Dag 53

Dinsdag 5 juni 2018. Van Pilcante naar Sant‘Anna d’Alfaedo. 32 km

De vriendelijke gastvrouw van onze B&B wilde graag voor het ontbijt zorgen maar wij wilden voor dag en dauw vertrekken. Zelf hebben we gisteren wat broodjes gekocht en van haar hebben we jam, kaas en worst als beleg gekregen. Om kwart voor zeven verlieten we het appartement, we wilden n.l. de 10 km extra lopen die we gisteren door het slechte weer niet konden afleggen. Om 6.45 u liepen we het dorpje Pilcante uit. We zullen dit echte Italiaanse dorpje niet snel vergeten. We kwamen hier (voor het eerst in 8 wkn) aan als twee verzopen katten.
Het pad langs de provinciale weg, waar we een beetje tegen opzagen, viel erg mee. Het was een apart liggend fietspad, kronkelig en hele stukken liepen we in de schaduw van bomen. We volgden nog steeds de rivier, de Adige en die was hier breed en imposant geworden. We liepen goed door om het voordeel van de vroege start te houden. Na een kilometer of 6 hebben we op hoogte van Sabbionara op een terras van een restaurantje langs het fietspad koffie gedronken. Niet alleen wij waren vroeg, er zaten al aardig wat fietsers aan de koffie. Na ongeveer 4 km gingen we bij Borghetto de rivier over op weg naar Peri. Hier aangekomen hebben we onder het genot van nog een kopje koffie moed verzameld voor het komende stuk bergop. We zouden een behoorlijke klim krijgen en met dit warme weer zou dat vast geen makkie worden. De beklimming van de berg naar Fosse is noodzakelijk voor de kortste route naar Verona.
Vanuit Peri kun je kiezen. Een erg steil bospad of de asfaltweg die met scherpe haarspeldbochten omhoog gaat.
Het binnendoorpad is erg steil, met losse stenen en grond. En gisteren heeft het geregend dus het zal wel glad zijn. Dus, verstandig als we zijn 😊, kozen we voor de lange weg.
Dat betekende 9 km klimmen, gemiddeld 9 % en maximaal 15%. Ongeveer 800 meter omhoog gedurende ongeveer 2 1/2 uur.
We moesten rekening houden met totaal 10 haarspeldbochten. We begonnen met een flink tempo maar niet te snel. Je moet het wel volhouden tot het eind. Onderweg kwamen regelmatig fietsers langs. Ze reden net iets sneller dan wij liepen. We hebben ze flink aangemoedigd en eentje zelfs nog even geduwd. 😊
Na bocht vier wilde Jan wel eens proberen het steile pad te nemen en dus bocht vijf af te snijden. Dat werd een heftig stuk. Je loopt ongeveer een kwart van de afstand van de asfaltweg maar moet bijna recht omhoog. Je moet jezelf beethouden aan takken en soms omhoog trekken als de stenen hoog en glad zijn. Na een minuut of tien werd het asfalt weer bereikt. Truus deed een paar minuten langer over de asfaltweg maar liep rustig in eigen tempo. Jan dreigde tijdens het tussendoortje bijna achterover te vallen (rugzak), moest riskante capriolen uithalen en was erg bezweet.
Dus maar niet nog eens.
Ongeveer halverwege wilden we toch echt even pauzeren maar een goed plekje was niet te vinden. We zijn toen maar op de hoge stoeprand gaan zitten om onze lunch te gebruiken. Intussen passeerden er veel fietsers die we steeds weer aanmoedigden. Zij hadden niet in gaten dat wij te voet een minstens zo grote prestatie leverden. Alleen kunnen wij stoppen en zij niet. Ze komen immers bijna niet meer op gang. Gewone toerfietsen en e-bikes zie je hier niet meer. Die rijden door het dal richting Verona.
Na de pauze hoorden we gerommel en het begon te spetteren. We vreesden al voor net zoiets als gisteren. Dus maar weer flink de pas erin. Gelukkig zette de regen niet door.
En dan, na bocht 10 kom je aan in Fosse. Wat een heerlijk gevoel. We hebben de de top van een soort Alpe d’Huez gehaald en zijn nog steeds in goede conditie. Wel enorm bezweet. In het café daarboven smaakte de ijskoude Fanta heerlijk na al het water dat we intussen naar binnen gewerkt hadden. In Fosse hebben we ons onderkomen voor de nacht geregeld in een dorpje 3 km verder. Dat betekende verder klimmen. Van 930 meter hoogte kwamen we op 980. Jammer, net de 1000 niet gehaald. Maar onze app gaf aan dat we van 112 naar 992 zijn gestegen. We zijn tevreden.
Een fijn gevoel was het om dan eindelijk echt helemaal boven op de berg, in het dorp St. Anna d’Alfaedo aan te komen waar we onze overnachting hadden geboekt. Hé, hé, eindelijk waren we klaar met klimmen.
De Albergo ligt in het centrum langs de weg. We werden vriendelijk ontvangen en naar onze kamer gebracht. Eerst even douchen en uitpuffen. Alles wat we aan kleding gedragen hadden gehad hebben we gewassen en in de zon op ons balkon gehangen.
Na een poosje het dorp maar even in gegaan. Om de hoek staat de kerk waar een schilder bezig was. Met de bekende handen en voetenwerk en de vertaalapp lukte het Jan om een gesprekje te voeren. We lieten hem onze stempelkaart zien en hij begreep al snel wat we wilden. Hij wenkte ons mee naar het huis naast de kerk waar de pastoor buiten op een bankje zat. In rap Italiaans legde hij de pastoor uit wat we wilden. We mochten mee de pastorie in en kregen een mooie stempel op onze kaart.
Daarna naar een kleine winkel om wat fruit en yoghurt voor morgen te kopen. Onder het genot van een biertje op het terras voor onze Albergo hebben we aan deze blog gewerkt. Opeens zag Truus scheef aan de overkant op een hoog wit gebouw “Municipio” staan. We hebben de laatste dagen weinig stempels kunnen scoren dus ze ging gauw met de kaarten naar het gemeentehuis. Zonder woorden was het de mevrouw in het kantoor duidelijk wat ze wilde en zo sluiten we met de 2e stempel van deze dag onze blog af.
Avé

Geschreven door Truus-en-jans.reisblog