die daar woont. Hij had duidelijk behoefte aan een praatje want het duurde lang genoeg.
Met de pont weer terug en toen hebben we geprobeerd het precieze startpunt van onze tocht te vinden. We dachten dat daar wel een bord zou staan of iets dergelijks. Via de VVV, waargenomen door de bibliothecaresse, kregen we een mooie dennenboom aangewezen. Maar dat klopt niet helemaal. Want deze staat na het standbeeld van de smokkelaar die we zouden moeten passeren. Smokkel was vroeger natuurlijk veel voorkomend naast een grensrivier. Ook bood ze nog de route van de via Algarviana aan, in het Nederlands, in de vorm van een stuk of dertig kaarten. Gratis. Dit aanbod, van bijna een kilo papier hebben we beleefd maar duidelijk afgeslagen.
Het weer was nog steeds prachtig. In T-shirt gingen we op zoek naar een terras voor een verdiend evaluatiedrankje. We kwamen uit bij de beachbar waar we de avond ervoor gegeten hadden. 🍹🍺
We werden aangesproken door een man met zijn zoon die daar sinds oktober wonen. Met zijn vrouw en nog een zoon en een dochter. Ja hoor, ze willen een B&B starten. Met iets bezig in de plaats waar wij morgen naartoe lopen. Veel financieel gedoe. Vooralsnog wonen ze in het huis vlakbij. Klinkt als “Ik vertrek”.
Nog veel meer gehoord van de zoon van 15! Maar dat voert hier te ver.
Het was een onverwacht mooie dag. Morgen gaan we echt van start.
Groet
Truus en Jan.

Geschreven door Truus-en-jans.reisblog